• ÖZ

Amaç: Çalışmamızın amacı, ofis çalışanlarında mobil uygulama tabanlı egzersizlerin ağrı, yaşam kalitesi ve iş performansına etkilerini araştırmak, uygulamanın bir egzersiz alışkanlığı oluşturma yönündeki etkisini ve geleneksel yöntemlere bir alternatif olup olamayacağını saptamaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya dahil edilen 60 katılımcı, grup 1 (mobil uygulama grubu) ve grup 2 (egzersiz föy grubu) olarak randomize olarak iki gruba ayrıldı. Her iki gruptaki olgulara 1 ay boyunca uygulayacakları egzersizler her gün 5 tane olmak üzere föy ve mobil uygulama ile sunuldu. Föy grubundaki kişilerden günlük egzersizlerini günde 3 kez yapmaları istendi. Mobil uygulama grubuna ise günde 4 kez belirlediğimiz periyotlar halinde bildirimler gönderildi. Olguların ağrılı bölgeleri, çalışma yılı, çalışma saati gibi parametreler için “Demografik Bilgiler Formu”, Ağrıyı değer- lendirmek için “Görsel Analog Skala (GAS)”, yaşam kalitesini değerlendirmek için “Nottingham Sağlık Profili (NSP)”, iş performansı değerlendirmek için ise “Çalışma Rolü İşlevselliği Anketi” kullanıldı. İstatistiksel analiz için SPSS 20.0 versiyonu kullanıldı. Bulgular: Tedavi sonrası her iki grupta ağrı, yaşam kalitesi ve iş performansı skorlarında anlamlı değişim elde edildi (P < ,05). Grup 1’in ağrı, yaşam kalitesinin duygusal reaksiyonları, uyku, fiziksel aktivite, enerji, toplam skor, genel sağlık hali parametreleri ve iş performansının tüm parametrel- eri grup 2’ye göre istatistiksel olarak anlamlı daha üstün bulundu (P < ,05). Sonuç: Çalışmamızda ofis çalışanlarında iki farklı yöntemle uygulanan egzersiz programı ağrı, yaşam kalitesi ve iş performansında anlamlı değişim sağlamıştır ve mobil uygulama destekli egzersiz programının ofis çalışanlarında alternatif bir tedavi olabileceği belirtilmiştir.

• ÖZ

Amaç: Çalışmamızın amacı Down Sendromlu (DS) çocuklarda ikili görevin (İG) yürüme hızı ve kadansına etkisini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya DS tanısı almış, 10 metre bağımsız yürüyebilen, Pediatrik Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçütüne göre 70 puan ve üzerine sahip ve en az orta düzey mental yeterliliğe sahip 32 çocuk dahil edilmiştir. Çocukların yürüme hızları 10 metrelik yürüyüş testi ile değer- lendirilmiş ve adım sayıları (kadans) (tekli motor görev) kaydedilmiştir. İG, bilişsel ve motor görevler ile birlikte değerlendirilmiştir. Ayrıca cinsiyet farkının İG performansına etkisi değerlendirilmiştir. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 10,72 ± 2,94 yıl (Min-Max: 7-18 yıl) idi. DS’li çocukların bilişsel ve motor İG sırasında tekli motor göreve kıyasla yürüyüş hızlarının azaldığı ve atılan adım sayılarının arttığı saptanmıştır (P < ,05). Cinsiyet farkının İG performansında anlamlı bir fark oluşturmadığı belirlenmiştir (P > ,05). Sonuç: DS’li çocukların İG sırasında yürüyüş hızlarının azaldığı ve kadanslarının arttığı bulunmuştur. Çalışmamızdan elde edilen sonuçlar DS’li çocukların rehabilitasyon programlarında İG becerilerini geliştirici aktivite ve egzersizlerin dahil edilmesinin önemli olabileceğini göstermiştir.

• ÖZ

Objective: This study aimed to evaluate the premenstrual and menstrual complaints in women of reproductive age and examine the factors that increase the severity of the symptoms. Material and Methods: This descriptive study was conducted during May-August 2018. The data were collected from 1,105 women (aged 18–49 years) through digital questionnaire, and the Statistical Package for the Social Sciences 20.0 program was used for the analyses. Results: Premenstrual symptom (PMS) was experienced by 26.2% of the women, whereas 11.5% experienced premenstrual dysphoric disorder. The sever- ity of menstrual symptoms increased in women with premenstrual complaints. Conclusion: Women with more premenstrual complaints also have more menstrual complaints. Risk factors that can increase the severity of symptoms include the following: having chronic illness or a history of psychiatric treatment, problems with reproductive organs in the previous year, dysmenorrhea and menstrual disorders, having negative thoughts about being menstrual, having never been pregnant, using contraception, consuming alcohol, and/ or having a family history of PMS and dysmenorrhea. There is no significant relationship between religious attitudes and premenstrual and menstrual symptoms.

