• ÖZ

Amaç: Sunulan çalışmada Holstein ırkı ineklerde target breeding ve presynchovsynch senkronizasyon protokollerinin ilk tohumlamadaki gebe kalma oranı üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada postpartum 30-35. günler arasında olan ve 2,5-6 yaşlı 160 sağlıklı Holstein ırkı inek kullanıldı. İneklere ilk olarak rektal ve ultrasonografik muayene yapıldı ve genital sisteminde herhangi bir sorun tespit edilmeyen hayvanlar çalışmaya dahil edildi. Çalışmada hayvanlar 3 gruba ayrıldı. Birinci Grup (Target breeding, n=60) ineklere 14 gün arayla 3 kez PGF2α enjeksiyonu yapıldı. Üçüncü PGF2α enjeksiyonundan sonra 72. saate kadar östrus gösteren hayvanlar tohumlandı. Östrus göstermeyen hayvanlar ise 80. saatte sabit zamanlı olarak tohumlandı. İkinci Grup (Presynch-Ovsynch, n=50) ineklere ise 14 gün arayla iki kez PGF2α enjeksiyonu yapıldı ve ikinci PGF2α enjeksiyonundan 12 gün sonra Ovsynch protokolüne başlandı. Üçüncü Grup (Kontrol, n=50) ineklere ise herhangi bir uygulama yapılmadı. Postpartum ilk tohumlama günü ve gebe kalma oranları kayıt altına alındı. Tohumlama sonrası ineklerin gebelik muayeneleri 30. günde ultrasonografi ile yapıldı. Bulgular: Target breeding, presynch-ovsynch ve kontrol grubunda gebe kalma oranları sırasıyla; %36,66 (22/60), %32,0 (16/50) ve %24,0 (12/60) olarak belirlendi (p>0.05). Target breeding grubunda son PGF2α enjeksiyonundan sonra 72 saat içerisinde 38 (%63,33; 38/60) inekte östrus gözlemlendi. Östrus gösterdiği tespit edilip tohumlanan ve östrus göstermeden sabit zamanlı tohumlanan ineklerin gebelik oranları sırasıyla %42,10 (16/38) ve %27,27 (6/22) bulundu. Öneri: Target breeding ve presynch-ovsynch gruplarında ilk tohumlama sonrası gebe kalma oranları istatistiksel olarak artmamasına rağmen bu gruplarda kontrol grubuna göre daha yüksek gebe kalma oranları elde edilmiştir. Sonuç olarak bu senkronizasyon protokollerinin ilk servis periyodunda olumlu etkisinin olabileceği ancak daha fazla hayvan sayısı ile yeni çalışmaların yapılması gerektiği düşünülmektedir.

• ÖZ

Aim: As in all parametric methods, the ANCOVA method assumes that normal distributions of errors, homogeneity of variances, and error terms are independent of each other. However, unusual distributions in practice are more common than normal distribution. In this study, it is aimed to examine ANCOVA method or type 1 error rates under different distribution conditions and homogeneity of variances. Materials and Methods: For this purpose, a simulation studies under different scenarios was conducted. Random numbers were generated from Gamma, Beta and Normal distributions considering different groups and different sample sizes. In the simulation studies, 10000 replications were run under the null hypothesis of no group differences and type-I error rates were calculated for each scenario. Results: According to the results, in the case of the normal distribution with homogeneous variance, the proportion of Type I error is high in the groups with the sample size of n=20 and n=40. In the case of normal distribution with the heterogeneous variance, the deviation has been observed in the groups with the sample size of n = 10 and n = 30, and n = 40. These results are the same as the results of Gamma distribution. In the Beta distribution, , there is a deviation in the groups with n=10 and n=20 where the sample sizes are small. Conclusion: The results showed that type-I error rate is affected by skewness of the distribution, sample size and homogeneity of variance. Further work can be extended by simulation studies under different distributions and parameter values.

• ÖZ

Aim: Mastitis is one of the most common diseases of dairy cattle and causes significant economic losses. Staphylococcus aureus produces many virulence factors that facilitate the adhesion and penetration of damaged tissues, and thereby, cause subclinical mastitis. This study was aimed at investigating the phenotypic and genotypic cha- racteristics and antimicrobial susceptibility of S. aureus.. Materials and Methods: A total of 241 S. aureus strains isolated from bovine mastitis cases were tested phenotypically (catalase, coagulase, haemolysis, DNase, mannitol fermentation and biofilm formation) and genotypically (by the polymerase chain reaction (PCR) technique). Antimicrobial susceptibility was tested using 15 different antibiotics. Results: While the isolates showed different levels of haemolytic ac- tivity (β 47%, α 42%, γ 10% and δ 1%), only the β-haemolytic strains produced a positive CAMP-like reaction. Although all isolates were able to grow on MSA containing 7.5% NaCl, mannitol fermentation activity was observed in 80.5% of the isolates. The nuc gene was de- tected in all isolates, but only 84.2% of the isolates showed DNase activity. The Congo red agar method can be used to detect the biofilm forming capability of isolates, but the crystal violet staining method gives more reliable results. The sec gene was the most common en- terotoxin genes (84%). Three isolates harboured the mecA gene, but were sensitive to methicillin. Conclusion: Phenotypic variations among isolates result in the misclassification of S. aureus strains and require the use ofmolecular methods. The rapid and accurate molecular typing of S. aureus can aid in both determining the prevalence of this infectious microorga- nism and preventing epidemic infections.

