Amaç:Bu çalışmanın temel amacı Peripapiller Retina Sinir Lifi Tabakası (pRNFL) kalınlığının Multipl Skleroz’lu (MS) hastalarda aksonal dejenerasyonun bir biyobelirteci olduğunu doğrulamak ve Nörofilament ağır zincir (NfH) ve nitrotirozin (NT) ile ilişkisini değerlendirmektir.Yöntem:Çalışmaya 30 adet Relapsing-Remitting MS hastası (RRMS), 16 adet sekonder progresif MS (SPMS) hastası ile yaş ve cinsiyet açısından benzer özellik gösteren 29 kişiden oluşan kontrol grubu (21 sağlıklı kontrol, 8 hasta kontrol) alınmıştır. Katılımcıların serum ve/veya beyin omurilik sıvısında (BOS) NfH ve NT düzeyleri ve Optik koherans Tomografi (OCT) ile pRNFL kalınlıkları ölçülmüştür. Klinik sonuçların Multipl Skleroz Fonksiyonel Kompozit (MSFC) skoru ve Genişletilmiş Özürlülük Durum Ölçeği (EDSS) ile ilişkisi incelenmiştir.Bulgular: RRMS hastalarının BOS NfH/NT düzeyleri (99 pg/mL, 107,52 nM sırayla) kontrollere (74 pg/mL, 48,72 nM) göre anlamlı derecede yüksek saptandı (p<0,0001) ancak bu ilişki serum örneklerinde görülmedi. SPMS hastalarında serum NfH/NT düzeyleri (111,25 pg/mL, 1251,77 nM sırayla) RRMS ve kontrol grubuna göre anlamlı şekilde yüksek saptanırken pRNFL kalınlıkları da (79 μm) RRMS (98,50 μm) ve kontrol grubuna (108 μm) göre anlamlı derecede düşüktü (p<0,0001). pRNFL kalınlığı hem RRMS hem de SPMS hastalarında tüm özürlülük parametreleri (EDSS, İz Sürme Testi, 9 Delikli Çivi Testi ve PASAT) ile korele saptandı (p<0,001, p=0,02, p=0,03, p=0,02 sırayla). RRMS ve SPMS hastalarında serum ve/veya BOS NfH düzeyi ile EDSS arasında pozitif korelasyon gözlendi (p<0,001, p=0,02 sırayla). Bunlara ek olarak MS’in her 2 klinik formunda da pRNFL kalınlığı ile serum ve/veya BOS NfH düzeyi arasında anlamlı ilişki saptanırken (p<0,01, p<0,001 sırayla) benzer ilişki NT düzeyleri ile gözlenmedi.Sonuç:Bu çalışma, MS hastalarında pRNFL kalınlığı ve serum/BOS NfH’nin, mevcut hastalık seyri ve kesitsel özürlülük ölçümü ile ilişkili olan güvenilir ve kantitatif biyobelirteçler olduğunu göstermiştir.
|
Amaç: Bipolar bozukluk (BB) tanılı hastalarda yılın belirli zamanlarında manik ve depresif dönemler için hastane başvurularında artış gösterilmiş olsa bile, duygudurum belirtileri mevsimsel değişim göstermemektedir. Çalışmamızda BB tanılı hastaların yılın belirli zamanlarında hastaneye başvuru sayılarındaki artışın olası sebeplerini bulmayı amaçladık.Yöntem: Çalışma Türkiye’de dört merkezde yürütülmüştür. Hasta grubunu 41 remisyonda BB tanılı hasta oluşturmuştur. Sağlıklı kontrol grubu 37 kişiden oluşmaktadır. Değerlendirme zamanları olarak güz ekinoksu (23 Eylül), bahar ekinoksu (21 Mart), yaz gündönümü (21 Haziran) ve kış gündönümü (21 Aralık) seçildi. Duygudurum belirtileri için Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği ve Young Mani Derecelendirme Ölçeği; işlevsellik için Kısa İşlevsellik Değerlendirme Ölçeği; nörokognisyon için Stroop Testi (ST) ve Rey İşitsel Sözel Öğrenme Testi (RAVLT); biyolojik ritim için Biyolojik Ritim Değerlendirme Görüşmesi ile Mevsimsel Gidiş Değerlendirme Formu kullanılmıştır.Bulgular: Duygudurum belirtilerinde herhangi bir mevsimsel değişim gösterilmemiştir. BB grubunda dört dönem boyunca, RAVLT testinin ani hatırlama, öğrenme ve geri çağırma alt alanlarında ve ST’in kelime ve renk testi alanlarında istatistiksel olarak anlamlılık saptansa da kontrol grubundan ayrılmamıştır.Sonuç: Sonuç olarak, BB grubunun duygudurum belirtilerinde, psikososyal işlevselliğinde, biyolojik ritminde ve nörokognisyonunda sağlıklı kontrolden ayrışan bir mevsimsel değişim gösterilememiştir.