• ÖZ

Objective: Auditory perception, which is the recognition and interpretation of auditory stimulus, forms the basis of verbal communication skills. Evaluating auditory perception in children is very important. Developmental Test of Auditory Perception (DTAP) is a battery that measures differ- ent aspects of auditory perception. This study aimed to present the Turkish adaptation of the DTAP battery. Material and Methods: A total of 80 individuals (40 girls, 40 boys), aged between 8 and 18 years with normal hearing, were recruited in this study. The DTAP consists of 5 subtests, including environmental sounds, word discrimination, phonemes in isolation, tonal pattern, and rhyming sounds. All of these subtests were adapted to Turkish. Results: The participants were found to have a greater difficulty in tonal pattern and rhyming sounds subtests. Negative correlation was found between age and the subtests of tonal pattern and rhyming sounds (P < .05). According to these results, as the age of the participants increases, the probability of making mistakes in these subtests decreases. However, a positive correlation was found between tonal pattern and rhyming sounds subtests, with both the number of incorrect items in tonal pattern and rhyming sound subtests increased. Conclusion: It is concluded that auditory perception of tonal patterns and rhyming sounds is challenging for children in the young age group. The DTAP is an adaptable tool for the Turkish population. Further studies are needed with greater populations of Turkish children.

• ÖZ

Amaç: Bu çalışmanın amacı, sosyal hizmet bölümü öğrencilerinin sosyal sorun çözme yönelimi ve sorun çözme stillerinin (tarzlarının) belirlenmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma genel tarama modelini esas alan bir çalışmadır. Bu araştırmanın örneklemi, İstanbul’daki üniversitelerin sosyal hizmet bölümlerinde okuyan sosyal hizmet öğrencilerinden oluşmaktadır. Çalışmaya 600 öğrenci katılmıştır. Araştırmada, katılımcıları tanıtıcı bilgileri sorgulayan anket formu ve Gözden Geçirilmiş Sosyal Sorun Çözme Envanteri kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmada elde edilen sonuçlara göre, dördüncü sınıf öğrencilerin en yüksek (3,89 ± 0,79) düzeyde olumlu sorun yönelimine sahip iken en düşük (3,23 ± 0,97) ise birinci sınıflar yer almaktadır. Olumsuz sorun yönelimine sahip en yüksek (2,37 ± 0,89) oranda ikinci sınıflar ve en düşük (2,02 ± 0,82) oranda ise dördüncü sınıflar yer almaktadır. Olumlu sorun çözme yönelimi sınıflara göre anlamlı (P = ,001 <0.05) bir farklılık göstermektedir. Sınıflara göre rasyonel sorun çözme stiline sahip olan dördüncü sınıf öğrencileri ilk sırada (3,63 ± 0,82) yer almakta; Dürtüsel/ dikkatsiz sorun çözme stiline sahip olan öğrencilerden birinci sınıflar en yüksek ortalamaya (3,31 ± 0,83) sahiptirler ve dürtüsel/dikkatsiz sorun çözme stillerinin ortalaması sınıflara göre anlamlı (P = ,001 <0,05) farklılık göstermektedir; kaçınan/erteleyen sorun çözme stiline sahip ikinci sınıf öğrenciler ilk sırada (2,33 ± 0,76) yer almaktadır. Sonuç: Bu araştırmaya katılan erkek öğrencilerin daha çok rasyonel sorun çözme stiline sahip iken, kadınların ise daha çok olumlu sorun yöneli- mine sahip olduğu; dürtüsel/dikkatsiz sorun çözme stiline sahip olanların içinde erkelerin ise kadınlara göre daha dürtüsel/dikkatsiz davrandığı, sınıf düzeyi arttıkça öğrencilerin daha çok olumlu sorun yönelimi ve rasyonel sorun çözme tarzına sahip oldukları sonucuna varılmıştır.