Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları

YAVUZ, Tamer; KARADAĞ, Yaşar

Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları

Tamer YAVUZ, (Ahi Evran Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü, Kırşehir, Türkiye)

Yaşar KARADAĞ (Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü, Tokat, Türkiye)

Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi

17 1

Yıl: 2016 Cilt: 33 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 63 - 71 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları

Öz:

Bu araştırma, Amasya ilinin sürülerek tahrip edilmiş ya da vejetasyonları zarar görmüş meraları için en uygun mera karışımını belirlemek amacıyla 2008-2010 yılları arasında yürütülmüştür. Araştırmada yonca, korunga, çayır düğmesi, otlak ayrığı, kılçıksız brom, domuz ayrığı ve kamışsı yumağın yalın ekim, ikili, üçlü ve dörtlü karışımları incelenmiştir. Araştırma tesadüf blokları deneme desenine göre yürütülmüştür. En yüksek kuru madde verimi 1166.0 kg da-1ile yonca + çayır düğmesi + kılçıksız brom + domuz ayrığı karışımından elde edilmiştir. En düşük kuru madde verimi yalın ekilen domuz ayrığından (594.3 kg da-1) elde edilmiştir. Ham protein verimleri 66.7186.1kg da-1, ADF oranları % 34.16 - 41.84, NDF oranları % 45.82-68.37 ve IVTDMD oranları % 54.30-72.41 arasında değişmiştir. Karışımların kuru madde verimlerinin yalın ekilen türlerden daha yüksek olduğu belirlenmiştir. En yüksek ADF ve NDF oranları yalın ekilen buğdaygillerden elde edilmiştir. Karışımların ADF ve NDF oranları yalın ekilen buğdaygillerden daha düşük, baklagiller ve çayır düğmesinden ise daha yüksek tespit edilmiştir. Karışımların IVTDMD oranları da yalın ekilen buğdaygillerden yüksek, baklagiller ve çayır düğmesinden ise daha düşüktür. Araştırma sonuçlarına göre kıraç meralar için yonca + çayır düğmesi ile birlikte otlak ayrığı, kılçıksız brom ve domuz ayrığı türlerinden biriyle oluşturulacak üçlü karışımlarından birisi önerilebilir.

Anahtar Kelime:

Konular: Biyoloji Çevre Bilimleri Ekoloji Ziraat Mühendisliği Gıda Bilimi ve Teknolojisi Biyoloji Çeşitliliğinin Korunması Orman Mühendisliği

Performances of Some Forage Grasses, Legumes and Their Mixtures Under Dry Pasture Conditions

Öz:

This study was conducted to determine the most proper pasture mixtures for the native pastures degraded by cultivating or whose vegetation had been previously destroyed in Amasya province during the years of 2008 and 2010. In the research, pure sowings, and binary, ternary and quartet mixtures of alfalfa, sainfoin, great burnet, crested wheatgrass, smooth brome, orchardgrass and tall fescue were investigated. The study was arranged in a completely randomized block design. The highest dry matter yield with 1166.0 kg da-1 was obtained from the mixture of alfalfa + great burnet + smooth brome + orchardgrass. The lowest dry matter yield (594.3 kg da-1) was obtained from the pure sowing of orchardgrass. Crude protein yields, ADF ratios, NDF ratios and IVTDMD ratios ranged between 66.7 kg da-1 and 186.1 kg da-1, 34.16% and 41.84%, 45.82% and 68.37%, 54.30% and 72.41%, respectively. Dry matter yields of mixtures were determined higher than pure sowed species. The highest ratios of ADF and NDF were obtained from pure sowings of grass species. ADF and NDF ratios of mixtures were determined lower than pure sowings of grasses but higher than legumes and great burnet. IVTDMD ratios of mixtures were higher than the pure sowings of grasses and lower than legumes and great burnet. According to the results of research, one of the ternary mixtures alfalfa + great burnet with any of crested wheatgrass, smooth brome and orchardgrass species could be suggested for dry pastures.

Anahtar Kelime:

Konular: Biyoloji Çevre Bilimleri Ekoloji Ziraat Mühendisliği Gıda Bilimi ve Teknolojisi Biyoloji Çeşitliliğinin Korunması Orman Mühendisliği

