Osteosarkopeni yaşlanma ile ilişkili iki kronik kas iskelet sistemi sorunu olan osteoporoz ve sarkopeninin birlikteliğini tanımlayan bir geriatrik sendromdur. Bu sendrom düşmelere ve kırıklara, morbidite, mortalite ve yeti yitiminde artışa ve yaşam kalitesinde azalmaya yol açabilir. Osteosarkopenin etiyopatogenezi multifaktöriyeldir; mekanik, biyokimyasal, genetik ve yaşam tarzı ile ilişkili faktörler ortaya çıkmasında önemli rollere sahiptir. Prevalansı %5 ile %37 arasında bildirilmiştir. Prevalanstaki bu değişkenlik, muhtemelen çalışma popülasyonlarındaki heterojeniteye veya farklı tanı kriterlerin kullanılmasına bağlıdır. Osteosarkopeni tanısı detaylı klinik değerlendirme (örneğin; tarama ve risk hesaplama araçları, kavrama kuvveti ölçümü, fiziksel performans testleri), laboratuvar testleri ve görüntüleme yöntemleri ile konulabilir. Osteoporoz tanısına yönelik olarak kemik mineral yoğunluğunu ölçmek için en sık kullanılan dual enerjili X-ışını absorbsiyometri yöntemidir. Sarkopenide meydana gelen iskelet kas kütlesindeki kaybı saptamak amacıyla kullanılan görüntüleme teknikleri ise dual enerjili X-ışını absorbsiyometri, bilgisayarlı tomografi, ultrasonografi ve manyetik rezonans görüntülemedir. Osteosarkopeninin tedavi seçenekleri arasında egzersiz, besin takviyeleri (protein, D vitamini, kalsiyum ve kreatin), yaşam tarzı değişiklikleri ve farmakolojik tedaviler yer almaktadır. Osteosarkopeni gelişiminin altında yatan mekanizmalar daha iyi anlaşıldıkça hem kası hem de kemiği hedef alan terapötik ajanların geliştirilmesi, yeni bir araştırma alanı haline gelmiştir. Bu derlemede, konuyla ilgili güncel literatür ışığında, osteosarkopenin epidemiyolojisi, patogenezi, tanı ve tedavisi özetlenmiştir.
|
Amaç: Bu çalışmanın amacı ülkemizde çalışan ortopedi doktorlarının primer osteoporozun tanı ve takibindeki farkındalığı ortaya koymaktır.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışma açık erişimli, web tabanlı, çevrimiçi anket çalışması olarak planlandı. Üniversite hastanesi, eğitim araştırma hastanesi, devlet ve özel hastanelerde çalışan 166 ortopedi doktoru çalışmaya dahil edildi.
Bulgular: Doktorların %30,1’i postmenopozal hastalardan, %41,02’si 65 yaş üstü hastalardan, %38,6’sı kalça kırığı ile gelen hastalardan, %34,9’u vertebra kırığı ile gelen hastalardan, %4,8’i ön kol kırığı ile gelen hastalardan dual enerji X-ray absorbsiyometri (DXA) isterken, doktorların %30,1’i hiçbir hastadan DXA istemediklerini belirtti. Doktorların %63,9’u 65 yaş üstü kırıkla gelen hastayı osteoporoz açısından değerlendirmediğini söyledi. Frajilite kırığı tespit ettikleri hastalardan ortopedi doktorlarının %36,1’i D vitamini seviyesini istemediğini belirtti. Primer osteoporozda tedaviyi ortopedi doktorlarının %79,5’i DXA’nın T-skoruna, %15,7’si DXA’nın Z-skoruna, %55,4’ü yaşa, %37,7’si cinsiyete, %51,8’i frajilite kırığı varlığına, %37,3’ü daha önce kullandığı osteoporoz ilaçlarına, %13,3’ü FRAX risk sınıflamasına göre planladıklarını söyledi. Primer osteoporozda D vitamini düşüklüğü olan hastalara doktorların %22,9’u 300,000 IU 25 hidroksi vitamin D’yi [25(OH)D] içeren ampülleri oral olarak, %1,2’si bu ampülleri intramüsküler olarak verdiğini; doktorların %15,7’si 50,000 IU 25(OH)D içeren şişenin tümünü haftada bir oral olarak, %10,8’i bu şişeyi her gün damla olarak verdiğini söyledi.
