• ÖZ

Amaç: Bu çalışmada sistemik lupus eritematöz (SLE) olan hastalarda ileri glikasyon son ürünlerinin çözünür reseptörünün (sRAGE) plazma düzeyleri değerlendirildi ve bu düzeylerin farklı klinik, laboratuvar ve tedavi parametreleri ile olan ilişkisi araştırıldı.Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya toplam 120 SLE hastası (111 kadın, 9 erkek) ve yaş ve cinsiyet eşleştirmeli 40 sağlıklı kontrol alındı. Plazma sRAGE düzeyleri, ticari olarak satılan enzim bağlı immünosorbent test (ELISA) kiti kullanılarak ölçüldü. Plazma sRAGE düzeyleri ve SLE'nin klinik ve laboratuvar özellikleri arasındaki muhtemel ilişki de değerlendirildi. Farklı tedavi yöntemlerinin sRAGE plazma düzeyleri üzerindeki etkinliği incelendi.Bulgular: Sağlıklı kontrollere kıyasla, SLE hastalarının plazma sRAGE düzeyleri anlamlı düzeyde daha düşüktü (p=0.003). Cilt döküntüsü veya serozit olan hastaların sRAGE düzeyleri, olmayanlara kıyasla anlamlı düzeyde daha yüksekti (sırasıyla p=0.036 ve p=0.017). Daha uzun süre tedavi edilen SLE hastalarının sRAGE düzeyleri, daha kısa süreli tedavi edilenlerden daha yüksekti (p=0.000). Kortikosteroid ile tedavi edilen ve kombine tedavi edilen hastalar arasında düzey açısından anlamlı bir fark yoktu (p=0.89). sRAGE düzeyleri ve total beyaz kan hücre (WBC) sayımı (r=-0.356; p=0.003), lenfosit (r=0.341; p<0.001) ve nötrofil (r=0.289; p=0.006) arasında anlamlı negatif bir ilişki vardı.Sonuç: Çalışmamızda SLE hastalarında sRAGE plazma düzeylerinin anlamlı derecede azaldığı bulundu. Bu da, sRAGE düzeylerinin hastalığın patogenezinde muhtemel bir rol oynadığını göstermektedir.

• ÖZ

Tipik olarak tekrarlayan akut ataklardan sonra gelişen gut tofüsü, tüm gut olgularının %10'unda görülür. Gut öncelikle erkek hastalığı olarak bilinmesine rağmen, hastaların %5'inde kadınları etkiler ve bunların büyük çoğunluğu ilk atak sırasında postmenopozal dönemdedir. Gut tofüsü, kadınlarda sıklıkla poliartikülerdir. İnflamatuar eklem hastalığı olmaksızın yumuşak doku kitlesi olarak görülen soliter tofüs, neoplastik durumlarla karıştırılabilir. Bu yazıda, hiperürisemi veya akut enflamatuvar gut atağı olmaksızın atipik yerleşimli gut tofüsü olan 30 yaşında bir kadın olgu sunuldu.

• ÖZ

Amaç: Bu çalışmada CD8+IL-17+ çift pozitif T hücrelerinin (Tc17) romatoid artritin (RA) patogenezinde ve aktivitesindeki rolü belirlendi.Hastalar ve yöntemler: Tc17 hücrelerinin sıklığı ve dağılımı, RA hastalarında periferik kan mononükleerhücrelerde (PBMC), sinoviyal sıvı mononükleer hücrelerde (SFMC) ve sinoviyal dokularda çift immünfloresan boyama ile belirlendi. Çözünür interlökin (IL)-17 düzeyleri, enzim bağlı immünosorbent test (ELISA) ile ölçüldü. CD8+ T hücrelerindeki IL-17 mesanger ribonükleik asiti (mRNA) tespit etmek için gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) kullanıldı. Tc17 hücreleri ve C-reaktif protein (CRP), eritrosit sedimentasyon hızı (ESR), romatoid faktör (RF) ve RA'da en çok etkilenen 28 eklemi değerlendiren Hastalık Aktivite Skoru 28 (DAS 28) dahil olmak üzere, RA'nın klinik parametreleri arasındaki ilişki analiz edildi.Bulgular: Romatoid artrit hastalarında PBMC'lerdeki Tc17 sıklığı, sağlıklı kontrollere göre daha yüksekti. Romatoid artrit hastalarında SFMC'lerdeki Tc17 sıklığı da, RA PBMC ve OA SFMC'lerde bulunanlara oranla daha yüksek bulundu. Romatoid artrit CD8+T hücrelerinde IL-17 mRNA ekspresyonu, sağlıklı kontrollere göre anlamlı düzeyde daha yüksekti. Romatoid artrit hastalarının serum ve sinoviyal sıvılardaki çözünür IL-17 düzeyi, sağlıklı kontrollere ve OA grubuna göre anlamlı düzeyde daha yüksekti. Romatoid artrit hastalarında SFMC'lerdeki Tc17 hücre sıklığı ve DAS 28 skorları arasında anlamlı pozitif bir ilişki tespit edildi.Sonuç: Çalışma bulgularımız, RA hastalarında yeni bir Tc17 alt kümesinin mevcut olduğunu ve hücre sıklığının bu hastalardaki hastalık aktivitesi ile anlamlı düzeyde ilişkili olduğunu gösterdi. Bu nedenle, bu çalışma Tc17 hücrelerinin ve IL-17 üreten diğer hücrelerin RA patogenezinde önemli bir rol oynayabileceğine işaret etmektedir.

• ÖZ

Amaç: Bu çalışmada İranlı ankilozan spondilit (AS) hastalarında sigara paket yılı ve hastalık aktivitesi, yaşam kalitesi, spinal mobilite ve sakroileit derecelendirmesi ve AS arasındaki ilişki araştırıldı.Hastalar ve yöntemler: Sigara içme durumlarına ve sigara paket yılına göre toplam 160 AS hastası değerlendirildi. Sonuç ölçümleri hastalık aktivitesi, yaşam kalitesi, spinal mobilite ve sakroileit derecelendirmesi olup, sırasıyla Bath Ankilozan Spondilit Hastalık Aktivite İndeksi (BASDAI), Ankilozan Spondilit Yaşam Kalitesi (ASQoL), Bath Ankilozan Spondilit Metroloji İndeksi (BASMI) ve radyografi ile değerlendirildi.Bulgular: Hafif veya orta düzeyde hastalığı olanlara kıyasla, şiddetli sakroileiti olan hastalarda sigara içme miktarı anlamlı düzeyde daha yüksekti (p=0.001). Tek değişkenli analizde sigara paket yılı ve BASDAI [regression coefficient (B)=0.05, standard error (SE)=0.02, %95 CI: 0.006-0.10; p=0.03], ASQoL (B=0.15, SE=0.06, %95 CI: 0.04-0.26; p=0.007) ve BASMI (B=0.05, SE=0.02, %95 CI: 0.006-0.08; p=0.03) arasında bir ilişki izlendi. Çok değişkenli analizde ise, sigara paket yılı ve BASDAI ve ASQoL arasında anlamlı bir ilişkiye rastlandı.Sonuç: Bir grup İranlı AS hastasında sigara miktarı ve hastalık aktivitesi ve yaşam kalitesi arasında bağımsız bir ilişki olduğu doğrulandı. Ayrıca içilen sigara miktarı ve spinal mobilite arasında da bir ilişki vardı; ancak bu başka ilintili faktörlere bağlıydı. Sigara içen hastalara, daha iyi sonuçlar elde etmeleri için, sigarayı bırakmaları veya daha az içmeleri telkin edilmelidir