|
|
Dekompresyon hastalığı (DKH), derin su altı dalışlardan sonra yüzeye çıkarken dış basıncın hızlı düşmesine bağlı ortaya çıkar. Kan ve dokularda bulunan azotun
çözünürlüğünün azalması sonucu ortaya çıkan gaz baloncukları venöz ve arteryel embolizasyonlara neden olmaktadır. Nörolojik tutulum sıklıkla medulla spinalis
ile sınırlıdır ancak serebral tutulum da eşlik edebilir. Otuz altı yaşında erkek hasta profesyonel dalgıç olarak çalışırken, tekrarlayan derin dalışları sonrasında ortaya
çıkan akut başlangıçlı konfüzyon haline eşlik eden serebellar bulgular ve parapleji kliniğiyle başvurdu. Manyetik rezonans görüntülemede, bilateral serebral ve
serebellar hemisferler ile servikal ve torakal spinal kordda çok sayıda iskemik alanlar izlendi. DKH’ye bağlı yaygın ve eş zamanlı medulla spinalis ve serebral
tutulumun görüldüğü bu olgu, klinik ve radyolojik izlem bulguları eşliğinde tartışılmıştır.
|
Objective: Parkinson’s disease (PD) is one of the common neurodegenerative disorders in the community. Compressive neuropathy (CN) is one of the conditions
that negatively affect workforce and decreases the quality of life. We aimed to investigate the effect of repetitive mechanical movement on tremor dominant (TD)
or akinetic-rigid syndrome (ARS) PD and CNs, particularly, the relationship between CN and two types of PD. In addition, we aimed to evaluate the relationship
between CNs and the affected side at the onset and during the disease in both types of PD.
Materials and Methods: Patients with PD who presented to our clinic from October 2017 to September 2018 were enrolled in the study. All patients who
underwent electromyography to investigate CN were included in the study. The Padua classification was used in the carpal tunnel and cubital tunnel syndrome
and electrophysiological findings were classified according to age and gender. According to the disease duration, patients were compared within the two groups as
less than 3 years and ≥3 years. Patients were examined in two groups according to the TD and ARS type of PD and initially affected side.
Results: A total of 71 patients suffering from PD were enrolled in the study, wherein 57 (80.3%) were TD, and 14 were (19.7%) ARS. An increased risk of
developing carpal tunnel syndrome (CaTS) was found in the TD group with a disease duration of ≥3 years (p=0.026).
Conclusion: No relationship was found between the two different types of PD or the affected side and the type of CN. However, the risk of CaTS increased in
TD PD over the 3 years.
|
Amaç: Çalışmamızda; Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı Polikliniği’nde Ocak 2015-Ocak 2020 tarihleri arasında tanı alan myasthenia
gravis (MG) hastalarının demografik, klinik, elektrofizyolojik özellikleri ile immünolojik parametrelerini analiz ederek sunmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı Polikliniği’nde Ocak 2015-Ocak 2020 tarihleri arasında yeni tanı
alan 53 MG hastası dahil edildi. Hastaların dosyaları retrospektif olarak incelenerek hastaların demografik ve klinik verileri, serolojik test profili, timoma ve
elektrofizyolojik özellikleri kayıt edildi.
Bulgular: MG tanısı alan hastaların 28’i (%52,8) kadın, 25’i (%47,1) erkekti. Ortalama başlangıç yaşı erkek hastalarda 44,1±17,6, kadın hastalarda 32,4±12,4
idi. Kadın hastalarınn %53,6’sı 20-40 yaş arasında, erkek hastaların ise %44’ü 60 yaş ve üzerindeydi. Hastaların 22’si (%41,3) oküler, 16’sı (%30,1) jeneralize
başlangıçlıydı. Kırk dört (%83) hastanın asetil kolin reseptör (AChR), 3 (%5,6) hastanın anti muscle-spesifik kinaz antikoru pozitifti. On sekiz (%33,9) hastanın
timoması, 10 (%18,8) hastanın ise timik hiperplazisi mevcuttu. Otuz (%56,6) hastanın elektromiyografisinde ardışık sinir uyarımında dekremental yanıt elde
edildi.
