Tasarım çevrelerinde "biçim işlevi izler" sloganıyla baş köşeye yerleştirilen tasarımın geleneksel işlev anlayışının, nerdeyse tek ölçüt olduğu dönemin tasarımlarında bile, gerçekte asıl gözetilen olgunun "işlevsel tasarım" mesajı ya da anlamının aktarıldığı bir biçem olduğunu şimdi görebiliyoruz. insan yapımı nesnelerin, bu arada teknolojimizin ürettiği endüstri ürünlerinin de başından beri toplumumuz için belli bildiriler taşıdığı, belli anlamlara konu olduğu kuşku götürmez. Neredeyse anlamdan kurtulan hiç bir şeyin olmadığı söylenebilir. Hiç bir anlam taşımıyormuş gibi görünen bir ürün bile, en azından "hiç bir anlam taşımama" anlamını iletir. Günlük kullanım nesneleri dediğimiz endüstri ürünlerini, yöneldikleri kullanım işlevlerinin içinde görmeyi, bu işlevlerin karşılığı olarak algılamayı o denli benimsemişizdir ki, onların illede birer anlam aktarıcısı, ya da iletişimin taşıyıcısı olduğu gerçeğini gözardı ederiz. Oysa nesnenin kullanım işlevini karşılaması, kullanışı olması ya da ergonomik olması, her endüstri ürününde bulunması gereken, nesnenin olmazsa olmaz koşuludur. Gerçekte kullanıcının ürün seçimlerinin dayanağı, iletişimsel işlevler dediğimiz ürünün nelikliğine özgü anlamlamalardır. Kullanım nesneleri üzerinde konumlanan anlamlamalar ya da nesnelerin belli iletişimlerin taşıyıcısı olması, insann uygarlığı kadar eski olsa gerek. Ne varki anlam olgusunun bilim alanının araştırma nesnesi olması ve anlambilimin kuruluşu yeni olduğu gibi; nesnelerin belli iletişimlerin ve anlamların taşıyıcısı olduğu, nesnelerin taşıyıcısı olduğu iletişimin göstergebilim yolu ile araştırılması ve bu açıdan görülüp değerlendirilmeleri gerektişi düşüncesi de tasarım çevrelerinde oldukça yenidir ancak giderek kabul görmektedir.