|
Amaç: Tekrar yatış oranları, tedavi ve bakım kalitesini değerlendiren önemli bir kriterdir. Bu çalışmada alkol bağımlılığı olan hastalarda tekrar yatış oranlarının ve tekrar yatışı öngören değişkenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Araştırmanın örneklemini Gazi Üniversitesi Hastanesi Alkol ve Madde Bağımlılığı Kliniğinde 2005–2017 yılları arasında tekrarlayan yatışı olan 264 alkol bağımlılığı hastası oluşturmuştur. Çalışmada, ICD-10 tanı sınıflandırması kullanıldı. Birinci ve ikinci yatış sırasında hastaların tıbbi eştanı ve psikiyatrik eştanısı arasındaki farklar analiz edildi.Bulgular: Çalışma örnekleminin yaş ortalaması 51,45±12,04 idi ve %89’u (n=235) erkekti. İkinci yatışta eşlik eden baş ağrıları (p=0,001), psikotik semptomlar (p=0,013), anksiyete bozukluğu (p=0,003) ve madde bağımlılığı (p=0,027) anlamlı olarak daha yüksekti ve hastanede kalış süresi daha kısaydı. İlk altı ayda, örneklemin %24,2’sinin (n=64) tekrar yatışı yapıldı. Anksiyete bozukluğunun birlikteliği altı ay içinde tekrar yatış riskini 2,2 kat (OR=2,240; p=0,031) arttırırken, kısa yatış süresi (35 günden az) tekrar yatış riskini iki kat (OR=0,492; p=0,026) arttırmıştır.Sonuç: Hastanede kalış süreleri kısa olan hastalarda, taburcu olduktan sonraki ilk altı ay içinde tekrar yatış riski artmaktadır. Sağlık hizmetlerindeki hastanede kalış süresini azaltan politikalar gözden geçirilmelidir. Bununla birlikte, alkol bağımlılığı olan hastaların ikinci yatışında, madde bağımlılığı tanısının eklenmesi dikkat çekicidir. Bunu önlemek için, alkol bağımlılığının tedavi aşamalarında madde bağımlılığının önlenmesi ile ilgili konular ele alınmalıdır.
|
Myasthenia gravis (gMG) is a critical autoimmune disease, which has a serious impact on the life and survival of patients. Ocular Myasthenia Gravis (oMG) is often the initial manifestation of MG and has the potential to progress to gMG. However, to date no distinct mechanism has been found to clarify the pathogenesis of conversion from oMG to gMG. Recent studies have shown that the development and clinical progression of MG is closely associated with the abnormal function of follicular helper T (Tfh) cells. Thus, this article reviews the recently achieved research progress on the involvement of Tfh cells in MG immunopathogenesis and focuses on the role of Tfh cells and related-factors (IL-21, CXCL13, CXCR5, bcl-6 etc.) in germinal center formation and antibody production in MG immune response.
|
Hıçkırıkların patofizyolojisinde rol oynayan nörotransmiter ve reseptörler iyi tanımlanmamıştır. Bununla birlikte, dopamin ve serotoninin hıçkırığı aktive etmede rolleri olduğu bildirilmektedir ve son vaka raporları, antipsikotikler gibi bazı psikofarmakolojik ilaçların aslında birçok durumda hıçkırığı tetikleyebileceğini göstermektedir.Vaka raporumuz şizofreni tanılı genç bir erkekte aripiprazol ile tedavi edilirken oluşan inatçı hıçkırığı tanımlamaktadır. Hastada aşırı sedasyon nedeniyle risperidon tedavisinden aripiprazol tedavisine geçilmiş, hıçkırık aripiprazol 15 mg/gün dozunda başlandıktan sonraki 48 saat içinde başlamış ve doz azaltılmasına rağmen hıçkırığın seyrinde değişiklik gözlenmemiştir. Aripiprazol tedavisinin kesilmesi ile hastada görülen hıçkırık tamamıyla ortadan kalkmıştır.Bu olgu sunumu antipsikotiklerin hıçkırığı tetikleyebileceğini göstermektedir.
