• ÖZ

Amaç: Çalışma, iki farklı toprak tipinde yetiştirilen Uno Rosso ve H-5803 sanayi domatesi (Lycopersicon esculentum Mill.) çeşitlerinin verim ve meyve kalitesindeki değişimin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Materyal ve Metot: Kumlu-tın ve killi-tın toprak tipinde yetiştirilen her iki sanayi domatesi çeşitlerinin bitki besleme ve kültürel işlemler aynı şekilde yapılmıştır. Parsellerden ticari olum dönemde hasat edilen domates meyvelerinde verim ve bazı kalite parametreleri incelenmiştir. Bulgular: Kumlu-tın toprak tipinde H-5803 domates çeşidinin meyve verimi (9405.0 kg/da) ve salça verimi (1652.1 kg/da) daha yüksek iken, killi-tın koşullarda ise Uno Rosso çeşidinin meyve verimi (9075.0 kg/da) daha yüksek bulunmuştur. H-5803 domates çeşidinin meyve ağırlığı killi-tın ve kumlu-tın toprak tipinde en yüksek olup, sırasıyla 96.10 g ve 89.87 g olarak belirlenmiştir. Sonuç: H-5803 ve Uno Rosso sanayi domatesi çeşidinin meyve sertliği, meyve ve pulp rengine, suda çözünür kuru madde, titre edilebilir asit miktarı, EC değeri, likopen, C vitamini, toplam fenol miktarı ve antioksidan aktivitesi her iki toprak tipinin etkisi önemli bulunmamıştır.

• ÖZ

Objective: Aim of this research was to design, prototype development and implement a wireless sensor network, which can provide data monitoring and enable the control of backflush in a drip irrigation system filtration unit equipped with four pairs of sand media and disc filter. Material and Methods: Hardware material of the WSN consisted of a filtration control node (FCN), a coordinator and a GSM modem. Backflush was monitored and controlled by FCN. Firmware of the FCN and GSM modem, server-side communication, web based used interface and mobile application developed by ARM Mbed OS 2.0 with C/C++, Python 2.7, Node.js, Socket.IO, Javascript, HTML, CSS and Android Studio. Proposed system was tested in an agriculture enterprise in Salihli – Manisa. Results: Backflush algorithm, web user interface and mobile application was presented. Filters were backflushed 70 times during the test period of 20 days. Backflush was initiated by the ΔP, periodic and manual control 34, 28 and 8 times, respectively. Backflush was more frequent as total water volume between two backflushes was lower than 72 m3 for the first 15 backflushes which correspond to first two days of test. The results showed that, under the test conditions, the drip irrigation system was reached to stabilized operating conditions due to sufficient backflush duration after first 4 days of test. Conclusion: Implemented wireless sensor network can provide efficient monitoring and control of backflush. Besides it can increase the performance of the drip irrigation system with providing more stable operating conditions and better water distribution.

• ÖZ

Amaç: İzmir İli Bayındır ilçesi ve köylerinde yürütülen çalışmada, bölgenin süs bitkisi üretim potansiyelinin belirlenmesi ve sektörün gelişmesine yönelik önermelerde bulunulması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Üreticilerin tamamından veri toplanması (tam sayım) planlanmış, ancak anketlere yanıt vermeye istekli 253 üretici ile görüşülmüştür. Çalışmada, çiftçilerin tutum ve davranışlarının ölçülmesinde beşli Likert Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde Kolmogorov-Smirnov testi, T testi, Mann-Withney U Testi, Khi kare testleri, doğrusal ve sıralı Logit regresyon yöntemleri kullanılmıştır. Bulgular: Üreticilerin, ortalama yaşı 43,2 ve ortalama eğitim süreleri 8,1 yıldır. Ortalama büyüklükleri 1,1 ha olan işletmeler, 1,8 parçadan oluşmaktadır. Örtü-altı alan miktarı ise ortalama beş parçadan ve 0,13 ha alandan oluşmaktadır. Örtü-altı alanlarda, yapılarına göre en çok alçak tünel (%50) tercih edilmiştir. İlçede en çok kullanılan üretim materyalinin mil (%33,8) olduğu, ayrıca ürün deseninde en fazla payın çalı grubuna (%38,3) ait olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Bu çalışmada, üreticilerin üretim sırasında ve sonrasında karşılaştığı sorunlar tespit edilmiş, bu sorunların çözümlerine yönelik önerilerde bulunulmuştur. Ayrıca, Bayındır için iç mekan süs bitkilerindense, dış mekan süs bitkilerinin oluşturduğu bir üretim deseni daha uygun görülmüş, bu doğrultuda üretim deseninde yer alması uygun olacak tür önerilerinde bulunulmuştur.

