Nostalji ve müzik arasındaki etkileşimsel uzam her gün daha fazla araştırmanın yapıldığı bir temas bölgesini oluşturur. Özellikle bireysel boyutta işleyen
nostaljiyi ele alan metinlerin çoğunda nostaljinin müzikle olan yakın ilişkisine işaret edilmektedir. Müzik ve nostalji arasında neredeyse doğal görülen bu ilişkiye
rağmen, gündelik yaşamda aktörlerin bu ilişkiyi nasıl deneyimledikleri konusunda
bilgimiz çok sınırlıdır. Müzik deneyimi gibi, karmaşık bir duygu olarak tanımlanan
nostalji deneyimi de asıl olarak bireylerin duyu dünyalarında gerçekleşir.
Müzikal nostalji, bu çalışmada gündelik yaşamda müzik aracılığı ile deneyimlenen özel bir nostalji biçimini ifade etmek için kullanılmaktadır. Bu kavramsallaştırmadan hareketle, genç yetişkinlerin kimlik oluşturma süreçlerinde müzikal
nostaljinin nasıl bir kaynak oluşturduğunun incelenmesi amaçlanmıştır. Bu bağlamda, etnografik bir keşif çalışması yürütülmüş ve aktörlerin müzikal nostaljiyi
uzamsal bir taktik olarak kullandıkları sonucuna varılmıştır
|
Bu çalışmada konum bildirim özelliği olan fotoğrafik sosyal medyaların bireylerin mekânsal etkileşimlerine ne sağladığını ortaya koymak amaçlanmıştır. Çalışmanın
konusu, yalnızca ziyaret edilen yerlerin bildirilmesine izin veren uygulamalar yerine
Instagram ve Facebook gibi mekânların görsel temsillerinin yer aldığı ve konumlarının
bildirilebildiği fotoğrafik sosyal medyalardır. Değişim programına katılmış öğrencilerin, yurtdışına gitmeden önce sosyal medyadan nasıl faydalandıkları, gittiklerinde ise
mekânsal tecrübelerini sosyal medyada nasıl aktardıkları, araştırmanın temel sorunsallarıdır. Niteliksel araştırma yöntemlerinden derinlemesine görüşmeden faydalanılarak
23–30 yaş aralığında 18 kişi ile görüşülmüştür. Bulgulara göre birey, mekânlara dair
üretilmiş toplumsal anlamlara öznel deneyimini koyarak sosyal medya uygulamalarında aktarmaktadır. Sosyal medya, mekânlara dair deneyimlere yön veren bir mecra
gibi görünse de mekân konumlarının ve fotoğraflarının paylaşılmasına imkân tanıyarak bireylerin kendi anlamlı yerlerini anlatmalarını, kimliklerini mekânlar aracılığıyla
sunmalarını, mekân üzerinden iletişim kurmalarını sağlamaktadır.
|
Tüketicilere ulaşan bilgilerin yorumlanmasında değerlendirilen kriterler
kişiden kişiye farklılık göstermektedir. Bu sebeple bilgi benimseme modeline
göre incelenen elektronik ağızdan ağıza pazarlamada (EAAP), bilgi kapsamlılığı,
bilgi ilgi düzeyi, bilgi kullanışlılığı, kaynak güvenilirliği ve kaynakla olan demografik
benzerlik boyutları ön plana çıkmaktadır. EAAP’nin kapsamına giren çevrimiçi
alışveriş sitelerindeki tüketici yorumlarının algılanma ve benimsenme kriterleri,
tüketicilerin markalara karşı tutumlarını etkilemektedir. Rekabetin yoğun olduğu
pazar ortamında işletmeler, marka sadakati ve marka güveni yaratarak rakiplerinden farklılaşmayı amaçlamaktadır. Dolayısıyla çalışmada, çevrimiçi alışveriş sitelerinde EAAP’nin marka sadakati ile ilişkisinde, marka güveninin aracı rolü
incelenmektedir. Araştırmada, nicel araştırma yöntemlerinden anket tekniği
kullanılmıştır. Araştırma modeli, yalnızca çevrimiçi alışveriş sitelerinden alışveriş
yapan 401 kişilik örneklem üzerinde test edilmiştir. Analiz kısmında değişkenlere sırasıyla güvenilirlik, faktör, regresyon analizi ve Sobel Testi uygulanmıştır.
