Seyahatname, Arapça gezmek, gezi anlamındaki seyâhat ile, Farsça risale, mektupanlamındaki nâme kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuştur. En geniş anlamıyla seyahatname, herhangi bir gezgin veya gözlemcinin ziyaret ettiği belli bir coğrafi alana ve tarihsel döneme dair izlenimlerini ve topladığı bilgileri yazıya aktardığı metinlerdir. Seyyah tanımlaması, sadece yabancı topraklardan gelen gezginlerle sınırlı değildir, aynı zamanda ait olduğu topraklara dair izlenimlerini aktaran gözlemcileri de kapsar. Seyahatnameler, iletişim imkânlarının kısıtlı olduğu dönemlerde bilimsel ve kültürel gelişmelerin aktarıcısı konumunda olmuştur. 1453 öncesinde yazılan Anadoluya yönelik seyahatnameler, Haçlı seferlerine katılan görgü tanıklarının veya Anadoludan Asyaya uzanan ticaret yollarından geçen tacirlerin aktarımlarıdır. XV. yüzyılın son yarısında Suriye ve Mısırın Osmanlılar tarafından alınması, 1580li yıllarda Osmanlıdan Hindistana uzanan doğu ticaret yolunun önem kazanması, Osmanlının bir siyasi güç olarak yükselişi ve Avrupa devletleriyle yoğun ilişkilerin başlamasıyla, imparatorluk topraklarına yönelik seyahatnameler ivme kazanır. Öte yandan Doğu; hem ötekinin yaşadığı zengin ülke, hem de Hz. İsanın doğduğu, Hıristiyanlığı yaydığı ve çarmıha gerildiğine inanılan kutsal topraktır. Dolayısıyla Doğuya gitmek, Batılılar için kendi özüne dönüş anlamı taşımaktadır. Bu çalışmada Sinopun Türklere geçmesinden sonra, 13. yüzyıldan başlayarak bu şehre gelen Doğulu ve Batılı seyyahların yazdığı seyahatnameler, kronolojik olarak incelenmiştir.