Güneşin gökyüzündeki durumu, daha doğrusu havanın ne zaman kararıp ne zaman aydınlanacağı insanoğlunun var olduğu günden itibaren üzerinde durduğu ve çözüm aradığı sorunlardan biri olmuştur. Bu yüzden zamanı belir­lemek amacıyla saatler imal edilmiş ve uluslar arası anlamda ticaret, ulaşım ve haberleşme hizmetlerinin gelişmesi, saatlerin başlangıç meridyenine göre ayar­lanması zorunluluğunu ortaya çıkarmıştır. İleri saat uygulaması yaz saati ve kış saati adıyla, mevsim değişikliklerine göre saatlerin ileri ve geri alınmak suretiyle ayarlanması ilkesine dayanır. Yaz saati dönemi denilen ve nisan ayı sonu itibarıyla başlayan dönemde saatler, bir saat ileri; eylül ayının sonu itibarıyla başlayan kış saati dönemindeyse bir saat geri alınarak gerçek saate dönülmektedir. İleri saat uygulamasının ilk denemeleri Birinci Dünya Savaşı yıllarında ve muharip Avrupa ülkelerinde yapılmıştır. Türkiye’de ise Mondros Mütarekesi sonrasında İtilâf Devletlerinin emrivakisi üzerine ve kömür tüketimini azaltmak gerekçesiyle yürürlüğe konulmuştur. Cumhuriyetin ilânından sonra bu yönde denemeler yapılmışsa da uygulamada süreklilik sağlanamamıştır. İleri saat anlayışının kabul görmesinde savaş şartları etkili olmuştur. Tıpkı Birinci Dünya Savaşı sırasında olduğu gibi, İkinci Dünya Savaşı yıllarında tasarruf gerekçesiyle muharip ülkeler saat ayarlarında değişiklik yapmışlardır. Savaşa girmemesine karşın “savaş koşullarını” derinden yaşayan Türkiye ise, 1940 yılında uzun yıllar ara verdiği ileri saat uygulamasını başlatmış, 1942-1945 yılları arasında zaman bir saat ileride yaşanmıştır.