• ÖZ

Aim: Mastitis is one of the most common diseases of dairy cattle and causes significant economic losses. Staphylococcus aureus produces many virulence factors that facilitate the adhesion and penetration of damaged tissues, and thereby, cause subclinical mastitis. This study was aimed at investigating the phenotypic and genotypic cha- racteristics and antimicrobial susceptibility of S. aureus.. Materials and Methods: A total of 241 S. aureus strains isolated from bovine mastitis cases were tested phenotypically (catalase, coagulase, haemolysis, DNase, mannitol fermentation and biofilm formation) and genotypically (by the polymerase chain reaction (PCR) technique). Antimicrobial susceptibility was tested using 15 different antibiotics. Results: While the isolates showed different levels of haemolytic ac- tivity (β 47%, α 42%, γ 10% and δ 1%), only the β-haemolytic strains produced a positive CAMP-like reaction. Although all isolates were able to grow on MSA containing 7.5% NaCl, mannitol fermentation activity was observed in 80.5% of the isolates. The nuc gene was de- tected in all isolates, but only 84.2% of the isolates showed DNase activity. The Congo red agar method can be used to detect the biofilm forming capability of isolates, but the crystal violet staining method gives more reliable results. The sec gene was the most common en- terotoxin genes (84%). Three isolates harboured the mecA gene, but were sensitive to methicillin. Conclusion: Phenotypic variations among isolates result in the misclassification of S. aureus strains and require the use ofmolecular methods. The rapid and accurate molecular typing of S. aureus can aid in both determining the prevalence of this infectious microorga- nism and preventing epidemic infections.

• ÖZ

Amaç: Sunulan çalışmada Holstein ırkı ineklerde target breeding ve presynchovsynch senkronizasyon protokollerinin ilk tohumlamadaki gebe kalma oranı üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada postpartum 30-35. günler arasında olan ve 2,5-6 yaşlı 160 sağlıklı Holstein ırkı inek kullanıldı. İneklere ilk olarak rektal ve ultrasonografik muayene yapıldı ve genital sisteminde herhangi bir sorun tespit edilmeyen hayvanlar çalışmaya dahil edildi. Çalışmada hayvanlar 3 gruba ayrıldı. Birinci Grup (Target breeding, n=60) ineklere 14 gün arayla 3 kez PGF2α enjeksiyonu yapıldı. Üçüncü PGF2α enjeksiyonundan sonra 72. saate kadar östrus gösteren hayvanlar tohumlandı. Östrus göstermeyen hayvanlar ise 80. saatte sabit zamanlı olarak tohumlandı. İkinci Grup (Presynch-Ovsynch, n=50) ineklere ise 14 gün arayla iki kez PGF2α enjeksiyonu yapıldı ve ikinci PGF2α enjeksiyonundan 12 gün sonra Ovsynch protokolüne başlandı. Üçüncü Grup (Kontrol, n=50) ineklere ise herhangi bir uygulama yapılmadı. Postpartum ilk tohumlama günü ve gebe kalma oranları kayıt altına alındı. Tohumlama sonrası ineklerin gebelik muayeneleri 30. günde ultrasonografi ile yapıldı. Bulgular: Target breeding, presynch-ovsynch ve kontrol grubunda gebe kalma oranları sırasıyla; %36,66 (22/60), %32,0 (16/50) ve %24,0 (12/60) olarak belirlendi (p>0.05). Target breeding grubunda son PGF2α enjeksiyonundan sonra 72 saat içerisinde 38 (%63,33; 38/60) inekte östrus gözlemlendi. Östrus gösterdiği tespit edilip tohumlanan ve östrus göstermeden sabit zamanlı tohumlanan ineklerin gebelik oranları sırasıyla %42,10 (16/38) ve %27,27 (6/22) bulundu. Öneri: Target breeding ve presynch-ovsynch gruplarında ilk tohumlama sonrası gebe kalma oranları istatistiksel olarak artmamasına rağmen bu gruplarda kontrol grubuna göre daha yüksek gebe kalma oranları elde edilmiştir. Sonuç olarak bu senkronizasyon protokollerinin ilk servis periyodunda olumlu etkisinin olabileceği ancak daha fazla hayvan sayısı ile yeni çalışmaların yapılması gerektiği düşünülmektedir.

