Amaç: Bu araştırma, Türkiye’nin İç Anadolu Bölgesi’nde,
Konya ili Ilgın ilçesinde bulunan Çavuşçu Gölü’nde yaşayan
yabani kanatlıların ve yılın belli dönemlerinde burada konaklayan göçmen kuşların helmint faunasını tespit etmek
amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çavuşçu Gölü’nden toplanan 12 kuş türüne ait 100 adet yabani kanatlı laboratuvara getirilip dış
lokalizasyonlu helmintler yönünden kontrol edilmiş, telekler
yolunup deri altında bulunabilecek helmintler aranmıştır.
Kanatlılara nekropsi yapıldıktan sonra organ ve içeriklerden
toplanan helmintler %70’lik sıcak alkolde fikse edilmiştir.
Laktofenolde şeffaflaştırılan helmintler stereo ve floresan
mikroskopta incelenerek tür teşhisleri yapılmıştır.
Bulgular: Araştırmada 13 trematod, yedi sestod, 10 nematod ve üç acanthocephaladan oluşan toplam 33 helmint türü
tespit edilmiştir. Tespit edilen helmint türlerinden yedi tanesi (Patagifer bilobus, Petasiger jubilarum, P. neocomense, P.
skrjabini, Confluaria sp., Diorchis stefanskii, Diploposthe laevis) Türkiye’de ilk defa kaydedilmiştir.
Öneri: Elde edilen bulgular neticesinde Türkiye’deki yabani
kanatlı helmint faunasının evcil kanatlılar üzerinde oluşturabileceği etkilerin araştırılması için daha kapsamlı ve kanatlı
türlerine özel araştırmalar yapılması gerektiği kanısına varılmıştır.
|
Amaç: Repeat breeder ineklerde tohumlama sonrası uygulanan hormonal desteğe;
laktasyon sayısı, süt verimi ve sağımda geçen gün süresinin etkisinin araştırılmasıdır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmada; en az bir kez doğum yapmış, seksüel siklusları düzenli
ve en az 3 kez tohumlandığı halde gebe kalmamış, 169 Holstein ırkı inek kullanıldı.
Çalışmaya dahil edilen ineklere PGF2α+ovsynch östrus senkronizasyonu uygulandı. Sabit zamanlı tohumlanan inekler (0. gün) 4 gruba ayrıldı. Birinci gruba (Grup
I, Progesteron grubu, n=42) dâhil edilen ineklerin vajinalarına tohumlama sonrası
84. saatte progesteron salan intravajinal araç (PRID) yerleştirildi ve 9. günde vajinadan uzaklaştırıldı. İkinci gruba (Grup II, hCG grubu, n=40) dahil edilen ineklere 7.
günde hCG kas içi uygulandı. Üçüncü grup (Grup III, Progesteron+hCG grubu, n=45)
hayvanlara ise progesteron ve hCG uygulamaları kombine edildi. Dördüncü gruptaki
(Grup IV, Kontrol grubu, n=42) hayvanlara herhangi bir uygulama yapılmadı.
Bulgular: Tohumlama sonrası 30. gündeki gebe kalma oranları Grup I’de %40,47;
Grup II’de %37,50; Grup III’te %44,44 ve Grup IV’te ise %30,95 olarak belirlendi
(p>0,05). Laktasyon sayılarına göre Grup I dışındaki gruplarda gebe kalma oranlarında istatistiksel bir farklılık tespit edilmedi (p>0,05). Ancak tüm repeat breeder
inekler değerlendirildiğinde laktasyon sayısı ≥3 olan hayvanların gebe kalma oranları laktasyon sayısı 1 ve 2 olanlara göre daha düşük bulundu. Ayrıca kontrol grubundaki ineklerde süt verimleri arttıkça gebe kalma oranının düştüğü tespit edildi
(p<0,05). Sağımda geçen gün sürelerine göre gruplar arasında istatistiksel bir farklılık tespit edilmedi (p>0,05).
