• ÖZ

Amaç: Glokom hastalarının normal göz içi basıncına sahip birinci derece akrabalarında peripapiller retina sinir lifi tabakası, maküler ganglion hücre tabakası ve merkezi kornea kalınlıklarını ve optik sinir başı parametrelerini ölçerek bunları sağlıklı kişilerle karşılaştırmak. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya primer açık açılı glokom hastalarının kardeş, çocuk ya da torunu toplam 21 birinci derece akraba ile 27 sağlıklı kontrol dahil edildi. Bu asemptomatik 21 akrabanın iki taraflı retina ve optik sinir başı parametreleri ile merkezi kornea kalınlıkları swept source optik koherans tomografi kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında akrabaların sol gözlerinde temporal kadran retina sinir lifi tabakasında anlamlı incelme tespit edildi (72,75±8,85 μm / 82,30±10,48 μm, p=0,002). Maküler ganglion hücre iç pleksiform tabaka akrabaların sol göz alt-nazal kadranında daha ince idi (p=0,03). Akrabalarda sağ göz alt-nazal ve sol göz üst, üst-nazal, alt-nazal ve üst-temporal kadranlarda ganglion hücre kompleksi istatistiksel olarak anlamlı derecede ince bulundu (sırasıyla p=0,02, p=0,03, p=0,005, p=0,02 ve p=0,03). Merkezi kornea kalınlığı ve optik sinir başı parametreleri sağ, sol ve kontrol gözler arasında anlamlı fark göstermedi. Sonuç: Sağ göz ganglion hücre kompleksinde bir kadrandaki incelme dışında farklı olan bütün parametreler sol gözlerden elde edildi. Kontrol grubu ile kıyaslandığında akrabaların sol gözlerinde bir kadranda retina sinir lifi tabakasında, bir kadranda ganglion hücre iç pleksiform tabakasında ve dört kadranda ganglion hücre kompleksinde incelme vardı.

• ÖZ

Amaç: Korneal incelmesi olan hastalarda yapılan tektonik lamellar kornea yama greftinin etkinliğini incelemek. Gereç ve Yöntem: Ocak 2015-Temmuz 2019 tarihleri arasında kornea incelme veya perforasyonuna bağlı lamellar kornea yama grefti uygulanan hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Endikasyonlar, anatomik başarı, görme keskinliği ve komplikasyonlar değerlendirildi. Bulgular: Çalışmada 21 hastanın 21 gözü incelendi. On dört erkek (%72,7), 7 kadın hasta (% 27,2) ortalama 17,6±14,7 ay (3-35 ay) takip edildi. Etyolojiye bakıldığında; sekiz olguda sistemik otoimmün hastalıklara bağlı oküler yüzey bozukluğu, beş olguda enfeksiyöz keratit, üç olguda travma sekeli, iki olguda oküler skatrisyel pemfigoid, bir olguda trahom sekeli, bir olguda Mooren ülseri, bir olguda keratokonusa bağlı erime mevcuttu. Hastalardan 16’sına kornea yama grefti öncesi amniyotik membran transplantasyonu uygulandı. Ameliyattan önce 16 gözde korneal perforasyon mevcuttu ve beş göz perforasyon riski taşımaktaydı. Hastaların ameliyat öncesi düzeltilmiş uzak görme keskinlikleri ortalama 1,84±1,37 logMAR iken ameliyat sonrası düzeltilmiş görme keskinlikleri 1,22±1,26 logMAR düzeyinde idi. Ameliyat sonrasında tüm gözlerde yeterli kornea kalınlığı elde edildi. Bir hastada üç ay sonra greft üzerinde herpes simpleks epitelyal keratiti, bir hastada bir ay sonra greft epitelinde açıklık, bir hastada interfaz keratiti izlendi. Sonuç: Tektonik lamellar kornea yama grefti uygulaması, kornea incelmesi ve perforasyonu olan olgularda glob bütünlüğünü yeniden oluşturan ve oküler yüzey stabilizasyonu sağlayan etkili bir cerrahi yöntemdir. Ayrıca tektonik lamellar kornea yama grefti uygulaması ile göz bütünlüğü ile birlikte kabul edilebilir bir görme düzeyi elde etmek de mümkündür.

• ÖZ

Amaç: Üçüncü basamak bir merkez olan hastanemiz göz hastalıkları polikliniğine aile sağlığı merkezlerinden sürücü sağlık raporu almak üzere sevk edilen olguların özelliklerini ve sevk gerekliliğini araştırmak. Gereç ve Yöntem: Ekim 2019-Aralık 2019 tarihleri arasında yapılan kesitsel-tanımlayıcı çalışmaya 252 olgu dahil edildi. Katılımcıların oftalmolojik ve sistemik özgeçmişleri sorgulandı. Sevk öncesi birinci basamak merkezlerde göz muayenesinin yapılıp yapılmadığı ve göz hastalıkları polikliniğine sevk nedenleri sorgulandı. Ardından tüm katılımcılara detaylı oftalmolojik muayene yapıldı. Bulgular: 252 olgunun 185’i erkek, 67’si kadındı. Ortalama yaş 42,650±14,90 (18-82) yıl bulundu. Sevk öncesi aile sağlığı merkezlerindende görme muayenesi yapılanların sayısı 114 (%42,23), yapılmayanlar ise 138 (%54,76) idi. Sevk nedenleri arasında en sık 89 (%35,31) olgu ile gözlük veya kontakt lens kullanımı vardı. 78 (%30,9) olgu herhangi bir neden belirtilmeksizin sevk edilmişti. Kırkiki (%16,66) olgu az görme-küçük harfleri görememe, 11 (%4,36) olgu ileri yaş, 16 (%6,34) olgu göz ameliyatı öyküsü ya da organik bir göz patolojisi nedeniyle sevk edilmişti. 252 olgunun 232’si (%92,06) 2. grup, 16’sı (%6,34) 1. grup sürücü olabilecek görme düzeyine sahipti. Çeşitli sebeplere bağlı olarak tek gözde körlüğü olan 2 olguya (%0,79) monoküler sürücü belgesi sağlık raporu verildi. Yalnızca 2 (%0,79) olguya, sürücü olamaz raporu verildi. Sonuç: Göz hastalıkları bölümüne sevk edilen sürücü adaylarının önemli bir kısmının birinci basamak sağlık merkezlerinde sürücü olur sağlık raporu alabileceği gözlemlendi. Çalışmamızın sevk zincirinin etkin şekilde işletilmesi ve farkındalığın arttırılması açısından literatüre katkı sağlayacağına inanıyoruz.