Yapılan analizler doğrultusunda EAAP ile marka sadakati arasında pozitif bir ilişkinin varlığına; bu ilişkide marka güveninin aracı etkiye sahip olduğuna ve bilgi
kapsamlılığının diğer EAAP boyutlarına kıyasla, ana değişkenleri en yüksek oranda
etkilediği sonucuna ulaşılmıştır.
|
Halkla ilişkiler alanının uzun yıllar halkla ilişkileri bir “yönetim” aracı olarak
ele alan yönetim paradigmasının etkisinde kalması, alanın kültürle ilişkisinin ger
planda kalmasına neden olmuştur. Ancak 2000’li yıllardan sonra halkla ilişkilerle
kültür arasındaki ilişkiyi irdeleyen çalışmaların artmaya başladığı görülmektedir.
Kültürü merkeze alan araştırmaların ve çalışmaların artması, halkla ilişkiler alanında “sosyo-kültürel” bir dönüşüm yaşandığı tartışmasını başlatmıştır. Makalenin
amacı halkla ilişkileri “kültürel aracı” bir meslek olarak konumlandıran görüşleri
tartışmaktır. Bu bağlamda öncelikle, halkla ilişkileri alternatif bakış açılarıyla değerlendiren görüşlerin, yönetim paradigmasına yönelttiği eleştiriler üzerinde durulmuştur. Daha sonra halkla ilişkilerdeki sosyo-kültürel dönüşümün ne anlama
geldiği tartışılmış ve halkla ilişkileri kültürel aracı olarak ele alan yaklaşımlar derlenmiştir. Son olarak halkla ilişkileri simgesel şiddet içeren bir “kültürel aracı” olarak
değerlendiren görüş tartışılmıştır.
|
Bu makale, günümüzde işleyen biçimleriyle dijital platformların yaratıcı dü-şünce ve eylem imkânlarımızla etkileşimini sorguluyor. Bu amaçla ilk bölümde ya-ratıcı eylem halini ortaya çıkaran bazı önemli nitelikleri gözden geçiriyor. Sonraki bölümlerde dijital platformların ve dikkat ekonomisinin bu nitelikleri nasıl etkilediğini araştırıyor. Bu etkilerin arkasında yatan temel sorunun teknolojinin kendisinden de-ğil, bu teknolojiyi kullanan ekonomik sistemi yönlendiren zihniyetten kaynaklandığı-nı savunuyor. Bu zihniyetin ve sistemin değişmesi için alabileceğimiz konumları ve atabileceğimiz adımları tartışmaya açıyor.
|
Teknolojik determinizmin teknolojik gelişme ve toplumsal değişim ilişkisini fazla basitleştiren bir düşünme tarzı olduğu yaygın bir eleştiridir. Bununla birlikte, sistemli, programlı ve çok boyutlu eleştirisine rağmen, bu düşünme şekli özellikle teknoloji politikası metinlerinde ve teknolojiyle ilgili kamusal tartışmada canlılığını korumaktadır. Bu çalışma teknolojinin toplumsal şekillenmesi başlığı altında top-lanabilecek yaklaşımlardan hareketle interneti dönüştürmeyi hedefleyen bir tek-noloji politikası önerisini ele almaktadır. 2019 yılında Web Vakfı tarafından Web Sözleşmesi başlığıyla ilan edilen çağrının çerçevesini teknolojik determinizm üze-rine tartışmayı somutlaştıran bir örnek olarak incelemektedir.
|
Yeni iletişim teknolojilerinin hızlanan yenilenmesi ve yaygınlaşan kullanımı medya ile geçirilen zamana ve medyada üretilen ya da tüketilen içeriğe yönelen dikkat sorunsalını iletişim çalışmaları alanında önemli bir konu olarak gündeme getirmiştir. Yeni medya ya da sosyal medya platformlarını içerik tüketmek ya da tükettiği içerikle aslında bir “fayda” üretmek için kullananların sarf ettiği dikkat, post-modern ya da dijital çağın en kayda değer ekonomik değerine dönüşmüştür. Bu yazıda iletişim araçlarının yeni yapılanmasının medya kullanıcılarının dikka-tini günümüzde neye dönüştürdüğü kuramsal tartışmalar ışığında ele alınacak, söz konusu tartışmaların düşünsel kaynaklarına dayanarak yeni medya ve dikkat olgusuna ne tür düşünsel açılımlar getirebildiği serimlenecektir.