• ÖZ

Amaç: Bu çalışmanın amacı, pyometralı köpeklerde serum biyokimya ve tam kan parametrelerinin değerlendirilmesi ve laktat dehidrogenaz ile bu parametreler arasındaki ilişkinin tespit edilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmada; 6-14 yaş arası, farklı ırklarda toplam 26 adet dişi köpek kullanıldı. Pyometralı köpeklerin (n=20) teşhisi, anamnez, klinik ve ultrasonografik muayene ile konuldu. Kontrol grubundaki (n=6) köpekler ise kliniğe çeşitli nedenlerle (genital organ muayenesi vb) getirilen >6 yaşlı sağlıklı hayvanlar arasından seçildi. Her iki gruptaki köpeklerden tam kan ve serum biyokimya parametrelerini değerlendirmek amacıyla V. cephalica’dan kan örneği alındı. Bulgular: Pyometra grubundaki köpeklerde; WBC, nötrofil ve monosit değerlerinin kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu (p<0,05), RBC ve lenfosit değerlerinin ise daha düşük olduğu tespit edildi (p<0,05). Pyometralı köpeklerde üre, ALP ve LDH seviyelerinin daha yüksek, albümin değerlerinin ise daha düşük olduğu belirlendi (p<0,05). Bununla birlikte kapalı serviks pyometralı köpeklerde tam kan ve serum biyokimya sonuçlarının, açık serviks pyometralı köpeklere göre daha fazla etkilendiği görüldü. Ayrıca, LDH düzeyleri hem açık hem de kapalı serviks pyometralı köpeklerde normal değerlerden oldukça yüksek bulundu. Pyometralı köpeklerin LDH seviyesi ile WBC, kreatinin, ALT, AST, ALP, CK arasında güçlü pozitif korelasyon (p<0,05) ve LDH ile RBC ve albümin arasında ise negatif korelasyon belirlendi (p>0,05). Öneri: Sonuç olarak pyometralı köpeklerde WBC ve nötrofil sayılarının oldukça fazla arttığı, böbrek ve karaciğer fonksiyonlarının etkilendiği tespit edilmiştir. Ayrıca kapalı serviks pyometralı köpeklerde sistemik sorunların daha ciddi seyrettiği belirlenmiştir. Bununla birlikte LDH seviyesinin böbrek ve karaciğer enzimleri ile korelasyon halinde olması nedeniyle pyometralı köpeklerde LDH seviyesinin ölçülmesinin prognozun belirlenmesinde faydalı olabileceği kanısına varılmıştı

• ÖZ

Aim: The present study was aimed to determine effects of G6G and PG-3-G presynchronization protocols on some reproductive parameters in Holstein cows between postpartum 28-40 days. Materials and Methods: Cows in the G6G group (n=35) were treated with PGF2α on day (d) 0, GnRH on days 2 and 8, and PGF2α on day 15. The injection of last GnRH was applied 56 hours after the second PGF2α injection and then timed artifical insemination (TAI) was performed 16-18 hours later. Cows in the PG-3-G group (n=35) were treated with PGF2α on day 0, GnRH on day 3 and 10, and PGF2α on day 17. The injection of last GnRH and TAI were applied as they were done for G6G group. Results: There were no statistical differences between the G6G and PG-3-G groups in terms of submission rate (100% and 100%), the first-service pregnancy per artificial insemination (P/AI) (42.9% and 51.4%), calving to first insemination interval (53.5 and 54.0 d), calving to conception interval (54.1 and 53.7 d), calving interval (334.1 and 333.7 d) were determined. When the data analyzed according to the protocol at the beginning of cows to be "cyclic" and "noncyclic", P/AI were found to be 64.7% and 41.5%, respectively. The difference between the groups was tended to be significant (p=0.098). Conclusion: Start of presynchronization protocols in the early postpartum period, provides 100% SR after the voluntary waiting period. It is clearly shown that the presynchronization protocols reduces the calving interval less than 400 days. Time and labor cost could be saved as there would be no needs for oestrus detection and appropriate P/AI could also be achieved in non-cyclic cows.