Sonuç: Ortopedi doktorlarının osteoporoz hastalarının tanı ve takibindeki bilgi düzeyi ve farkındalığı beklenenden daha düşüktür. Kırık tedavisinden sorumlu olan ortopedi doktorlarında bu durumu iyileştirmek için ek çalışmalar ve müdahale programları gereklidir.
|
Amaç: Vücut bileşenlerinin kemik mineral yoğunluğu ile ilişkisinde vücut ağırlığından başka etkileri olup olmadığı tartışmalıdır. Bu çalışmanın amacı postmenopozal Türk kadınlarında vücut kompozisyonu ve fiziksel aktivitenin kemik mineral yoğunluğu ile ilişkisini değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel çalışma Çanakkale Onsekiz Mart Üniversite Hastanesi kayıtlarından kemik mineral yoğunluğu değerlerine ulaşılabilen 95 postmenopozal kadın üzerinde yürütülmüştür. Vücut bileşenlerinin kemik mineral yoğunluğu ile olan ilişkisi vücut ağırlığı kovaryant iken ve değilken ayrı ayrı incelenip karşılaştırılmıştır.
Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 61,7±7,2 idi. Katılımcıların vücut kitle indeksi (r=0,270, p=0,009), bel çevresi (r=0,308, p=0,003), kalça çevresi (r=0,277, p=0,007), yağ kitlesi (r=0,256, p=0,014), yağ yüzdesi (r=0,185, p=0,077), yağsız kitle (r=0,311, p=0,003), total kas kitlesi (r=0,311, p=0,003), iskelet kası indeksi (r=0,260, p=0,012), apendiküler yağsız kütle indeksi (r=0,279, p=0,007), apendiküler iskelet kası indeksi (r=0,280, p=0,007) kemik mineral yoğunluğu ile korelasyon gösterirken, vücut ağırlığı kontrol edildiğinde hiçbirinde anlamlı korelasyon yoktu. Boy ve bel/kalça oranı hem vücut ağırlığı kontrol edildiğinde hem de edilmediğinde kemik mineral yoğunluğu ile anlamlı ilişkili yoktu. Fiziksel aktivite ile kemik mineral yoğunluğu arasında anlamlı bir korelasyon saptanmadı (r=0,032, p=0,799).
Sonuç: Postmenopozal Türk kadınlarında vücut ağırlığı ile kemik mineral yoğunluğu arasında pozitif korelasyon vardır. Vücut bileşenlerinin neden oldukları vücut ağırlığı nedeniyle kemikler üzerine mekanik yük oluşturmak dışında kemik mineral yoğunluğu üzerinde etkisizdir.
|
Objective: The objective of this study is to evaluate the Visual Analogue scale (VAS) pain scale in elderly patients with obesity and without obesity, and determine whether the VAS pain score is associated with obesity in patients with osteoporosis.
Materials and Methods: We included 192 patients in this study (69 patients with body mass index (BMI) <30 and 99 patients with BMI ≥30). We determined the values of bone mineral density (BMD) by the dual-energy X-ray absorptiometry method. Importantly, we evaluated the VAS pain scores in the range of “without pain” (score=0) and “the worst pain” (score=10), and divided them into three groups according to the World Health Organization’s pain severity scale: mild pain (score: <3), mild-moderate pain (score: 3-6), and moderate-severe pain
(score: >6). Additionally, we used a multivariate logistic regression model to identify the independent risk factors of VAS pain score in patients with osteoporosis.
Results: The VAS pain score was higher in patients with obesity than the patients without obesity (4.49±2.76 and 3.49±.42, respectively.
P=0.014). Advanced age [Odds ratio (OR)=1.094, 95% confidence interval (CI)=1.018-1.175, p=0.014] and obesity (OR=0.225, 95% CI=0.055-0.928, p=0.039) were associated with higher VAS pain score in patients with osteoporosis. Otherwise, only advanced age (OR=1.157, 95% CI=1.045-1.280, p=0.005) was associated with higher VAS pain score in patients with normal BMD. Advanced age (OR=1.141, 95% CI=1.093-1.192, p=<0.001) and osteoporosis (OR=0.001, 95% CI=0.00-0.014, p=<0.001) were associated with higher VAS pain score in all patients.
