OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ

CEVHER KALBURAN, FATMA NİLGÜN

OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ

FATMA NİLGÜN CEVHER KALBURAN (Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, İlköğretim Bölümü, Denizli, Türkiye)

Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi

12 0

Yıl: 2014 Cilt: 0 Sayı: 32 Sayfa Aralığı: 113 - 135 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ

Öz:

Bu araştırmanın amacı, Denizli ilindeki okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların dış mekânda oyun oynama fırsatlarının ve ebeveynlerin bu konudaki görüşlerinin incelenmesidir. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen anket formunu toplam 398 ebeveyn yanıtlamıştır. Araştırma sonunda çocukların çoğunlukla günde bir defa dış mekânda oyun oynadıkları; oyun alanı olarak çocuk parkı ve evin/apartmanın bahçesinin tercih edildiği; dış mekânda oyun sırasında çocukların yetişkin veya büyük kardeş tarafından gözlendiği saptanmıştır. Ayrıca, ebeveynlerin dış mekânda oyun ile ilgili kaygılarının çoğunluğunun trafik, kötü niyetli yabancılar, kaçırılma ve yaralanma ile ilgili olduğu bulunmuştur. Bu kaygılara paralel olarak ebeveynler çeşitli alternatifler içeren çocuk parkı ve yeşil alanların yaygınlaştırılması ve çocukların oyun ortamlarında güvenliğin arttırılmasına yönelik beklen- tilerini ifade etmişlerdir. Araştırmada elde edilen bulgular ilgili alanyazın ışığında tartışılmış ve çocukların dış mekânda oyun fırsatlarının arttırılmasına yönelik birtakım önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

PRESCHOOL CHILDREN S OPPORTUNITIES AND PARENTSOPINIONS REGARDING OUTDOOR PLAY

Öz:

his study aims to explore preschool children s opportunities and parentsopinions regarding outdoor play in Deni- zli, Turkey. Totally 398 parents answered the questionnaire that was designed by the researcher. The study shows that most of the children play outdoors once a day; generally they play in playgrounds and backyards under adultsor older sister/brotherssupervisions. Moreover, parents often have concerns about traffic, ill-intentioned strangers, kidnapping and injures. Correspondingly, their expectations include enhancing and varying playgrounds and green areas as well as increasing safety in outdoor settings where children play. These findings are discussed in the light of literature and suggestions for improving children s outdoor play opportunities are made.

