Amaç: Bu araştırma, Türkiye’nin İç Anadolu Bölgesi’nde,Konya ili Ilgın ilçesinde bulunan Çavuşçu Gölü’nde yaşayanyabani kanatlıların ve yılın belli dönemlerinde burada konaklayan göçmen kuşların helmint faunasını tespit etmekamacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çavuşçu Gölü’nden toplanan 12 kuş türüne ait 100 adet yabani kanatlı laboratuvara getirilip dışlokalizasyonlu helmintler yönünden kontrol edilmiş, telekleryolunup deri altında bulunabilecek helmintler aranmıştır.Kanatlılara nekropsi yapıldıktan sonra organ ve içeriklerdentoplanan helmintler %70’lik sıcak alkolde fikse edilmiştir.Laktofenolde şeffaflaştırılan helmintler stereo ve floresanmikroskopta incelenerek tür teşhisleri yapılmıştır.Bulgular: Araştırmada 13 trematod, yedi sestod, 10 nematod ve üç acanthocephaladan oluşan toplam 33 helmint türütespit edilmiştir. Tespit edilen helmint türlerinden yedi tanesi (Patagifer bilobus, Petasiger jubilarum, P. neocomense, P.skrjabini, Confluaria sp., Diorchis stefanskii, Diploposthe laevis) Türkiye’de ilk defa kaydedilmiştir.Öneri: Elde edilen bulgular neticesinde Türkiye’deki yabanikanatlı helmint faunasının evcil kanatlılar üzerinde oluşturabileceği etkilerin araştırılması için daha kapsamlı ve kanatlıtürlerine özel araştırmalar yapılması gerektiği kanısına varılmıştır.
|
Amaç: Repeat breeder ineklerde tohumlama sonrası uygulanan hormonal desteğe;laktasyon sayısı, süt verimi ve sağımda geçen gün süresinin etkisinin araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Çalışmada; en az bir kez doğum yapmış, seksüel siklusları düzenlive en az 3 kez tohumlandığı halde gebe kalmamış, 169 Holstein ırkı inek kullanıldı.Çalışmaya dahil edilen ineklere PGF2α+ovsynch östrus senkronizasyonu uygulandı. Sabit zamanlı tohumlanan inekler (0. gün) 4 gruba ayrıldı. Birinci gruba (GrupI, Progesteron grubu, n=42) dâhil edilen ineklerin vajinalarına tohumlama sonrası84. saatte progesteron salan intravajinal araç (PRID) yerleştirildi ve 9. günde vajinadan uzaklaştırıldı. İkinci gruba (Grup II, hCG grubu, n=40) dahil edilen ineklere 7.günde hCG kas içi uygulandı. Üçüncü grup (Grup III, Progesteron+hCG grubu, n=45)hayvanlara ise progesteron ve hCG uygulamaları kombine edildi. Dördüncü gruptaki(Grup IV, Kontrol grubu, n=42) hayvanlara herhangi bir uygulama yapılmadı.Bulgular: Tohumlama sonrası 30. gündeki gebe kalma oranları Grup I’de %40,47;Grup II’de %37,50; Grup III’te %44,44 ve Grup IV’te ise %30,95 olarak belirlendi(p>0,05). Laktasyon sayılarına göre Grup I dışındaki gruplarda gebe kalma oranlarında istatistiksel bir farklılık tespit edilmedi (p>0,05). Ancak tüm repeat breederinekler değerlendirildiğinde laktasyon sayısı ≥3 olan hayvanların gebe kalma oranları laktasyon sayısı 1 ve 2 olanlara göre daha düşük bulundu. Ayrıca kontrol grubundaki ineklerde süt verimleri arttıkça gebe kalma oranının düştüğü tespit edildi(p<0,05). Sağımda geçen gün sürelerine göre gruplar arasında istatistiksel bir farklılık tespit edilmedi (p>0,05).Öneri: Repeat breeder ineklerde tohumlama sonrası yapılan hormon uygulamalarında gebe kalma oranı istatistiki olarak artmamakla birlikte; hormonal destek yapılan gruplarda gebelik oranı kontrol grubuna göre daha yüksek bulundu.. Ayrıcarepeat breeder ineklerde laktasyon sayısı ve sağımda geçen gün sürelerinin gebelikoranını etkilemediği ancak süt verimi arttıkça gebelik oranının düştüğü belirlendi.