Conclusion: We believe that reducing obesity, which is a variable risk factor, will benefit in pain reduction and sedentary lifestyle, and improve BMD in patients with osteoporosis.
|
Objective: Melatonin (MLT) has been reported to play a role in the immunopathogenesis and aetiology of many chronic inflammatory diseases. Therefore, we aimed to investigate the possible relationship between disease severity and serum MLT levels in patients with Familial Mediterranean fever (FMF).
Materials and Methods: A total of 30 patients diagnosed with FMF who had experienced no episodes for at least 1 month (mean age, 36.4±12.2 years; range, 19-68 years), including 14 men and 16 women, and 30 healthy controls (mean age, 38.4±12.5 years; range, 19-65 years), 12 men and 18 women, matched for age and gender, were included in this study. Demographic data, laboratory data and clinical characteristics of the participants were recorded and serum MLT levels were determined. In addition, the relationship between serum MLT level and disease severity was evaluated.
Results: A significant difference was observed between the groups in terms of serum MLT levels (p<0.05). However, there were no significant relationships between serum MLT levels and demographic data, such as sex and age, and body mass index, erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein and fibrinogen levels and disease severity scores of the FMF patients. There was a statistically significant difference in serum MLT levels between patients having a history of acute arthritis (n=7) and those without arthritis (n=23), (p=0.019).
Conclusion: Our findings suggest that MLT may play a possible role in the immunopathogenesis of FMF and those with a history of FMF-related arthritis. However, because the immune regulatory role of MLT is very complex and the mechanisms are not yet fully understood, we think that more comprehensive studies in the future are needed to confirm our findings.
|
Amaç: İnsan Bağışıklık Yetmezliği virüsü (HIV) enfeksiyonu, düşük kemik mineral yoğunluğu (KMY) için bir risk faktörüdür. Uluslararası HIV/AIDS kılavuzları her hasta için KMY taramasını önermemektedir. Bu çalışmada tedavi naif HIV enfeksiyonu olup rutin KMY taraması önerilmeyen hastalar ile 50 yaşın üzerindeki erkekler, menopoz sonrası kadınlar gibi olası osteoporoz/osteopeni risk faktörlerine sahip ve rutin KMY taraması önerilen hastalarda osteoporoz/osteopeni gelişimi için risk faktörlerini karşılaştırmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Enfeksiyon hastalıkları polikliniğinde Ocak 2015 - Haziran 2019 tarihleri arasında takip edilen HIV ile enfekte bireylerin ilk başvurularındaki demografik, klinik ve laboratuvar özelliklerinin kaydedildiği bir veri tabanı oluşturulmuştur. Başvuru anında ve antiretroviral tedavi öncesi dual enerji X-ray absorbsiyometri (DXA) ölçümü yapılan 284 HIV ile enfekte hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Osteoporoz/osteopeni tanısı alan ≥50 yaş/postmenapozal ve <50 yaş naif HIV ile enfekte bireylerin özellikleri karşılaştırılmıştır.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 284 naif HIV ile enfekte bireylerin 131’inde (%46) DXA ile osteoporoz/osteopeni tanısı konulmuş olup, <50 yaş osteoporoz/osteopeni oranı %42,9 (106/247) iken ≥50 yaş olanlarda %67,6 (25/37) saptanmıştır (p=0,007). Yirmi altı hastada osteoporoz saptanmış olup, 16’sı (%61,5) 50 yaş altındadır. Yaşlı bireylerde KMY azalmasının en fazla femoral bölgede olduğu, genç bireylerde femoral bölge yanında lomber bölgede de görüldüğü belirlenmiştir (p<0,001).
Sonuç: Çalışmamız genç ve antiretroviral tedaviye maruziyeti olmayan hastalarımızda yüksek oranda KMY’de azalma olduğu ortaya koymaktadır. Osteopeni/osteoporoz varlığının erken saptanması, hayat kalitesinin artırılması ve ilaç yükünün azaltılması için önemlidir. Bu nedenle, düşük KMY tespiti, erken tedavisi için herhangi bir yaşta ve naif hastalarda da tedaviden bağımsız olarak tanısal testlerin yapılmasını öneriyoruz.
|
Objective: Osteoporosis (OP) is one of the most frequent metabolic bone disorders worldwide, male OP is still underestimated and undertreated. Primary progressive multiple sclerosis (PPMS) is considered as an important cause of secondary OP in males and there is limited data on this condition in Turkey. This study aimed to evaluate the bone mineral density (BMD) of male PPMS patients and the possible clinical and laboratory interacting factors as well as to also define the correlation between BMD and bone turnover markers (BTM).
