Dünyada gelişmiş ülkelere bir özenti var. Gelişmekte olan ülkeler, az gelişmiş ülkeler ve gelişememiş ülkeler gelişmiş ülkelerin nasıl geliştiğini araştırmak yerine direkt onlar gibi olmak istemektedirler. Gelişmiş ülkelere baktığımızda hepsinin temelinde yardımlaşma, dayanışma, birlik, beraberlik ve tek yumruk teorileri yer almaktadır. Bu teoriler aslında kooperatifçiliğin temel unsurlarıdır. Bir yere çıkmak için muhakkak suretle ezilme ve dayanarak sabretme teorileri vardır. Osmanlı Devleti’nin kurucusu Osman Bey’in akıl hocası Şeyh Edebali’ nin nasihatinde de dediği gibi “Yüksekte olanın düşmanı çok olur.” sözü şu an çok daha iyi anlaşılmaktadır. Bu sözün tam tersi bir teori oluşturmak ta mümkün olabilir; “Alçakta olanın düşmanı çok olabilir.” Yani günümüz dünyasında gelişmiş ülkeler; gelişmekte olan ve daha alt kıstastaki ülkeleri ezerek, zorlayarak ya da yok ederek kendi yerini güvende tutma politikası izliyorlar. Kooperatifler kullanıldığı ülkelerde muhakkak kalkınmaya yardımcı olan kuruluşlardır. Bu kurumların birçok etkisi varken bunların en önemlisi sosyal boyutlardır. Sosyal boyutlar makalede geniş bir biçimde anlatılmıştır. Engelli vatandaşların ekonomiye katkı sağlayarak sosyalleşmelerine yardımcı olmak, mağdur kimselerin yardımlarına koşarak onları hayata rehabilite etmek ve onların hedeflerine ulaşmalarına yardımcı olmak kooperatifler için uygun bir eleman kaynağı olabilir.