Öneri: Repeat breeder ineklerde tohumlama sonrası yapılan hormon uygulamalarında gebe kalma oranı istatistiki olarak artmamakla birlikte; hormonal destek yapılan gruplarda gebelik oranı kontrol grubuna göre daha yüksek bulundu.. Ayrıca
repeat breeder ineklerde laktasyon sayısı ve sağımda geçen gün sürelerinin gebelik
oranını etkilemediği ancak süt verimi arttıkça gebelik oranının düştüğü belirlendi.
|
Amaç: Sunulan çalışma, damızlıkta kullanılma yaşı uzamış olan düvelere
tohumlama sonrası karprofen uygulamasının gebe kalma oranı üzerine
etkisinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmanın hayvan materyalini; >3 kez tohumlandığı halde gebe kalmamış, östrüs siklusları düzenli, 18 ay ve üzeri yaşta ve
vücut kondisyon skoru ≥3,50 olan 156 baş Simental ve Esmer ırkı düve
oluşturdu. Rektal palpasyon ve real-time ultrason ile yapılan muayenelerde ovaryumlarında korpus luteum belirlenen; ovidukt, uterus, serviks,
vagina ve vulvada herhangi bir patolojik sorun tespit edilmeyen düvelere PGF2α kas içi enjeksiyonu uygulandı. Prostaglandin F2α uygulaması
sonrası ikinci ve üçüncü günde östrüs gösteren düvelere suni tohumlama
yapıldı (0. gün). Tohumlanan düveler 2 deneme grubuna ayrıldı. Karprofen -13 (Kr-13) grubu düvelere 13. günde Karprofen -14 (Kr-14) grubu düvelere ise 14. günde deri altı karprofen enjeksiyonu yapıldı. Her iki
deneme grubunun kontrol grublarını oluşturan düvelere ise herhangi bir
uygulama yapılmadı. Gebelik muayeneleri ortalama 30. günde real time
ultrason ile yapıldı.
Bulgular: Gebe kalma oranları 13. gün deneme ve kontrol grubunda sırasıyla %46,80 ve 47,36; 14. gün deneme ve kontrol grubunda ise %37,14
ve 47,22 olarak belirlenmiştir (p>0,05).
Öneri: Sonuç olarak damızlıkta kullanılma yaşı uzamış düvelerde tohumlama sonrası 13 veya 14. günde karprofen uygulamasının gebelik oranını
artırmadığı tespit edilmiştir
|
Aim: The primary aim of this study was to determine the effect of
parenteral recombinant human interferon (rHuIFN)-α2a administration on serum tumor necrosis factor (TNF)-α, interleukin (IL)-6
and IL-10 levels in healthy sheep. In addition, the main physiological
parameters (rectal temperature, pulse rate, respiratory rate), hemogram and blood gas parameters were determined, as well.
Materials and Methods: In this study, 9.000.000 IU rHuIFN-α2a
was administered subcutaneously in 10 Merinos sheep. Blood samples were taken before (0 hours) and after at 4, 8, 12, 24, 48, 72, 96
and 120 hours. Rectal temperature, pulse and respiratory rate were
also determined at the same sampling times. Sheep-specific TNF-α,
IL-6 and IL-10 levels were determined from serum samples by the
ELISA reader. Hemogram and blood gas parameters were measured
by complete blood cell counter and blood gas analyzer, respectively.
Results: After rHuIFN-α2a treatment, TNF-α and IL-10 concentrations reached peak levels (p<0.05) at the 96 hours, whereas the IL-6
level did not change in a statistically significant (p>0.05). On the other hand, a temporary increase in rectal temperature and pO2 levels
(p<0.05) were determined, while decreased potassium and ionized
calcium levels (p<0.05) were measured. Statistically significantly
(p<0.05) fluctuations were determined in pulse rate, white blood
cell counts, pH, base(ecf) and sodium values.
Conclusion: It may be stated that administration of rHuIFN-α2a
showed immunological effects in sheep, as it is generally accepted as
safe and can be considered for use in treatment.
|
Aim: This research was carried out to evaluate the effect of using
different quality bedding materials on milk yields of dairy cows.
Materials and Methods: The study material consisted of 92 head
Holstein breed dairy cows of different ages and milk and video recordings of these cows for 365 days. In the study, 3 different types
of bedding materials were used. These are grouped as type 1 (mattress), type 2 (mat) and type 3 (rubber mat). There is a minimum of
30 cows in each group.
Results: As a result of the research; It was found that milk yield was
higher in mattress bed material of cows raised in free stall barns,
while lying time was longer in mat bedding material.