Materials and Methods: In this study, 26 male PPMS patients and 20 age-matched healthy volunteers were evaluated by the Expanded Disability Status Scale (EDSS), femoral and lumbar BMD, biochemical and hormonal tests and BTMs.
Results: Demographic characteristics were statistically similar between the groups. Mean values for patient age, disease duration and EDSS score were 42.5±10.0 years, 3.5±1.5 years and 4.6±1.6, respectively. Although we found a significant difference in BMD and carboxy-terminal telopeptide levels between PPMS patients and the control group, there were no significant correlations between sex hormone binding globülin levels, EDSS, BMD scores, BTMs and other biochemical variables.
Conclusion: BMD scores were lower in the patient group compared to the control group. This study highlights the importance of considering bone health in male PPMS patients and reminds that strategies should be developed as part of the management plan.
|
Paget’s disease of bone is characterized by a chronic focal bone remodelling disorder, which is usually detected incidentally during routine
imagining examinations. Although the measurement of total serum alkaline phosphatase usually provides a general indication of bone
turnover in Paget’s disease, about 10-15% of patients present with alkaline phosphatase levels within the normal range. The treatment of
symptomatic forms relies on bisphosphonates that are efficient in reducing the bone turnover. Here, I present the case of an 80-year-old man
suffering from chronic low back pain, and diagnosed as Paget’s disease, with normal serum alkaline phosphatase and bone-specific alkaline
phosphatase levels.
|
Osteomalacia is a metabolic bone disease characterized by demineralization of the newly formed osteoid in adults. Vitamin D deficiency due to insufficient vitamin D intake, inadequate exposure to sunlight, and malabsorption of vitamin D are the most widespread cause of osteomalacia. Here,we present the case of 18 year old female patient who presented to our hospital with complaints of low back pain. Sacral bone pseudofracture was detected by magnetic resonance imaging due to osteomalacia. Patient was treated with vitamin D.
|
Yeşim AKYOL, yasemin ULUS, Ayhan BİLGİCİ, Ömer KURU
Yeşim AKYOL, yasemin ULUS, Ayhan BİLGİCİ, Ömer KURU
Amaç: Osteoporoz (OP) postmenopozal kadınlarda sık görülen önemli bir halk sağlığı sorunudur. Hastalıktan korunmak için kemik sağlığını
destekleyen yaşam şekillerinin bilinmesi önemlidir. Amacımız premenopozal ve postmenopozal kadınlarda OP bilgi ve farkındalık düzeyini
karşılaştırmaktı.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 100 premenopozal kadın (ortalama yaş 38,12±8,07 yıl; 19-50 yıl aralığında) ve 100 postmenopozal kadın
(ortalama yaş 59,05±8,55 yıl; 51-85 yıl aralığında) gönüllü alındı. Katılımcıların sosyo-demografik özellikleri kaydedildi. Osteoporoz Bilgi testi
(OBT), Osteoporoz Sağlık İnanç ölçeği (OSİÖ), OP bilgisine yönelik sorular ve risk faktörleri değerlendirildi.
Bulgular: Premenopozal ve postmenopozal kadınların OBT ve OSİÖ total ve alt grup skorları karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark
saptanmadı (OSİÖ - duyarlılık algısı alt grubu hariç) (p>0,05). Postmenopozal katılımcı grubunda, osteoporoz tanısı alan ve almayan bireylerin
OBT, OSİÖ total ve pek çok alt grup skorları karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Gruplar arasında OP bilgisine
ilişkin soruların cevapları benzerdi (p>0,05). Ailesinde OP öyküsü olan ve olmayan katımcıların OBT ve OSİÖ total skorları arasında istatistiksel
anlamlı fark saptanmadı (p>0,05).
Sonuç: Premenopozal ve postmenopozal kadınların OP bilgi ve farkındalık düzeyi benzer bulunmuştur. OP tanısı alan postmenopozal
kadınların, osteoporoz tanısı almayan postmenopozal kadınlara göre OP bilgi düzeyi ve farkındalığı açısından üstünlüğü bulunmamaktadır.
Ailesinde OP öyküsü olması, bireyin OP bilgi ve farkındalığına katkı sağlamamaktadır.
|