|
SİNEM YALÇINTEPE ,
IŞIK GÖRKER ,
Selma DEMİR ,
Emine İkbal ATLI ,
ENGİN ATLI ,
Hilmi TOZKIR ,
Necdet SÜT ,
Yasemin ÖZEN ,
Damla EKER ,
Cisem AKURUT ,
Hazal SEZGİNER GÜLER ,
Drenushe ZHURI ,
Hakan GÜRKAN
Amaç: Otizm spektrum bozukluğu genetik ve fenotipik olarak heterojenbir gruptur. Bugüne kadar yapılan genetik araştırmalar, bu hastalığınetiyolojisinde hem yaygın hem de nadir genetik varyantların roloynadığını ileri sürmüştür. Çalışmamızda FOXP2, GRIN2B, KATNAL2 veGABRA4 genlerinin otizm spektrum bozukluğunun patogenezindekirolünü araştırmayı amaçladık.Yöntem: Prospektif olarak planlanan çalışmamızda, otizm spektrumbozukluğu tanısı alan 96 hastada FOXP2, GRIN2B, KATNAL2 ve GABRA4genlerinin tüm ekzonları, ekzon-intron bileşke bölgeleri, yeni nesil dizianalizi yöntemi ile dizilendi.Bulgular: Çalışmamızda ortalama yaş 10.1 ve erkek/kadın oranı 75/21idi. FOXP2, GRIN2B, KATNAL2 ve GABRA4 genlerinde patojenik, olasıpatojenik varyantlar saptanmazken, 50 olguda (%52) klinik önemibilinmeyen 69 intronik varyant tespit edildi. Bunlar arasında 26’sıGABRA4 geninde, 22’si FOXP2 geninde, 13’ü KATNAL2 geninde ve 8’iGRIN2B genindeydi. Bu 69 varyantın yirmi üçü, daha önce literatürderapor edilmeyen, novel varyantlardı.Sonuç: Çalışmamızda, otizm spektrum bozukluğu ile FOXP2, GRIN2B,KATNAL2 ve GABRA4 genleri arasında anlamlı bir ilişki saptamadık.Otizm spektrum bozukluğunun etiyopatogenezinde rol oynayan genetikrisk faktörlerinin belirlenmesi, hastalığın moleküler mekanizmalarınınanlaşılmasına ve yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesine önemli katkısağlayacaktır. Bu bağlamda, farklı popülasyonlarda daha fazla olgu iletüm ekzom veya tüm genom dizileme gibi kapsamlı moleküler genetikçalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.
|
Amaç: İnmeli hastalarda tüm vücut vibrasyon tedavisinin (TVVT)üst ekstremite fonksiyonları üzerine olan etkisinin araştırılmasıamaçlanmıştır.Yöntem: Serebreovasküler olay (SVO) sonrası inme gelişen 43 hasta ikigruba randomize edildi: çalışma grubu ve kontrol grubu. Tüm hastalarındemografik verileri, modifiye Ashworth skalasına (MAS) göre spastisitedüzeyi kaydedildi. Hastaların üst ekstremite eklem hareket açıklıkları(EHA) gonyometrik ölçüm, fonksiyonları ise Jebsen-Taylor El FonksiyonTesti ( JTFET) ile değerlendirildi. Tüm değerlendirmeler tedavi öncesi vesonrası yapıldı. Tüm hastalara üç hafta süre ile konvansiyonel tedavi veiş-uğraşı tedavisi uygulandı. Çalışma grubuna bu tedavilere ek olarakTVVT uygulandı.Bulgular: Tüm hastaların yaş ortalaması 51,00±13,7 (18–66) yıl idi.Hastalar sırasıyla çalışma (n: 26) ve kontrol (n: 17) olarak ikiye ayrıldı.Tedavi sonrasında çalışma ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarakanlamlı farklılıklar gözlendi. TVVT alan grupta dirsek ekstansiyon EHAderecesinde istatistiksel olarak anlamlı gelişme (p=0,019) gözlendi.Tedavi öncesi 2 grup arasında JTEFT’nin tüm parametreleri performanssürelerinde istatistiksel olarak fark yoktu (p>0,05). Tedavi sonrası çalışmagrubunda JTEFT’nin tüm parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlıgelişme olduğu gözlenirken kontrol grubunda sadece 4 aktivitede (sayfaçevirme, küçük nesneleri kaldırma, büyük hafif nesneleri kaldırmave büyük ağır nesneleri kaldırma) istatistiksel olarak anlamlı gelişmekaydedildi (p<0,05).Sonuç: Tedavi sonrası çalışma ve kontrol grupları arasında istatistikselolarak anlamlı fark gözlendi. TVVT’nin, inmeli hastaların üst ekstremiteEHA ve fonksiyonları üzerine etkili bir tedavi olduğunu düşünmekteyiz
|
