Fanonun Yeryüzünün Lanetlileri (1963, 18) adlı eserinin ön sözünde Sartre sömürülen insanlarınbaşka seçenekleri kalmadığında öfke ve çaresizliklerini kendilerine yansıttıklarını ifade eder: öf kesini veitirazını göstermesine engel olunmuş bir muhalef et çıkış yolu bulamadığında bir hortum gibi kabarıpkendi kendini yutar . Bu tepki, çaresizlikten kendi kuyruğunu yutmaya çalışan bir yılan imgesine benze- tilebilir. Toni Morrisonun Beloved isimli eseri böylesi bir duygunun engellenmesiyle çıkış yolu olarakkişinin kendi çocuğunun katline nasıl başvurabildiğini anlatır. Can almak, aslında, başlı başına yeterincebir caniliktir. Ancak Sethenin durumunda gözden kaçırılmaması gereken temel nokta onun trajediyi birçıkış yolu olarak sahiplenmesinin, çocuklarına duyduğu yoğun sevginin bir tezahürü olduğu gerçeğidir.Ondaki sevgi kendi çocuğunun canını almaya yetecek kadar büyük ve çocuğunu sonsuz ıstırap vekölelikten kurtaracak merhamet timsali kararlı bir bilincin eylemidir. Bu yüzden Sethenin zalimlere karşıöfkesi, biriciğinin canını merhametle aldığı zaman bir paradoksu da beraberinde getirir. Bir can almanıncinayet olduğu şüphe götürmez bir gerçektir; ancak, canilerin ellerinde sürekli eziyet çekmesindenseçocuğunun ölümünü tek çare olarak gören Sethenin bu eyleminin ne kadar cinayet olarak değerlen- dirilebileceği bu makalenin temel izleğini oluşturmaktadır.