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Aarts, M.J., Wendel-Vos, W., van Oers, H.A.M., van de Goor, I.A.M. ve Schuit, A.J. (2010). Environmental determinants of outdoor play in children: A large- scale cross-sectional study. American Journal of Preventive Medicine, 39(3), 212219. Arbogast,K.L., Kane, B.C.P., Kirwan, J.L. ve Hertel, B.R. (2009). Vegetation and outdoor recess time at elementary schools: what are the connections?.Journal of Environmental Psychology, (baskıda), DOI:10.1016/j.jenvp.2009.03.002 Barber, S.E., Jackson, C., Akhtar, S, Bingham, D.D., Ainsworth, H. ve diğerleri (2013). Pre-schoolers in the playground an outdoor physical activity intervention for children aged 18 months to 4 years old: study protocol for a pilot cluster randomised controlled trial. Trials, 14(326). doi: 10.1186/1745-6215-14-326. Bell, A.C. ve Dyment, J.E. (2008). Grounds for health: the intersection of green school grounds and health promoting schools, Environmental Education Research, 14(1), 77-90. Bringolf-Isler, B., Grize, L., Mader, U., Ruch, N. ve diğerleri (2010). Built environment, parents' perception, and children's vigorous outdoor play. Preventive Medicine, 50, 251256. Brockman, R., Jago, R. ve Fox, K.R. (2011). Children's active play: self-reported motivators, barriers and facilitators. BMC Public Health, 11(461). doi:10.1186/1471-2458-11-461 Brown, W.H., Pfeiffer, K.A., McIver, K.L., Dowda, M., Addy, C.L. ve Pate, R.R. (2009). Social and environmental factors associated with preschoolers nonsedentary physical activity. Child Development, 80(1), 4558. Bulut, Z. ve Kılıçaslan, Ç. (2009). Çocuğa özgüven kazandırmada önemli bir ilke; çocuk oyun alanlarında güvenlik. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 10 (1), 78-85. Burdette, H.L., ve Whitaker, R.C. (2005). A national study of neighborhood safety, outdoor play, television viewing, and obesity in preschool children. Pediatrics, 116(3), 657-662. Carver, A, Timperio, A., ve Crawford, D. (2008). Playing it safe: the influence of neighbourhood safety on childrens physical activity: A review. Health Place, 14(2), 217227. Clements, R. (2004). An investigation of the status of outdoor play. Contemporary Issues in Early Childhood, 5(1), 68-80. Deretarla-Gül, E. (2012). Ailelerin çocuk bahçelerine ve çocuk bahçelerindeki materyallere bakış açılarının incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(3), 261-274. Erbay, F. ve Durmuşoğlu-Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249-264. Frost, J. L., Wortham, S. C., ve Reifel, S. (2001). Play and Child Development. Upper Saddle River, NJ.: Prentice-Hall Inc. Gill, T. (2010). Putting risk in perspectives. Early Years Update. http://www.teachingexpertise.com/articles/putting-risk-perspective-10522. Erişim Tarihi: Mart 2013 Gleave, J. (2008). Risk and play: A literature review. London: Play England. Gray, P. (2014). Give childhood back to children: if we want our offspring to have happy, productive and moral lives, we must allow more time for play, not less. The Independent, 12 Ocak 2014. http://www.independent.co.uk/voices/comment/give-childhood-back-to- children-if-we-want-our-offspring-to-have-happy-productive-and-moral- lives-we-must-allow-more-time-for-play-not-less-are-you-listening-gove-905 4433.html. Erişim Tarihi: 3 Şubat 2014 Grigsby-Toussaint, D.S., Chi, S. ve Fiese, B.H. (2011). Where they live, how they play: Neighborhood greenness and outdoor physical activity among preschoolers. International Journal of Health Geographics, 10(66), 1- 10. Gül, A., ve Küçük, V. (2001). Kentsel açık-yeşil alanlar ve Isparta kenti örneğinde irdelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 2, 27-48. Herrington, S., ve Studmann, K. (1998). Landscape interventions: New directions for the design of childrens outdoor play environments. Landscape and Urban Planning, 42, 191-205. Johnson, J. E., Christie, J. F. ve Wardle, F. (2005). Play, development, and early education. USA: Pearson Education, Inc. Kimbro, R.T., Brooks-Gunn, J. ve McLanahan, S. (2011). Young children in urban areas: Links among neighborhood characteristics, weight status, outdoor play, and television watching. Social Science ve Medicine, 72, 668-676. Knight, S. (2012). Why adventure and why risk in the early years?. ChildLinks, 3, 15-18. Koçan, N. (2012). Çocuk oyun alanlarının yeterliliği üzerine bir araştırma: Uşak Kenti Kemalöz Mahallesi örneği. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 28(4), 315-321. Little, H. ve Eager, D. (2010). Risk, challenge and safety: implications for play quality and playground design. European Early Childhood Education Research Journal, 18(4), 497-513. Louv, R. (2010). Doğadaki son çocuk. (Çev: Ceyhan Temürcü). TUBİTAK Popüler Bilim Kitaplığı. McCans, S.E. (2004). Wild places: An exploration of mothers attitudes and beliefs regarding risk in outdoor play settings. Yükseklisans tezi. Kanada: The University of Guelph. McCurdy, L. E., Winterbottom, K. E., Mehta, S. S., ve Roberts, J. R. (2010). Using nature and outdoor activity to improve children's health. Current Problems in Pediatric and Adolescent Health Care, 40(5), 102-117. Memik, N. H. (2004). An evaluation of the changing approaches to childrens play spaces. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi. Moore, G. T. (1997). Favorable locations for child care centers. Child Care Information Exchange, 9(97), 73-76. Moore, G. (2002). Designed environments for young children: Empirical findings and implications for planning and design. In M. Gallop and J. McCormack (Eds.), Children and Young Peoples Environments. (ss. 53-63). New Zealand: University of Otago, Childrens Issues Centre. Moore, R. ve Wong, H. (1997). Natural Learning: Rediscovering Natures Way of Teaching. Berkeley, CA: MIG Communications. Ornelas, I. J., Perreira, K. M., ve Ayala, G. X. (2007). Parental Influences on Adolescent Physical Activity: A Longitudinal Study. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 4(3). Ozdemir, A. ve Yilmaz, O. (2008). Assessment of outdoor school environments and physical activity in Ankara's primary schools. Journal of Environmental Psychology, 28(3), 287-300. Palmer, S. (2010). Zehirlenen çocukluk: Modern dünyanın çocuklar üzerindeki zararlı etkileri. (Çev. Özge Çağlar Aksoy). İstanbul: İletişim Yayınları. Pardee, M., Gillman, A. ve Larson, C. (2005). Community investment collaborative for kids: resource guide 4. USA: The Local Initiatives Support Corporation/Community Investment Collaborative for Kids. Parsons, A. (2011). Young children and nature: Outdoor play and development, experiences fostering environmental consciousness, and the implications on playground design. Yüksek lisans tezi. ABD: Virginia Polytechnic Institute and State University. Pica, R. (2003) Your Active Child: how to boost physical, emotional, and cognitive development through age-appropriate activity. Chicago: Contemporary Books. Prezza, M., Alparone, F., Cristallo, C. ve Luigi, S. (2005). Parental perception of social risk and of positive potentiality of outdoor autonomy for children: the development of two instruments. Journal of Environmental Psychology, 25(4), 437453. Rivkin, M. (1997). The Schoolyard Habitat Movement: What It Is and Why Children Need It. Early Childhood Education Journal, 25(1), 61-67. Roemmich, J.N., Epstein, L.H., Raja, S., Yin, L., Robinson, J., ve Winiewicz, D. (2006). Association of access to parks and recreational facilities with the physical activity of young children. Prev Med, 43(6), 437 441. Sandseter, E.B.H. (2007). Categorising risky playhow can we identify risk-taking in childrens play? European Early Childhood Education Research Journal, 15(2), 237-252. Sandseter, E.B.H. (2009). Characteristics of risky play. Journal of Adventure Education and Outdoor Learning, 9(1), 3-21. Sandseter, E.B.H. (2010). It tickles in my tummy! -Understanding childrens risk-taking in play through Reversal Theory. Journal of Early Childhood Research, 8(1), 6788. Sandseter, E.B.H. ve Kennair, L.E.O. (2011). Childrens risky play from an evolutionary perspective: The anti-phobic effects of thrilling experiences. Evolutionary Psychology, 9(2), 257284. Sanoff, H. (1995). Creating environments for young children. Raleigh, NC: School of Design at North Carolina State University. (ED 394 640). Sciarra, D. J., Dorsey, A. G. ve Lynch, E. (2009). Developing and administrating a child care and education program. USA: Wadsworth Cengace Learning. Şişman, E.E. ve Özyavuz, M. (2010). Çocuk oyun alanlarının dağılımı ve kullanım yeterliliği: Tekirdağ örneği. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(1), 13-22. Tandon, P. S., Zhou, C. ve Christakis, D. A. (2012). Frequency of parent-supervised outdoor play of US preschool-aged children. Archives of Pediatrics and Adolescent Medicines. 166(8), 707-712. Taylor, A. F., Kuo, F. E. ve Sullivan, W. C. (2001). Coping with ADD: The surprising connection to green play settings. Environment and Behavior, 33(1), 54- 77. Taylor, A. ve Kuo, F. E. (2009). Children with attention deficits concentrate better after walk in the park. Journal of Attention Disorders, 12 (5). 402409. Tovey, H. (2007). Playing outdoors: Spaces and places, risk and challenge. Maidenhead: Open University Press. Turgut, H. ve Yılmaz, S. (2010). Ekoloji temelli çocuk oyun alanlarının oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi (20-22 Mayıs). Cilt: IV, 1618-1630. Türkan, E.E. ve Önder, S. (2011). Balıkesir kenti çocuk oyun alanlarının irdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(3), 69-80. Ünal, M. (2009). Çocuk gelişiminde oyun alanlarının yeri ve önemi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 95-109. Valentine, G. ve McKendrick, J. (1997). Childrens outdoor play: exploring parental concerns about childrens safety and the changing nature of childhood. Geoforum, 28, 219-235. Veitch, J., Bagley, S., Ball, K. ve Salmon, J. (2006). Where do children usually play? A qualitative study of parents perceptions of influences on childrens active free-play. Health and Place, 12, 383393. Wells, N.M. (2000). At home with nature: Effects of greenness on childrens cognitive functioning. Environment and Behavior, 32(6), 775-795. Wells, N. M. ve Evans, G.W. (2003). Nearby nature: A buffer of life stress among rural children. Environment and Behavior, 35(3), 311-330. White, R. ve Stoecklin, V. (1998). Childrens outdoor play and learning environments: Returning to nature. Early Childhood News, March/April. Wilson, R. (2008). Nature and young children: Encouraging creative play and learning in natural environments. New York: Routledge. Witten, K., Kearns, R., Carroll, P., Asiasiga, L. ve Tavae, N. (2013). New Zealand parents understandings of the intergenerational decline in childrens independent outdoor play and active travel. Childrens Geographies, 11(2), 215-229.