• ÖZ

Amaç: Küresel Isınma ve beraberinde gelen iklim değişimine dair beklentilerin gerçekleşmesi durumunda, Türkiye’de rüzgâr erozyonunun şiddetini ve etkilediği alan miktarını arttırması beklenilmektedir. Bu yayında Yenilenmiş Rüzgâr Erozyonu Eşitliğine (Revised Wind Erosion Equation [RWEQ]) ait toprak faktörü verilerinin değerlendirilmesinde kullanılan yaklaşımlara ayrıntılı olarak yer verilmiştir. Materyal ve Metot: Türkiye topraklarının rüzgâr erozyonuna duyarlılıklarının belirlenmesinde, koordinatlı ve noktasal toprak yüzey örneklerine ait 14 801 analiz sonuçlarından faydalanılmıştır. Bulgular: Yapılan istatiksel analizlere göre sürekli yüzey haritalarının oluşturulmasında Kriking yönteminin daha uygun sonuçlar verdiği bulunmuştur. Ayrıca analiz ve haritalandırma sonuçlarına göre ülkemiz toprakları EF açısından bakıldığında, minimum:0.1132, maksimum:0.5600, ortalama: 0.4173 ve standart sapmasının ise 0.0693 olduğu, SCF açısından değerlendirildiğinde ise minimum:0.0376, maksimum: 0.7035, ortalama: 0.1901 ve standart sapmasının ise 0.0878 olduğu bulunmuştur. Sonuç: Türkiye RWEQ modeli-tabanlı rüzgâr erozyonu tehlike tahmin teknolojisi uğraşıları, bitki örtüsü ve arazi pürüzlülüğü parametrelerinin de üretilmesi çalışmaları ile devam etmektedir. İklim ve toprak parametresine ek olarak, bitki örtüsü ve arazi pürüzlülüğü parametrelerinin de zamansal ve konumsal ölçeklerde elde edilmesiyle birlikte, var olan parsel temelli araştırma sonuçları ile kalibre-edilip doğrulanarak rüzgâr erozyonu haritaları üretilebilecektir. Böylece kullanılan tahmin sistemi ve ürettiği analitik veri altlıklarının, rüzgâr erozyonu ile arazi tahribatının görüldüğü bölgelerde, arazi kullanım planlamalarının hayata geçirilmesinde yaşamsal öneme sahip olması beklenilmektedir.

• ÖZ

Amaç: Bu anket çalışmasında; Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Arıcılık Şubesi’ni ziyaret eden İzmir İli arıcılarının arı hastalık ve zararlılarını arıcı gözüyle değerlendirme ve mücadele yöntemlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Anket çalışmaları 2017 yılında, İzmir İli’ndeki 94 arıcı ile yüz yüze yapılmıştır. Anket sorularında arıcıların, koloni sayısı, hastalık ve zararlılarla ilgili eğitim alıp almadıkları, karşılaştıkları arı hastalıkları ve arı zararlılarının neler olduğu, hangi ilaçlama yöntemlerini seçtikleri, arı ürünlerinde kalıntı problemlerini nasıl aşılacağı gibi birçok konuda görüşleri alınmıştır. Sonuçlar yüzde olarak belirtilmiş, cevaplar arası ilişkiler ki-kare testi ile ortaya konulmuştur. Bulgular: Çalışma bulgularına göre; Enstitüyü ziyaret eden İzmir arıcısının %77.7’sinin arıcılığı ek iş olarak yaptığı, %38’inin ilkokul mezunu, %62.8’inin 51 yaş ve üzeri olduğu tespit edilmiştir. Arıcıların %42.6’sının 0-50 kovana sahip olduğu, %74.5’inin gezginci arıcılık yaptığı belirlenmiştir. Arıcıların kolonilerinde en sık karşılaştığı sorunun varroa zararlısı olduğu, %47.9’unun kimyasal mücadele yöntemi kullanarak varroaya karşı mücadele ettiği saptanmıştır. Kimyasal mücadelede en çok kullanılan etken madde amitraz olurken, organik mücadelede en çok formik ve oksalik asit kullanıldığı belirlenmiştir. Sonuç: Arıcıların arı hastalık ve zararlılarından karşılaştıkları en önemli sorunun varroa olduğu sonucuna varılmıştır. Arıcılar, arı ürünlerinde ilaç kalıntısı sorununun %43.5’inin organik ilaçlarla, %29.0’unun eğitimle ve %17.7’sinin ilaçların doğru kullanımı ile çözülebileceğini bildirmişlerdir.