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Altın M (1982). Bazı yem bitkileri ile bunların karışımlarının değişik ekim şekillerindeki kuru ot ve ham protein verimleri, türlerin ham protein oranları ve karışımların botanik kompozisyonları. I. Kuru ot ve ham protein verimleri. Türk Tarım ve Ormancılık Dergisi, 6 (2): 93-107.
Ankom (2005a). The Ankom 200 Fiber Analyzer, Procedures for NDF, ADF and ADL analyses. ANKOM, Fairport, NY, hhtp://www.ankom.com (Accessed to web:10.01.2016)
Ankom (2005b). In vitro true digestibility using the DAISYII incubator. ANKOM, Fairport, NY, hhtp://www.ankom.com (Accessed to web:10.01.2016)
Asay KH, Jensen KB, Waldron BL, Han G, Johnson DA and Monaco TA (2002). Forage quality of fescue across an irrigation gradient. Agronomy Journal, 94: 1337-1343.
Avcı M (2000). Çukurova'da Geçici Yapay Mera Kurmak Amacıyla Yetiştirilebilecek Kışlık Çok Yıllık Buğdaygil + Baklagil Yem Bitkileri Karışımlarının Saptanması. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Adana.
Bakır Ö (1985). Çayır Mera Islahı, Prensip ve Uygulamalar. Ankara Üniv. Zir. Fak. Yayınları, No. 947, s.35-36, Ankara.
Bani P, Minuti A, Luraschi AO, Ligabue M and Ruozzi F (2007). Genetic and environmental influences on in vitro digestibility of alfalfa. Italian Journal of Animal Science, 6(1): 251-253.
Belyea R, Restrepo R, Martz F and Ellersieck M (1999). Effect of year and cutting on equations for estimating net energy of alfalfa. Journal of Dairy Science, 82(9):1943-1949.
Berdahl DJ, Karn JK and Hendrickson JR (2001). Dry matter yields of cool-season grass monocultures and grass-alfalfa binary mixtures. Agronomy Journal, 93: 463-467.
Burns JC and Fisher DS (2006). Intake and digestion of jesup tall fescue hays without the fungal endophyte compared with novel and wild type endophytes. Crop Science, 46: 216-223.
Burt R (1992). Soil Survey Laboratory Methods Manual. Soil Washington, DC, USA. Report No: 42.
Caddel J and Allen E (1997). Forage quality interpretations. http://virtual.chapingo.mx/dona/ paginaCBasicos/f-2117.pdf (Accessed to web:10.01.2016).
Casler MD and Drolsom PN (1984). Yield testing cool- season forage grasses in pure stands vs. binary mixtures with alfalfa. Crop Science, 24: 453-456.
Casler MD (1988). Performance of orchardgrass, smooth bromegrass, and ryegrass in binary mixtures with alfalfa. Agronomy Journal, 80: 509-514.
Cassida KA, Griffin TS, Rodriguez J, Patching S C, Hesterman OB and Rust SR (2000). Protein degradability and forage quality in maturing alfalfa, red clover and birdsfoot trefoil. Crop Science, 40: 209- 215.
Cherney JH, Volanec JJ and Nyquist WE (1985). Sequential fiber analysis of forage as influenced by sample weight. Crop Science, 5: 1113-1115.
Deak A, Hall MH, Sanderson M A and Archibadl DD (2007). Production and nutritive value of grazed simple and complex forage mixtures. Agronomy Journal, 99: 814-821.
Gökkuş A, Koç A, Serin Y, Çomaklı B, Tan M and Kantar F (1999). Hay yield and nitrogen harvest in smoot bromegrass mixtures with alfalfa and red clover in relation to nitrogen application. European Journal of Agronomy, 10: 145-151.
Gökkuş A, Baytekin H, Hakyemez BH ve Özer İ (2001). Çanakkale'nin Sürülüp Terk Edilen Çalı Meralarında Yeniden Bitki Gelişimi. Türkiye 4. Tarla Bitkileri Kongresi, 17-21 Eylül 2001, s.13-18, Tekirdağ.
Hoffman PC, Shaver RD, Combs DK, Undersander DJ, Bauman LM and Seeger TK (2001). Understanding NDF digestibility of forages. Focus on Forage, 3(10): 1-3. http://fyi.uwex.edu/forage/files/2014/01/NDFDig.pdf (Accessed to web:10.01.2016)
Jeranyama P and Garcia AD (2004). Understanding relative feed value (RFV) and relative forage quality (RFQ). http://pubstorage.sdstate.edu/AgBio_ Publications/articles/exex8149.pdf (Accessed to web:10.01.2016)
Koç A, Gökkuş A, Tan M, Çomaklı B and Serin Y (2004). Performance of tall fescue and lucerne-tall frescue mixtures in highlands of Turkey. New Zealand Journal of Agricultural Research, 47: 61-65.
Linn JG and Martin NP (1999). Forage quality tests and interpretations. Univ. of Minnesota Ext. Ser. Publ. FO- 02637, Univ. Of Minnesota, St. Paul.
McGinnies WJ and Townsend CE (1983). Yield of three range grasses grown alone and in mixtures with legumes. Journal of Range Management, 36(3): 399- 401.
Moore KJ, Roberts CA and Fritz JO (1990). Indirect estimation of botanical composition of alfalfa-smooth bromegrass mixtures. Agronomy Journal, 82: 287-290.
Mülayim M, Acar R ve Demirbağ NŞ (2009). Çayır Düğmesi (Sanguisorba minor Scop.). Yem Bitkileri, Buğdaygil ve Diğer Familyalardan Yem bitkileri. Ed. R. Avcıoğlu, R. Hatipoğlu ve Y. Karadağ, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Yayınları, Cilt III, s.757-764, İzmir.
Probasco GE and Bjugstad AJ (1980). Influence of fertilizer, aspect, and harvest date on chemical constituents and in vitro digestibility of tall fescue. Journal of Range Management, 33(4): 244-246.
Sanderson MA, Soder KJ, Muller LD, Klament KD, Skiner RH and Goslee SC (2005). Forage mixture productivity and botanical composition in pastures grazed by dairy cattle. Agronomy Journal, 97: 1465- 1471.
Sarıçiçek Z (1995). Yemler Bilgisi Laboratuvar Kılavuzu. Ondokuzmayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notu No:16, Samsun.
Serin Y, Gökkuş A, Tan M, Çomaklı B ve Koç A (1997). Otlakiye amacıyla kullanılabilecek baklagil ve buğdaygil yem bitkileri ile bunların karışımlarının belirlenmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 6: 15-26.
Serin Y, Gökkuş A, Tan M, Koç A ve Çomaklı B (1998). Suni çayır tesisinde kullanılabilecek uygun yem bitkileri ve karışımlarının belirlenmesi. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 22: 13-20.
Singer JW (2002). Fresh versus field-cured quality, mineral, and nitrate concentration at different nitrogen rates. Crop Science, 42: 1656-1661.
Sleugh B, Moore KJ, George JR and Brummer EC (2000). Binary legume - grass mixtures improve forage yield, quality, and seasonal distribution. Agronomy Journal, 92: 24-29.
Tosun F, Manga İ, Altın M and Serin Y (1977). A study of the Improvement of Dry-land Ranges Developed Under the Ecological Conditions of Erzurum (Eastern Anatolia). XIII. International Grassland Congress. Leipzig; German Democratic Republic,18-27 May, 1977, p. 607-610.
Tosun F, Manga İ, Altın M, Serin Y ve Gökkuş A (1989). Değişik kapasitede yapılan otlatmaların tabi ve suni meraların kuru ot verimi ve yenen ot miktarı ile hayvan başına ve dekara canlı ağırlık artışına etkileri. Ondokuzmayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 4: 67-92.
Uzun F (2010). IV. Analizler, Azot Analizi (Kjeldahl Yöntemi). Ed. F. Uzun, Tarla Bitkilerinde Laboratuvar Analizleri, Uygulama Ders Notu. s. 28-34, Samsun.
Van Soest PJ, Robertson JB and Lewis BA (1991). Method for dietary fiber, neutral detergent fiber, and nonstarch polysaccharides in relation to animal nutrition. Journal of Dairy Science, 74: 3583- 3597.
Yavuz M (2005). Deterjan lif sistemi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22 (1): 93-96.
Zemenchik RA, Albrecht KA and Shaver RD (2002). Improved nutritive value of kura clover-and birdsfoot trefoil-grass monocultures. Agronomy Journal, 94: 1131-1138. compared with grass monocultures. Agronomy Journal, 94: 1131-1138.