Conclusion: It uses many different products (straw, straw, concrete,
sand, mat, matress, etc.) as bedding material in animal husbandry
enterprises. Animals prefer softer, dry and comfortable areas to rest
and lie down. Increasing rest and lying times affects milk yield positively and increases yield. Therefore, it is important in terms of productivity that enterprises provide animals with a comfortable and
comfortable space. Considering all these, it is recommended to use
mattress beds in enterprises.
|
Aim: The purpose of this study is to investigate the effect of added to
Mintofarm (mixture essential oil consist of mint oil, juniper oil, rosemary
oil and oregano vulgare oil) added in drinking water at on performance,
egg production and blood antioxidant parameters such as
glutathione (GSH), superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase
(GPx) catalase (CAT) enzyme activities, malondialdehyde,
ceruloplasmin, albumin, total protein and globulin in quail breeders.
Materials and Methods: A total of 160 quail breeders 17 weeks of
aged were randomly divided into 3 groups and each group was divided
into 5 subgroups. There were 60 quails in the control group and
50 quails in the other two groups. Male and female numbers were
equal. Treatments were as follows: C (Control; without supplementation);
M1 (0,1ml/L mintofarm supplementation in drinking water)
and M2 (0,3ml/L mintofarm supplementation in drinking water).
Results: It was determined that the addition of mintofarm to drinking
water of quail breeders did not have a significant effect on
performance, egg weight, daily egg production, CAT, ceruloplasmin,
albumin, total protein, and globülin. MDA, GSH, SOD and GPx values
were significantly affected by the addition of mintofarm (p<0.05).
Conclusion: It has been determined that mintofarm did not affect
the performance parameters, it significantly affected the oxidantantioxidant
balance in quail bredeers.The use of mintofarm in quail
bredeers drinking water has a protective effect against oxidative
stress.
|
Aim: The major problem of drug intended for tick control is resistance
developed to application doses on the hosts. The acaricidal effects
of alkaloids from Glaucium flavum and Peganum harmala were
evaluated in vitro on adult female of Rhipicephalus sp. collected in
naturally infected dogs.
Materials and Methods: The acaricide activities of the both extracts
(3.12, 6.2, 12.5, 25 and 50 mg/ml) were evaluated using the
adult immersion test, reproductive index and inhibition oviposition.
DMSO (1%) and SEB (1μl/ml) were used as a negative and positive
control.
Results: The percent mortality caused by the methanolic extracts
of both plants varied from 41.66 to 75 %, when tested at concentrations
ranging from 3.12 to 50 mg/ml, and significantly different
compared to control (p<0.05). Visually hatching of the eggs was
completely blocked only by G. flavum with 50 mg/ml; however, other
extracts of both plants were partially able to block the hatching. The
oviposition and reproductive rate of both plants were concentration
dependent in both plants and significantly different (p<0.05) compared
to negative control. Also, the extracts of P. harmala seem to be
more efficient against Rhipicephalus sp. adults at different concentrations
than the extracts G. flavum. The alkaloid extracts of both plants
high effects were observed with 6.25 and 50 mg/ml for G. flavum and
with 25mg/ml and 50mg/ml for P. harmala.
Conclusion: The total alkaloids extracted from the G. flavum root
and P. harmala seed have good acaricidal activities in vitro reducing
potentially the egg laying of Rhipicephalus sp. females.
|
Aim: This study was conducted to investigate the characteristics of milk yield
and reproductive performance of Hair goats raised under the extensive condition
in Konya and Karaman regions of Turkey.
Materials and Methods: For this purpose, 383 and 58044 records were
analyzed for milk yield and reproductive performance, respectively. Six measurements
were performed with 30 days intervals for evaluating of the goats’
milk yield characteristics. Individual lactation milk yield was calculated
as area under the lactation curve. General linear model involving factors of
region, farm, goat age and birth type were used for milk yield characteristics
in statistical analyses, Chi square test was employed for evaluating the reproductive
performance.
Results: The mean of the lactation period, daily and lactation milk yield, were
found as 171.0 days, 753.7 mL, and 128.9 L, respectively. Despite the fact that
the effect of birth type factor on all three characteristics was not significant
(p>0.05), it was found that the region and farm factors had a significant effect
on all three characteristics (p<0.001). Goat age factor had a significant effect
on daily milk yield and lactation milk yield (p<0.001). Birth rate, twin rate,
and kidding rate of goats were found as 81%, 9%, and 0.88, respectively. In
reproductive performance, the significant difference between two regions and
also significant differences among years in each regions were seen (p<0.01).