|
Amaç: Sunulan çalışma, damızlıkta kullanılma yaşı uzamış olan düveleretohumlama sonrası karprofen uygulamasının gebe kalma oranı üzerineetkisinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmanın hayvan materyalini; >3 kez tohumlandığı halde gebe kalmamış, östrüs siklusları düzenli, 18 ay ve üzeri yaşta vevücut kondisyon skoru ≥3,50 olan 156 baş Simental ve Esmer ırkı düveoluşturdu. Rektal palpasyon ve real-time ultrason ile yapılan muayenelerde ovaryumlarında korpus luteum belirlenen; ovidukt, uterus, serviks,vagina ve vulvada herhangi bir patolojik sorun tespit edilmeyen düvelere PGF2α kas içi enjeksiyonu uygulandı. Prostaglandin F2α uygulamasısonrası ikinci ve üçüncü günde östrüs gösteren düvelere suni tohumlamayapıldı (0. gün). Tohumlanan düveler 2 deneme grubuna ayrıldı. Karprofen -13 (Kr-13) grubu düvelere 13. günde Karprofen -14 (Kr-14) grubu düvelere ise 14. günde deri altı karprofen enjeksiyonu yapıldı. Her ikideneme grubunun kontrol grublarını oluşturan düvelere ise herhangi biruygulama yapılmadı. Gebelik muayeneleri ortalama 30. günde real timeultrason ile yapıldı.Bulgular: Gebe kalma oranları 13. gün deneme ve kontrol grubunda sırasıyla %46,80 ve 47,36; 14. gün deneme ve kontrol grubunda ise %37,14ve 47,22 olarak belirlenmiştir (p>0,05).Öneri: Sonuç olarak damızlıkta kullanılma yaşı uzamış düvelerde tohumlama sonrası 13 veya 14. günde karprofen uygulamasının gebelik oranınıartırmadığı tespit edilmiştir
|
Aim: The primary aim of this study was to determine the effect ofparenteral recombinant human interferon (rHuIFN)-α2a administration on serum tumor necrosis factor (TNF)-α, interleukin (IL)-6and IL-10 levels in healthy sheep. In addition, the main physiologicalparameters (rectal temperature, pulse rate, respiratory rate), hemogram and blood gas parameters were determined, as well.Materials and Methods: In this study, 9.000.000 IU rHuIFN-α2awas administered subcutaneously in 10 Merinos sheep. Blood samples were taken before (0 hours) and after at 4, 8, 12, 24, 48, 72, 96and 120 hours. Rectal temperature, pulse and respiratory rate werealso determined at the same sampling times. Sheep-specific TNF-α,IL-6 and IL-10 levels were determined from serum samples by theELISA reader. Hemogram and blood gas parameters were measuredby complete blood cell counter and blood gas analyzer, respectively.Results: After rHuIFN-α2a treatment, TNF-α and IL-10 concentrations reached peak levels (p<0.05) at the 96 hours, whereas the IL-6level did not change in a statistically significant (p>0.05). On the other hand, a temporary increase in rectal temperature and pO2 levels(p<0.05) were determined, while decreased potassium and ionizedcalcium levels (p<0.05) were measured. Statistically significantly(p<0.05) fluctuations were determined in pulse rate, white bloodcell counts, pH, base(ecf) and sodium values.Conclusion: It may be stated that administration of rHuIFN-α2ashowed immunological effects in sheep, as it is generally accepted assafe and can be considered for use in treatment.
|
Aim: This research was carried out to evaluate the effect of usingdifferent quality bedding materials on milk yields of dairy cows.Materials and Methods: The study material consisted of 92 headHolstein breed dairy cows of different ages and milk and video recordings of these cows for 365 days. In the study, 3 different typesof bedding materials were used. These are grouped as type 1 (mattress), type 2 (mat) and type 3 (rubber mat). There is a minimum of30 cows in each group.Results: As a result of the research; It was found that milk yield washigher in mattress bed material of cows raised in free stall barns,while lying time was longer in mat bedding material.Conclusion: It uses many different products (straw, straw, concrete,sand, mat, matress, etc.) as bedding material in animal husbandryenterprises. Animals prefer softer, dry and comfortable areas to restand lie down. Increasing rest and lying times affects milk yield positively and increases yield. Therefore, it is important in terms of productivity that enterprises provide animals with a comfortable andcomfortable space. Considering all these, it is recommended to usemattress beds in enterprises.