APA	YAVUZ T, KARADAĞ Y (2016). Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. , 63 - 71.
Chicago	YAVUZ Tamer,KARADAĞ Yaşar Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. (2016): 63 - 71.
MLA	YAVUZ Tamer,KARADAĞ Yaşar Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. , 2016, ss.63 - 71.
AMA	YAVUZ T,KARADAĞ Y Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. . 2016; 63 - 71.
Vancouver	YAVUZ T,KARADAĞ Y Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. . 2016; 63 - 71.
IEEE	YAVUZ T,KARADAĞ Y "Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları." , ss.63 - 71, 2016.
ISNAD	YAVUZ, Tamer - KARADAĞ, Yaşar. "Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları". (2016), 63-71.

APA	YAVUZ T, KARADAĞ Y (2016). Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33(2), 63 - 71.
Chicago	YAVUZ Tamer,KARADAĞ Yaşar Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 33, no.2 (2016): 63 - 71.
MLA	YAVUZ Tamer,KARADAĞ Yaşar Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, vol.33, no.2, 2016, ss.63 - 71.
AMA	YAVUZ T,KARADAĞ Y Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 2016; 33(2): 63 - 71.
Vancouver	YAVUZ T,KARADAĞ Y Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 2016; 33(2): 63 - 71.
IEEE	YAVUZ T,KARADAĞ Y "Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları." Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33, ss.63 - 71, 2016.
ISNAD	YAVUZ, Tamer - KARADAĞ, Yaşar. "Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları". Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 33/2 (2016), 63-71.