APA	CEVHER KALBURAN F (2014). OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. , 113 - 135.
Chicago	CEVHER KALBURAN FATMA NİLGÜN OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. (2014): 113 - 135.
MLA	CEVHER KALBURAN FATMA NİLGÜN OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. , 2014, ss.113 - 135.
AMA	CEVHER KALBURAN F OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. . 2014; 113 - 135.
Vancouver	CEVHER KALBURAN F OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. . 2014; 113 - 135.
IEEE	CEVHER KALBURAN F "OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ." , ss.113 - 135, 2014.
ISNAD	CEVHER KALBURAN, FATMA NİLGÜN. "OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ". (2014), 113-135.

APA	CEVHER KALBURAN F (2014). OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 0(32), 113 - 135.
Chicago	CEVHER KALBURAN FATMA NİLGÜN OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 0, no.32 (2014): 113 - 135.
MLA	CEVHER KALBURAN FATMA NİLGÜN OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, vol.0, no.32, 2014, ss.113 - 135.
AMA	CEVHER KALBURAN F OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. 2014; 0(32): 113 - 135.
Vancouver	CEVHER KALBURAN F OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. 2014; 0(32): 113 - 135.
IEEE	CEVHER KALBURAN F "OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ." Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 0, ss.113 - 135, 2014.
ISNAD	CEVHER KALBURAN, FATMA NİLGÜN. "OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ DIŞ MEKÂNDA OYUN FIRSATLARI VE EBEVEYN GÖRÜŞLERİ". Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 32 (2014), 113-135.