Conclusion: In conclusion, the parameters of the lactation milk yield and lactation
period in Hair goats raised in both regions were seen in higher value
than the levels reported previously in the literature.
|
Amaç: Bu çalışma Çanakkale ilinde bulunan Saanen keçi işletmeleri-
nin sosyo-ekonomik yapısı ve mevcut problemlerinin ortaya konma-
sı amacıyla yapılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmanın gerecini, Çanakkale ili Damızlık Ko-
yun Keçi Yetiştiriciler Birliği’ne üye, işletmelerinde Saanen keçisi bu-
lunan üreticilerden veri temin formuyla elde edilen birincil veriler
oluşturmuştur. Örneklem hacmini basit rasgele örnekleme yöntemi
ile elde edilen 92 adet işletme oluşturmuştur. İşletmelerin 2017 yı-
lına ait bulguları ortalama, yüzde dağılım, frekans gibi tanımlayıcı
istatistikler ile belirlenmiş ve bazı teknik verilerde 2016 ve 2017 yıl-
ları arasındaki farklılıklar ise bağımsız t-testi kullanılarak analizler
yapılmıştır.
Bulgular: İşletme yöneticilerinin eğitim durumlarını %63,04 ora-
nında ilkokul seviyesinin oluşturduğu, ortalama yaşın 43,64, mesleki
tecrübenin ise ortalama 12,47 yıl olduğu tespit edilmiştir. İşletme-
lerdeki günlük hayvan başına ortalama süt verimi 1,95 kg, laktasyon
süresi ise ortalama 228,15 gün olarak saptanmıştır. İşletmelerde
görülen başlıca sorunlar arasında, süt fiyatlarındaki istikrarsızlık,
pazarlama alt yapısının ve üretici örgütlenmesinin yetersiz olması
bulunmaktadır.
Öneri: Saanen keçi yetiştiriciliği istihdam yaratma açısından önemli
bir üretim dalıdır. Hayvancılıkta sermaye/hâsıla katsayısının diğer
sektörlere göre düşük olması, istihdam yaratmada ve işsizliğin azal-
tılmasında önemli bir rol üstlenebilir. Bununla birlikte hayvan başı-
na süt verimin artırılmasında rol oynayan ıslah çalışmalarının yanı
sıra, bakım-besleme, sağlık ve hijyen koşullarının da iyileştirilmesi
önem taşımaktadır. Üreticilerin temel sorunlarından biri olan pazar-
lamada kooperatiflerin etkinliğinin artırılması da üreticiye sağlaya-
cağı katma değer açısından gereklilik arz etmektedir
|
Amaç: Bu çalışmanın amacı, sülün etinin yemek masalarında tercih
edilmesindeki endişeleri ortadan kaldırmak ve haşlama, pişirme ve
kızartma tekniklerinin sülün etlerinin bazı duyusal özellikleri üze-
rindeki etkisini belirlemektir.
Gereç ve Yöntem: Araştırmanın materyalini 18 haftalık besi uygu-
lanmış 9 dişi 9 erkek sülün oluşturmuştur. Her bir pişirme tekniği 3
erkek ve 3 dişi sülüne uygulanmıştır. Altı kişi panelist olarak kulla-
nılmıştır. Duyusal analizlerde her biri 5 puan üzerinden değerlendi-
rilen, genel görünüş, koku, lezzet, tekstür ve genel beğeni kriterleri
kullanılmıştır.
Bulgular: Duyusal analizde, en fazla beğeni sırayla kızartma, fırınla-
ma ve haşlama olarak belirlenmiştir. Pişirme şeklinin tekstüre etkisi
önemsiz bulunurken, genel görünüm, koku ve etin genel beğenisi-
ne etkisi önemli (p<0.01) bulunmuştur. Lezzet açısından ise sadece
haşlama ile kızartma arasındaki fark önemli bulunmuştur (p<0.01).
Sonuç olarak, sülün etine yağda, fırında ve haşlama tekniklerinin
tamamının uygulanabileceği ve olumlu sonuçlar elde edileceği be-
lirlenmiştir.
Öneri: Farklı pişirme teknikleri ile sülün etinin tüketiciler tarafın-
dan beğenileceği ve bu beğeninin, sülün etlerinde pişirme araştır-
malarının artmasına, ürünlerin farklı şekillerde sunulmasına ve
gastronomik turizmin yeniden canlandırılmasına katkıda bulunaca-
ğı sonucuna varılmıştır. Bu çalışmaların artması sülün yemeklerinin
Türk mutfak literatürüne tekrar kazandırılması için de katkıda bu-
lunacağı ve sülün yetiştiriciliğinin yaygınlaşmasına katkı sağlayabi-
leceği söylenebilir.
|