|
Oyun çalışmalarında oyun biçimi ve oyun anlatılarının ilişkisi uzun süren tartışma-lara neden olmuş bir konudur. Ludoloji, oyunların diğer iletişim araçlarından farklı yönlerini göz önünde bulundurarak, oyun biçimini merkeze alan bir ekol ve bu ekolün önerdiği yön-temler bütünüdür. Oyun çalışmalarındaki kuramsal tartışmaların, somut oyun örnekleri-nin analizi ile desteklenmesi gerekmektedir. Bu çalışmada DayZ oyununun oyun biçimsel bir analizi yapılarak oyun anlatısının nasıl kurulduğu incelenmektedir. Oynanış kavramı çer-çevesinde DayZ’nin geliştirme süreci, oyun dünyası, öyküsü, teknolojik altyapısı ve oyun mekaniklerine odaklanılmaktadır. Oynanışı tamamlayan diğer bir unsur da oyuncuların oyun içindeki eylemleridir. Oyuncuların kendi öykülerini nasıl oluşturdukları ele alınırken, dijital oyun etnografisi yöntemlerinden faydalanılmıştır. Oyuncu kültürü ve üretimleri için örnek olarak Village topluluğu alınmıştır. Dijital oyunlarda görsel şiddet öğelerinin en sık ele alınan araştırma konusu olduğu günümüz şartlarında, bu çalışma DayZ oyunu çevre-sindeki toplulukların yardımlaşma, iş birliği ve dostluk içeren ortak üretimlerine yönelerek oynanışta ortaya çıkan anlamların farklı boyutlarının da altını çizmektedir.
|
Televizyonun zaman içerisinde geçirdiği dönüşümler sonucu izleme dene-yimi de değişir, yeni izleme pratikleri ortaya çıkar. Bir dizinin birçok bölümünü peşi sıra izlemeye gönderme yapan aşırı izleme (binge-watching) kavramının ilk kullanımı DVD’lerin ortaya çıkmasıyla başlar. Ancak bu pratik dijitalleşme ile birlik-te dizilerin internet üzerinden izlenmesiyle yaygınlaşır. Aşırı izleme kavramı günü-müzde Netflix ve diğer talebe bağlı görüntü hizmeti sağlayan (VOD) platformlarla özdeşleşmiştir. Bu çalışmada Türkiye’de de yaygınlaşan bir izleme deneyimi olan aşırı izleme pratiği odak grup görüşmesi yöntemi ile veri toplanarak incelenmiştir. Katılımcıların neden ve nasıl aşırı izleme yaptıkları ve aşırı izlemeye dair görüşleri anlaşılmaya çalışılmıştır.
Katılımcılar görüşmelerde aşırı izleme deneyimine dair görüşlerini aktarır-ken, aşırı izlemenin vakit kaybına, yorulmaya, sersemliğe neden olduğunu, ba-ğımlılık yarattığını ifade etmişlerdir. Fakat bu izleme deneyimine dair olumsuz görüşlerine rağmen katılımcıların odaklanarak izlemek, spoiler almamak, diziler hakkındaki konuşmalara katılarak sosyalleşebilmek, boş vakitlerini değerlendir-mek, gündemden kaçmak gibi nedenlerle aşırı izleme yapmayı tercih ettikleri gö-rülmüştür.
|
Simülasyon kavramı popüler olduğu kadar, gerçeklik algısını ters düz ettiğinden oldukça tartışmalıdır. Canlandırma olarak da adlandırılan ve herhangi bir an ya
da kesitin modellendirilmesi olan diorama da popüler bir uğraştır (hobidir) ve ironik
şekilde, fiziksel bağlamda gerçeğin simüle edilmesini niteleyebilir. Sınır bilimi konu
alan Fringe dizisinde iki farklı evrendeki (paralel evren ve gerçek dünya) yaşam ve
bireylerin farklı gerçekliklerde resmedilmesi de ütopik bir simülasyondur. Bir sanat
niteliğinde olan diorama uğraşı ve Fringe dizisi örnekleri özelinde, gerçeklik simülasyonunun bilgi ve bilime etki eden teknoloji tabanlı olarak düzenlendiği söylenebilir.
Bu yüzden bu çalışmada Fringe ve dioramadaki anlatılar hermenötik yöntem ile
ele alınmış; bilgi, bilim ve teknoloji üçlemesinde evren ve gerçekliğin resmi tartışılmıştır. Çalışmanın amacı, Fringe ve diorama aracılığıyla gerçekliğin bilgi ve bilim
üzerinden nasıl düzenlendiği anlamaya çalışmaktır. Sonuç olarak Fringe dizisi ve diorama anlatılarında, gerçeğin ve yaşamın simülasyonunun kendisini devamlı olarak,
fiziksel veya ideasyonal biçimde gösterdiği görülmüştür.
|