Sonuç: Çalışmamız MG’nin kadınlarda daha yüksek oranda ve daha genç yaşlarda, erkeklerde ise 60 yaş üzerinde ortaya çıktığını doğrulamaktaydı. Oküler
semptomlar en sık başvuru sebebiydi. Orta ve şiddetli kliniğe sahip MG’li hasta sayımız yüksekti. Oküler MG hastalarımızda yüksek oranda anti-AChR antikoru
pozitifliği saptandı ve timoma görülme oranımız yüksekti.
|
Amaç: Bu araştırmada, koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi sürecinde nöroloji klinik eğitiminde uygulanan uzaktan eğitimin yüz yüze eğitim ile
karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 2019-2020 eğitim döneminde nöroloji klinik eğitimi alan tıp fakültesi öğrencileri dahil edildi. Araştırmada kullanılan online
anket formu üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde öğrencilerin sosyo-demografik özellikleri ve eğitimleriyle ilgili bilgileri, ikinci bölümde öğrencilerin
nöroloji klinik eğitimi bilişsel ve uygulama öğrenim hedeflerine yönelik yeterlilik soruları, üçüncü bölümde tıp fakültesi öğrencilerinin uzaktan eğitim/online
öğrenmeye yönelik tutum ölçeği yer almıştır.
Bulgular: Nöroloji klinik eğitimini yüz yüze alan 45 öğrencinin ortalama geçme notları (84,3) eğitimi uzaktan eğitim yöntemleriyle alan 40 öğrencinin
notundan (91,1) düşüktü. İncelenen 40 bilişsel hedeften 30’unda ve 40 uygulama hedefinden 39’unda yüz yüze eğitim alan grup ortalamaları uzaktan eğitim alan
grup ortalamalarından daha yüksekti. Geçme notları ile bilişsel ve uygulama hedefleri toplam puanları arasında korelasyon yoktu. Uzaktan eğitim alan öğrencilerin
toplam bilişsel ve toplam uygulama hedef puanları ile uzaktan/online öğrenmeye yönelik tutum ölçeği puanı arasında anlamlı korelasyon mevcuttu.
Sonuç: COVID-19 pandemisi başladığında klinik nöroloji eğitimi için yüz yüze eğitim yerine uzaktan eğitime geçilmiştir. Yaptığımız çalışmada uzaktan eğitim
sonrası öğrencilerin öğrenim hedefleri ile ilgili yeterlilik bildirimleri daha düşük bulunmuştur. Uzaktan eğitim ile özellikle uygulama hedeflerinde elde edilen
sonuçlar daha kötüdür. Öğrenci notları ise uzaktan eğitim alan grupta daha yüksektir. Bu sonuçlar uygulanan uzaktan eğitimin iyi yapılandırılamadığı, ölçme
değerlendirme yöntemlerinde ciddi zorluklar bulunduğunu göstermektedir. Yaşanılan pandemi sürecinden elde edilen deneyimlerin nöroloji klinik eğitiminin
iyileştirilmesi amacıyla gözden geçirilmesi ve eksikliklerin giderilmesi gereklidir.
|
The coronavirus disease-2019 pandemic, one of many global threats to human health, provides an opportunity to analyze how to detect, minimize, and even
prevent the spread of future viral zoonotic agents with pandemic potential. Such analysis can utilize existing risk assessment techniques that seek formally to define
the hazard, assess the health risk, characterize the health threat, and estimate the probability of occurrence.
|
Transient global amnesia (TGA) is a clinical syndrome characterized by sudden-onset anterograde amnesia, accompanied by repetitive questioning, sometimes
with a retrograde component, lasting up to 24 hours, and without compromise of other neurologic functions. Typically, it occurs in individuals aged 50-80 years,
with a decreased incidence in younger and older populations. There may be many causes of TGA. Hippocampal ischemia also contributes to the cause of TGA. In
this case report, a 67-year-old woman who presented with TGA clinical features accompanied by right hippocampal diffusion-weighted imaging hyperintensity
is presented.
