Heteroseksizm; arzunun, cinsel pratiklerin ve cinsiyet kimliklerinin norm eksenini belirleyen tarihsel ve toplumsal bir sistem olarak karşımıza çıkar. Zorunlu heteroseksüellik koşullarında örgütlenen toplumsal dünyada yalnızca "kadın" ya da "erkek" olarak cinsiyetlendirilmiş bedenler arasındaki heteroseksüel arzu ve cinsellik "doğal" ve "normal" kabul edilirken, diğer bütün cinsel edimler, duygular ve arzu durumları "anormal", "sapkın" ya da "istisna bir hal" olarak işaretlenir. Fakat heteroseksizm ne bir soyutlamadır ne de kendisini işleten toplumsal faillerden yoksundur. Bir baskı ve dışlama sistemi olarak heteroseksizm, toplumsal alanlarda, döngüsel ritimler ve farklı mekanizmalar aracılığıyla işler ve yeniden üretilir. Bu çalışmanın amacı, 2013 yılı Ağustos ayında tamamladığım yüksek lisans tez çalışmamdan hareketle, Pierre Bourdieu"nun alan kuramına dayanarak tariflediğim Türkiye muhalefet alanı ile zorunlu heteroseksüellik arasındaki bağı tartışmaya açmaktır. Bu tartışma; muhalefet alanının hangi mekanizmalarla heteroseksüel olarak örgütlendiği, alanda deneyimlenen cinsel rejimin heteroseksizm, homofobi, transfobi, muhafazakarlık ve genel ahlak ile nasıl bir bağının olduğu ve L/G/B/T/İ kişilerin alanda nasıl ve hangi stratejilerle varlık gösterdikleri sorularını içermektedir. Bunun yanı sıra çalışma, muhalefet alanının yekpare ve sabit bir yapı olmadığını göz önünde bulundurarak, alanda bulunan farklı konumlanışlar asındaki ilişkileri ve alanın geçirdiği dönüşümleri de tartışmayı amaçlamaktadır.