|
Aim: Coronaviruses and Rotaviruses are important virologic factorsfor both animal and human health in Turkey and the world. Bovine Rotavirus (BRV) and Bovine Coronavirus (BCoV) in cattle causesignificant economic losses. The aim of this study was to determinethe presence of BRV and BCoV in Anatolian buffaloes which were onthe same farms with cattle. For this purpose, presence of these twoviruses were investigated by Reverse Transcriptase Polymerase Chain Reaction (RT-PCR) and BRV-BCoV Rapid tests and sensitivity andspecificity ratios of these two tests were compared.Materials and Methods: In this study, 230 Anatolian buffaloes wereclinically evaluated in cattle farms in Afyonkarahisar region. Fecalsamples were collected from 27 buffaloes which had clinical signs(weakness, dehydration, vomiting, watery consistency and yellowstool). The fecal samples were evaluated by Rapid Test and RT-PCRfor Bovine Rotavirus and Bovine Coronavirus. The analyzes wereperformed according to the procedure of the commercial RT-PCRand rapid kits.Results: The RT-PCR results were positive as 22.2% (6/27) for BRVand 3.7% (1/27 27/1)for BcoV while Rota-Corona Rapid test resultswere negative in all samples. When compared with RT-PCR resultsfor both viruses, the rapid test sensitivity and specificity was determined as 0% and 100%, respectively. In addition, positive rates ofBRV was statistically important as BCoV rate in analyzed samples(p<0,05).Conclusion: In conclusion, low sensitivity of rapid test may be dueto the change in the amount of virus scattered throughout the courseof enteric infections.
|
Amaç: Lizozomal bir enzim olan alfa-naftil asetat esteraz (ANAE) enzimi pek çok türde periferik kan yaymalarında T-lenfosit, B-lenfositve monositlerin birbirlerinden ayırt edilmelerinde kullanılmaktadır.Bu araştırmada, Topoz olarak da bilinen Kırgızistan dağ yaklarında(Bos grinniens) periferik kan lökositlerinin ANAE enzimi pozitivitelerinin belirlenmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada materyal olarak 13 adet 2–4 yaşlısağlıklı Kırgız Dağ Yak'ından alınan periferik kan örnekleri kullanıldı. Örneklerden hazırlanan frotilerde ANAE demonstrasyonları gerçekleştirildi.Bulgular: ANAE pozitivitesi tüm monositlerde ve sadece bazı lenfositlerde gözlendi. Lenfositlerdeki pozitivite 1-4 adet kırmızı-kah verengi sitoplazmik granüllerle karakterize nokta tarzındaykenmonositlerin tamamı tüm sitoplâzmaları boyunca yaygın, ince tanelibir enzimatik reaksiyona sahipti. Nötrofil ve eozinofil lökositlerdeise enzimatik reaksiyon gözlenmedi. Kırgız dağ yaklarında ortalamaANAE pozitif lenfosit oranının %58,85±1,38 olduğu tespit edildi.Öneri: Kırgızistan dağ yakları hakkında yapılan çalışmalar söz konusu hayvanların yaşam koşulları ve sert mizaçları nedeniyle sonderece sınırlı kalmıştır. Dolayısıyla bu hayvanlar üzerinde yapılacakolan her türlü yapısal, histolojik, enzim histokimyasal, fizyolojik, biyokimyasal ve anatomik çalışmaların yanı sıra ülkede görev yapanveteriner hekim klinisyen ya da akademisyenlerin karşı karşıya kalabilecekleri çeşitli hastalıkların olgu sunumlarının, ilerleyen yıllardabu hayvanlar üzerinde yapılacak olan çalışmalara yön vereceği düşünülmektedir
|
Amaç: Bu çalışmada ticari olarak satışa sunulan ambalajlı ve am balajsız tavuk but, göğüs ve kanat etlerinde genişlemiş spektrumlu β-laktamaz (GSBL) üreten Escherichia coli prevalansını tespit etmek amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada, farklı marketlerde satışa sunulan 30 tavuk but, 30 tavuk göğüs ve 30 tavuk kanat örneği materyal olarak kullanıldı. Her bir numuneden, ön zenginleştirme sonrası Brillance ESBL agara ekimler yapılmış, uygun inkübasyonun ardından üre yen şüpheli kolonilerden max. 5 tanesi seçilerek, EMB agara geçildi. İzolatların E.coli olarak identifikasyonunda IMViC testler kullanıldı. Suşların GSBL üretim özellikleri Klinik ve Laboratuvar Standartları Enstitüsü (CLSI)’nce belirtilen kombine disk difüzyon yöntemi ile fenotopik olarak belirlendi. Bulgular: Tavuk eti örneklerinden elde edilen 159 E. coli şüpheli izolattan, 152 tanesi (%95,5) E.coli olarak belirlendi. Kombine disk difüzyon testi sonrasında 28 (%18,4) izolatın GSBL pozitif olduğu tespit edildi. İncelenen göğüs etlerinde 17 (%60), but örneklerinde 9 (%32) ve kanat örneklerinde de 2 (%7) adet GSBL izolatı bulundu. GSBL üreten E.coli izolatlarının ambalajlı ve açık örneklerdeki dağılı mı, sırasıyla %71 ve %28 olarak belirlendi. Öneri: Tavuk etlerinde GSBL üreten E. coli varlığı, bu tip direncin insanlara aktarımında gıdaların da önemli bir kaynak olabileceğini ortaya koymaktadır. Gıdalar düzenli olarak patojen bakteriler kapsa mında incelenmesine rağmen, GSBL üreten bakteriler bu kapsamda değildir. Bu durum gıda zinciri vasıtasıyla yeni dirençli bakterilerin fark edilmeden artmasına neden olabilmektedir. Bu nedenle bakteri lerde fenotipik olarak direncin belirlenmesinin yanı sıra, elde edilen izolatların ileri analizlerle genotipik olarak da bu özelliği taşıyıp ta şımadığının tespit edilmesi önerilmektedir.