• ÖZ

Amaç: Tek taraflı hafif ve orta derece blefaroptozisi olan hastalarda konjonktival-Müller kas rezeksiyonu cerrahisinin sonuçlarını değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Fenilefrin testi pozitif tek taraflı blefaroptozisi olan 18 hasta çalışmaya dahil edildi. Eylül 2016 ile Kasım 2018 tarihleri arasında tek taraflı konjonktival-Müller kas rezeksiyonu cerrahisi uygulanan hastalar geriye dönük olarak değerlendirildi. Cerrahi öncesi tüm hastaların levator fonksiyonu ve kapak refle mesafesi ölçüldü. Cerrahi başarı, cerrahi uygulanan göz ile uygulanmayan göz arasında kapak refle mesafesinin 1 mm’den az olması olarak tanımlandı. Yetersiz düzeltme, cerrahi uygulanan göz ile uygulanmayan göz arasında kapak refle mesafesinin 1 mm veya daha fazla olması olarak tanımlandı. Aşırı düzeltme, cerrahi uygulanan gözde kapak refle mesafesinin uygulanmayan göze göre fazla olması olarak tanımlandı. Kapak refle mesafesi, cerrahi başarı, intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlar analiz edildi. Bulgular: Hastaların 8’i erkek (%44,4), 10’u kadın (%55,6) ve yaş ortalamaları 50,1±11,8 yıl idi. Cerrahi uygulanan gözde kapak refle mesafesi ameliyat öncesi 2,2±0,7 mm, ameliyat sonrası 1. ay 3,8±0,7 mm idi (p<0,001). 15 hastada cerrahi başarı sağlandı (%83,3). 2 hastada minimal aşırı düzeltme izlendi (%11,1). 1 hastada yetersiz düzelme olduğu izlendi ve sonraki dönemde eksternal levator ilerletme cerrahisi uygulandı (%5,5). İntraoperatif komplikasyon izlenmedi. Hiçbir hastada ameliyat sonrası kuru göz semptom ve bulguları saptanmadı. Sonuç: Konjonktival-Müller kas rezeksiyonu cerrahisi tek taraflı blefaroptozis hastalarında etkili ve güvenli bir uygulamadır. Uygun hasta grubunda levator cerrahisine iyi bir alternatif olabilir

• ÖZ

Amaç: Tiroid oftalmopatinin koroid kalınlığı üzerine olan olası etkilerini spektral optik koherans tomografi bulguları aracılığı ile değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Ocak 2016-Ocak 2018 tarihleri arasında başvuran tiroid oftalmopati olduğu belirlenen 30 hastanın 60 gözü ve herhangi bir oküler hastalık veya cerrahi öyküsü olmayan 30 sağlıklı bireyin 60 gözü (kontrol grubu) bu vaka-kontrol çalışmasına dahil edildi. Koroid kalınlığı subfoveal alan ve foveanın 1000 μm nazal ve 1000 μm temporalinden olmak üzere toplam üç bölgeden spektral optik koherans tomografinin genişletilmiş derinlik görüntüleme tekniği ile ölçüldü. Yapılan değerlendirmeler sağlıklı gözlerle karşılaştırıldı. Bulgular: Tiroid oftalmopati grubunda yaş ortalaması 40,6±13,4 yıl (19-64 yıl) iken, grup 2’de 38,4±10,1 yıldı (26-58 yıl). Ortalama subfoveal, nazal ve temporal koroid kalınlıkları tiroid oftalmopati grubunda sırasıyla 332,4±85,3 μm (166-566 μm), 305,6±89,4 μm (147- 539 μm) ve 315,9±86,8 μm (163-531 μm) iken, kontrol grubunda bu ölçümler sırasıyla 397,4±96,2 μm (189-643 μm), 350,6±99 μm (160- 622 μm) ve 377,6±97,7 μm (179-715 μm) idi. Tüm lokalizasyonlarda koroidal kalınlıkları, tiroid oftalmopati grubunda kontrol grubuyla kıyaslandığında istatistiksel olarak ince bulundu (p≤0,01). Sonuç: Tiroid oftalmopati olgularının koroid kalınlığının kontrol grubuna göre anlamlı ölçüde ince olduğu tespit edilmiştir. Bu incelme tiroid oftalmopatinin patofizyolojisi açısından önem teşkil edebilir.