|
Multiple sclerosis (MS) and Parkinson’s disease (PD) are progressive central nervous system diseases that cause significant activity limitation and participation
restrictions by causing motor and non-motor symptoms in patients. With this case report, we aimed to present the effects of the game-supported rehabilitation
in a patient with co-occurrences of MS and PD that we rarely encounter. A 54-year-old female patient with co-occurrence of MS and PD who was mobilized with
a wheelchair was evaluated as a case. The patient was treated for 1 hour, 3 days a week for 8 weeks. After a 30-minute neurophysiologic exercise program, the
patient was taken to 30-minute game therapy using the “Smart Physiotherapy Game System (USE-IT)”. USE-IT, a game console developed in line with our clinical
experience, is also a TUBITAK 1512 project. On the game console, the patient played six games using different grip materials. Before and after the treatment,
diseases levels and findings were evaluated using the expanded disability status scale, the modified Hoehn and Yahr scale, and the unified PD rating scale.
Frequency of falling was asked to the patient and relatives, rigidity was determined using manual evaluations, muscle strength was assessed through gross muscle
strength assessment, cognitive status was evaluated using the Montreal cognitive assessment scale, posture was evaluated with New York posture rating scale,
manual skills were evaluated with the Minnesota manual dexterity test, and fatigue was evaluated with fatigue impact scale. Functional condition was evaluated
using the functional independence measurement and quality of life was evaluated with MS quality of life questionnaire and PD questionnaire. As a result, it is seen
that there are clinically significant improvements in the severity of disease, fatigue, falling, postural disorders, manual skills, physical, cognitive and emotional
state, mobility, activities of daily living and quality of life of the patient.
|
Pisa syndrome (PS) has been described for the first time as a side effect of neuroleptic treatment in patients with schizophrenia. After its first description, PS was
reported in patients on dopamine receptor antagonists, cholinesterase inhibitors, and antidepressants. PS was also associated with neurodegenerative diseases such
as Alzheimer’s disease, multiple system atrophy, and dementia of Lewy bodies (DLB). Dopaminergic treatment in Parkinson’s disease (PD) may also lead to PS in
PD patients. Here, we report a patient with probable DLB who developed PS after the initiation of piribedil treatment. After cessation of piribedil, PS disappeared
entirely. We want to highlight that PS related to dopaminergic treatment may be reversible, and like other dopamine agonists, piribedil has the potential to cause
PS in patients with parkinsonism.
|
Objective: To screen cognitive functions using the Montreal Cognitive Assessment (MoCA) test and to determine the most common central nervous system
complications in adults with sickle cell anemia (SCA).
Materials and Methods: One hundred adult patients with SCA and 82 healthy controls participated in this study. Controls were matched for age, sex, and
education level. We reviewed the demographic information and laboratory values of all patients. The patients were questioned about common CNS complications
including headache, ischemic or hemorrhagic stroke, epilepsy, and cerebral venous sinus thrombosis. The MoCA test was used to assess neurocognitive function
in all participants.
Results: Of the 100 patients with SCA, 38 patients had chronic or recurrent headaches, 10 had a history of depression, and four patients had a history of ischemic
stroke. None of the patients had a history of epilepsy, hemorrhagic stroke or cerebral venous sinus thrombosis. The median MoCA score of the patients was
significantly decreased compared with that of the control group (p<0.001). MoCA scores below 21 points were observed in 50% of the patients. The MoCA scores
were negatively correlated with age but positively correlated with education level (r=-0.181 p=0.015, r=0.483, p<0.001 respectively). There was a significant
correlation between a history of chronic or recurrent headaches and lower MoCA (p=0.003).
Conclusion: Cognitive impairment was the most prevalent neurologic symptom in Turkish adult patients with SCA. The MoCA test may be a useful and easy
screening test to evaluate and follow cognitive impairment. A history of first ischemic stroke during adulthood was observed in one patient. Two patients had
severe neurologic sequela findings due to ischemic stroke.
|