• ÖZ

Amaç: Bu çalışma Çanakkale ilinde bulunan Saanen keçi işletmeleri- nin sosyo-ekonomik yapısı ve mevcut problemlerinin ortaya konma- sı amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın gerecini, Çanakkale ili Damızlık Ko- yun Keçi Yetiştiriciler Birliği’ne üye, işletmelerinde Saanen keçisi bu- lunan üreticilerden veri temin formuyla elde edilen birincil veriler oluşturmuştur. Örneklem hacmini basit rasgele örnekleme yöntemi ile elde edilen 92 adet işletme oluşturmuştur. İşletmelerin 2017 yı- lına ait bulguları ortalama, yüzde dağılım, frekans gibi tanımlayıcı istatistikler ile belirlenmiş ve bazı teknik verilerde 2016 ve 2017 yıl- ları arasındaki farklılıklar ise bağımsız t-testi kullanılarak analizler yapılmıştır. Bulgular: İşletme yöneticilerinin eğitim durumlarını %63,04 ora- nında ilkokul seviyesinin oluşturduğu, ortalama yaşın 43,64, mesleki tecrübenin ise ortalama 12,47 yıl olduğu tespit edilmiştir. İşletme- lerdeki günlük hayvan başına ortalama süt verimi 1,95 kg, laktasyon süresi ise ortalama 228,15 gün olarak saptanmıştır. İşletmelerde görülen başlıca sorunlar arasında, süt fiyatlarındaki istikrarsızlık, pazarlama alt yapısının ve üretici örgütlenmesinin yetersiz olması bulunmaktadır. Öneri: Saanen keçi yetiştiriciliği istihdam yaratma açısından önemli bir üretim dalıdır. Hayvancılıkta sermaye/hâsıla katsayısının diğer sektörlere göre düşük olması, istihdam yaratmada ve işsizliğin azal- tılmasında önemli bir rol üstlenebilir. Bununla birlikte hayvan başı- na süt verimin artırılmasında rol oynayan ıslah çalışmalarının yanı sıra, bakım-besleme, sağlık ve hijyen koşullarının da iyileştirilmesi önem taşımaktadır. Üreticilerin temel sorunlarından biri olan pazar- lamada kooperatiflerin etkinliğinin artırılması da üreticiye sağlaya- cağı katma değer açısından gereklilik arz etmektedir

• ÖZ

Amaç: Bu araştırma Akkaraman (Akk), Bafra (Baf) ve Bafra x Akka- raman (F1) koyunlarda süt verimi ve sütte bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü’ne (TİGEM) bağlı Gözlü Tarım İşletmesi’nde yürütülmüştür. Araştırma- nın hayvan materyalini 2 ve 3 yaşlı 75 baş Akkaraman, Bafra ve Bafra x Akkaraman F1 genotipi koyun oluşturmuştur. Bulgular: Laktasyon boyunca günlük ortalama süt verimi Akk, Baf ve F1 koyunlarda sırasıyla 683,61±30,08; 849,76±55,63 ve 753,17±54,90 g olarak belirlenmiştir (p>0,05). Araştırmada incele- nen tüm gruplarda en yüksek süt verimi, laktasyonun 45. gününde tespit edilmiştir. Laktasyon süt verimi sırasıyla 99,57; 126,40 ve 112,52 kg olarak (p<0,05) belirlenmiştir. Laktasyon süresi aynı sı- rayla 133,12; 135,84 ve 133,80 gün olarak tespit edilmiştir (p>0,05). Laktasyona ait genel ortalama yağ oranı Akk, Baf ve melez genotip- te sırasıyla %5,85; 5,44 ve 5,67 (p>0,05); protein oranı %5,09; 5,02 ve 5,03 (p>0,05); laktoz oranı %4,89; 5,04 ve 5,02 (p>0,05); kuru madde oranı %16,81; 16,42 ve 16,67; somatik hücre sayısı 275,46; 216,48 ve 258,86 x103/ml (p>0,05); olarak belirlenmiştir. Öneri: Bafra x Akkaraman F1 melezi koyunlarda melezleme çalış- ması süt verimi bakımından olumlu sonuç vermiş, melez genotipte süt veriminin iyi düzeyde olduğu ve süt kalitesinin de koyun sütü için bildirilen değerlere uygun olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuçlara göre elde edilen yeni genotipten süt verimi ve kuzu eti üretiminde yararlanılabileceği söylenilebilir

• ÖZ

Aim: The major problem of drug intended for tick control is resistance developed to application doses on the hosts. The acaricidal effects of alkaloids from Glaucium flavum and Peganum harmala were evaluated in vitro on adult female of Rhipicephalus sp. collected in naturally infected dogs. Materials and Methods: The acaricide activities of the both extracts (3.12, 6.2, 12.5, 25 and 50 mg/ml) were evaluated using the adult immersion test, reproductive index and inhibition oviposition. DMSO (1%) and SEB (1μl/ml) were used as a negative and positive control. Results: The percent mortality caused by the methanolic extracts of both plants varied from 41.66 to 75 %, when tested at concentrations ranging from 3.12 to 50 mg/ml, and significantly different compared to control (p<0.05). Visually hatching of the eggs was completely blocked only by G. flavum with 50 mg/ml; however, other extracts of both plants were partially able to block the hatching. The oviposition and reproductive rate of both plants were concentration dependent in both plants and significantly different (p<0.05) compared to negative control. Also, the extracts of P. harmala seem to be more efficient against Rhipicephalus sp. adults at different concentrations than the extracts G. flavum. The alkaloid extracts of both plants high effects were observed with 6.25 and 50 mg/ml for G. flavum and with 25mg/ml and 50mg/ml for P. harmala. Conclusion: The total alkaloids extracted from the G. flavum root and P. harmala seed have good acaricidal activities in vitro reducing potentially the egg laying of Rhipicephalus sp. females.