|
Aim: Today, increasing antibiotic resistance has focused the science world onthe discovery of new antimicrobial molecules or the development of alternative methods of struggle. One of the alternative methods is thought to be inhibition of bacterial quorum sensing (QS). Because the QS system performs acrucial part in the synthesis of virulence factors in bacteria. Numerous medicinal plants are known to have promising antimicrobial and anti-QS activities.One of these plants may be giant fennel (Ferula elaeochytris Korovin), whichhas been extensively used in Anatolia for years. Therefore, it was aimed to investigate the antimicrobial and anti-QS activities of the root extract of F. elaeochytris Korovin in this study. .Materials and Methods: The antimicrobial activity of the extract was screened by disc diffusion assay against various microorganisms. Minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC) ofthe extract against sensitive strain(s) were determined using broth microdilution assay. Anti-QS activity investigated on inhibition of violacein and pyocyanin production in Chromobacterium violaceum and Pseudomonas aeruginosabioreporter strains, respectively.Results: The extract exhibited the antimicrobial activity against only Staphylococcus aureus (zone of inhibition (ZOI) = 9.3±0.6 mm). The MIC and theMBC values were determined as 4.4±1.9 mg/mL and >105 mg/mL, respectively. No inhibition of violacein production was detected. Pyocyanin productionwas reduced by 60% and 82% at sub-MIC concentrations (at 1.64 mg/mL and3.28 mg/mL, respectively) as against the control (p<0.05) without suppressing bacterial growth.Conclusion: This study shows that the root extract of F. elaeochytris Korovinmay be a good candidate to develop antistaphylococcal and anti-QS agents.
|
Amaç: Bu çalışmada, veteriner hekimliği biliminde, hayvan beslemeve beslenme hastalıkları özelinde gerçekleştirdiği ulusal ve uluslararası çalışmaları, akademik ve idari görev ve sorumlulukları ile Prof.Dr. Hümeyra Özgen’in bilim tarihi ve bilim dünyasına katkılarınıortaya koymak ve ayrıca veteriner hekimliği tarihinde biyografi vebibliyografi çalışmalarına katkı sağlamak amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmanın materyalini Selçuk Üniversitesi Rektörlük, Veteriner Fakültesi Dekanlık ve Konya Veteriner HekimleriOdası Arşivi’nden elde edilen ilk elden kaynaklar ve dönemin gazetehaberleri oluşturdu. Belge analizinden elde edilen bilgiler retrospektif yaklaşımla kronolojiye uygun olarak yazıya aktarıldı.Bulgular: İstanbul’da 1924 yılında doğan Özgen, yükseköğrenimini1946’da Yüksek Ziraat Enstitüsü Veteriner Fakültesi’nde Ankara’datamamladı. 1949’da Bakteriyoloji ihtisasını, 1951’de Almanya’dadoktorasını yaptı ve 1952’de Dr. Med. Veteriner unvanı aldı. 1962’deDr. Asistan olarak AÜ Veteriner Fakültesi Yem Maddeleri ve HayvanBesleme Kürsüsü’nde göreve başlayan Özgen, Zootekni ve HayvanBesleme Bölümü’nde ilk kadın akademisyen unvanı aldı. Özgen,1966’da Doçentlik ve 1972’de ise Profesörlük kadrosuna atandı.1978’de F.Ü. Veteriner Fakültesi’nde Dekanlık görevine atanan Özgen, veteriner hekimliği tarihinde bir ilk olarak 1982’de S.Ü. Veteriner Fakültesi kurucu kadın dekanı oldu.Öneri: Veteriner fakülteleri içerisinde ilk kadın kurucu Dekan olanÖzgen’in, Türkiye’deki üniversitelere bağlı tüm fakülteler içerisindede ilk kadın kurucu dekan olup olmadığının araştırılmaya muhtaç birkonu olduğu önerilebilir.
|