Giriş: Birçok kişi yas sürecini genellikle altı ay içinde ruhsal olarakdenge durumuna geri dönerek dayanıklı bir şekilde deneyimler.Yaşanan kayıpların en zorlayıcısı genellikle çocuğun ölümü olarak kabuledilmektedir. Böyle bir kayıp durumunda, yas süreci, ilişkili belirti vebulgularla birlikte sıkıntıyla geçen yıllar boyunca sürebilir. Yas sürecindeçeşitli evreler tanımlanmıştır ve bu süreç farklı düzeylerde psikolojiketkileri olan çeşitli zorlukları kapsamaktadır. Perinatal kayıp yaşayankadınlar uzun süreli yas dönemleri yaşayabilmektedir. Bu çalışmanınamacı fetal anomali nedeniyle gebeliğin terminasyonu sonrasındakadınlardaki yas belirtilerini izlemekti.Yöntem: Çalışmaya İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesikadın doğum kliniğine başvuran ve fetal anomali nedeniyle gebeliğininsonlandırılmasına karar veren 46 kadın dahil edilmiştir. Terminasyondan6 hafta sonra katılımcılara Perinatal Yas Ölçeği (PYÖ), Olay Etkisi Ölçeği(OEÖ) ve Beck Anksiyete Enventeri (BAE), Edinburgh PostpartumDepresyon Ölçeği (EdDep), Çokboyutlu İlişki Ölçeği (ÇBİÖ) ve ErişkinBağlanma Biçimi Ölçeği (EBBÖ) uygulanmıştır. Katılımcıların yas belirtileriPYÖ ile altıncı ve 12. aylarda tekrar değerlendirilmiştir.Bulgular: Yas belirtilerinin şiddeti ile hastaların sosyodemografik ve kliniközellikleri arasında ilişki yoktu. Perinatal yas belirtileri, terminasyondansonra aşamalı olarak altı aya kadar azalabilir ve altı aydan bir yıla kadarsürebilir. Katılımcıların PYÖ ve BAE, OEÖ aşırı uyarılma alt ölçek puanlarıarasında pozitif ilişki olduğu bulundu. PYÖ puan ortalamalarının altıncıhaftadan altıncı aya ve altıncı haftadan on ikinci aya anlamlı derecededeğiştiği bulundu. OEÖ aşırı uyarılma ve ÇBİÖ ilişki doyumu puanlarının,birinci yıldaki PYÖ toplam puanlarının yordayıcısı olduğu bulundu.Sonuç: Fetal anomali tanısı ve özellikle de gebeliğin terminasyonutravmatik ve yıkıcı olabilir. Perinatal kayıp yaşayan kadınlarda yasbelirtileri ilk altı aydan sonra kalıcı hale gelebilir. Kadınların bu deneyiminasıl çözümlediklerini incelemek yararlı olabilir. Özellikle terminasyonsonrasındaki anksiyete ve aşırı uyarılmışlık belirtileri göz ardı edilmemelidir.Perinatal yas, kendine özgü bir yas deneyimidir; şiddetli perinatal yasısaptamak ve tedavi etmek için özgül müdahaleler yapılmalıdır.
|
In this study, the language-related ERP studies relevant to the functionalrole of the N400 and P600 in semantically anomalous sentences andthe underlying reasons which may affect their functions were reviewed.Since their discovery, the N400 and P600 have been the most importantlanguage-related ERP components. The N400 has been mostly elicited asa result of processing sentences with lexical and semantic anomalies, butlater on, in many studies instead of the expected lexical-semantic N400effect, semantic anomalies elicited a P600 effect called semantic P600.However, the functional interpretation of these two ERP componentshas constantly been a matter of debate. Perhaps most notably, it isproposed that it is not just the N400 which is related to semanticanomalies but the P600 can also be reflected as a result of these kindsof anomalies. Reviewing the literature for explaining the functions of thetwo ERP components, the N400 and the P600, during the processingof semantic anomalies revealed that still there is a need for moreresearch on language processing in order to make the researcherscapable of describing the underlying factors influencing them,especially more focused investigations of the functional-anatomicaland neurocomputational models may provide a clearer understandingof them. Moreover, any practical theory or model of the N400 andthe P600 in language comprehension needs to consider the apparentinconsistencies in the elicitation pattern of the N400 and the P600 inorder to successfully capture the full data spectrum.
|
Hıçkırık, glottisin ani kapanması sonrasında interkostal kaslarve diyaframın ani ve istemsiz kasılması olarak tarif edilmektedir.Kortikosteroidler, benzodiyazepinler ve antibiyotikler ilaç ilişkilihıçkırıklara sebep olabilir. Dopamin agonisti ile ilişkili hıçkırıklar az sayıdaParkinson Hastalığı (PH) tanılı hastada bildirilmiştir.Burada, iki farklı dopamin agonisti ile ciddi hıçkırıkları olan fakatLevodopa ile hıçkırığı olmayan, PH tanılı bir hasta bildirilmektedir.Bu bilgi PH tedavisinin yönetilmesine ve gereksiz tanısal işlemlerdenkaçınılmasına yardımcı olabilir
|
