Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü

Asıcı, Esra; UYGUR, Sebahat Sevgi

Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü

Esra ASICI, (, Dokuz Eylül Üniversitesi, BEF)

Sebahat Sevgi UYGUR (Dokuz Eylül Üniversitesi, BEF)

İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi

3 0

Yıl: 2017 Cilt: 6 Sayı: 3 Sayfa Aralığı: 1353 - 1375 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü

Öz:

Bu çalışmada, duygusal öz-yeterlik ve affetmenin üniversite öğrencilerinin algıladıkları stres düzeyini yordayıcı rolünün incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi, 345 üniversite öğrencisinden oluşmuştur. Araştırmada, Algılanan Stres Ölçeği, Duygusal Öz-Yeterlik Ölçeği, Heartland Affetme Ölçeği ve kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Analizlerde aritmetik ortalama, pearson korelasyonu ve çoklu doğrusal regresyon analizi teknikleri uygulanmıştır. Bulgulara göre, algılanan stres düzeyi ile duygusal öz-yeterlik ve affetme arasında negatif yönde anlamlı düzeyde ilişki vardır. Duygusal öz-yeterlik ve affetme, algılanan stres düzeyinin anlamlı yordayıcılarıdır. Duygusal öz-yeterlik ölçeğinin alt ölçekleri (duyguları düzenleme, duyguları düşünceyi destekleyici olarak kullanma, duyguları anlama, duyguları algılama) birlikte algılanan stres düzeyindeki değişimin %14.4'ünü açıklamakta; ancak sadece duyguları düşünceyi destekleyici olarak kullanma modele anlamlı katkı sağlamaktadır. Affetme ölçeğinin alt ölçekleri (kendini affetme, başkasını affetme, durumu affetme) birlikte algılanan stres düzeyindeki değişimin % 28.1'ini açıklamaktadır. Kendini ve durumu affetme, modele anlamlı düzeyde katkı sağlarken; başkasını affetmenin modele anlamlı katkısı yoktur.

Anahtar Kelime:

Konular: Tarih

The Role of Emotional Self-Efficacy and Forgiveness in Predicting of Perceived Stress Level

Öz:

In current study investigation of predictive role of emotional self-efficacy and forgiveness on perceived stress level of college students was aimed. The sample of study was consisted of 345 college students. Perceived Stress Scale, Emotional Self-Efficacy Scale, Heartland Forgiveness Scale and personnel information form were used. In analysis; mean, pearson correlation and multiple regression techniques were applied. According to results, perceived stress level was statistically significant and negative correlated with emotional self-efficacy and forgiveness. The subscales of emotional self-efficacy (regulating emotions, using emotions to assist thought, perceiving emotions, understanding emotions) accounted for 14.4% of changing in perceived stress level; however only using emotions to assist thought had a significant impact on model. The subscale of forgiveness scale (forgiveness of self, others, situation) accounted for 28.1% of changing in perceived stress level. While forgiveness of self and situation made a significant contribution to the model, there wasn't significant contribution of forgiveness of others.

Anahtar Kelime:

Konular: Tarih

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Acar, F. (2002). Duygusal Zekâ ve Liderlik. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 53-68.
Aştı, N., Acar, G., Bağcı, H. ve Bağcı, İ. (2005). Sağlık Bakımı Profesyoneli Olarak Yetişecek Öğrencilerin Ruhsal Durumları ve Yaklaşımlar. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE), 15, 25-35.
Ataman-Temizel, E. ve Dağ, İ. (2014). Stres Veren Yaşam Olayları, Bilişsel Duygu Düzenleme Stratejileri, Depresif Belirtiler ve Kaygı Düzeyi Arasındaki İlişkiler, Klinik Psikiyatri, 17, 7-17.
Baltaş, Z., Atakuman, Y., Duman, Y. (1998). Standardization of the Perceived Stress Scale: Perceived Stress in Middle Managers. Stress and Anxiety Research Society the International Conference. Boğaziçi University, İstanbul, July 10- 12.
Baltaş, A. ve Baltaş, Z. (2008). Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Bandura, A. (1997). Self-Efficacy: The Exercise of Control. New York: Freeman.
Bandura, A. (1982). The Assessment and Predictive Generality of SelfPercepts of Efficacy. Journal of Behaviour Therapy and Experimental Psychiatry, 13, 195-199.
Bandura, A. (2006). Guide for Constructing Self-Efficacy Scales. In F. Pajares &
T. Urdan (Eds.), Self-Efficacy Beliefs of Adolescents. Greenwich, CT: Information Age Publishing.
Bandura, A., Caprara, G.V., Barbaranelli, C., Gerbino, M. ve Pastorelli, C.
(2003). Role of Affective Self-Regulatory Efficacy in Diverse Spsheres of Psychosocial Functioning, Child Development, 2, 769-782.
Berry, J. W., Worthington Jr., E. L., Parrott III, L., O'Connor, L. E. ve Wade, N. G. (2001). Dispositional Forgivingness: Development and Construct Validity of the Transgression Narrative Test of Forgivingness (TNTF). Society for Personality and Social Psychology, 27, 1277-1290.
Bugay, A. ve Demir, A. (2010). A Turkish Version of Heartland Forgiveness Scale. Procedia Social and Behavioral Sciences, 5, 1927-1931.
Büyüköztürk, S., Kılıç Çakmak, E., Akgün, O.E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Ceyhan, A.A., Ceyhan, E. ve Kurtyılmaz, Y. (2009). Problemli ve Problemli Olmayan İnternet Kullanımına Sahip Üniversite Öğrencilerinin Özellikleri, Uluslararası 5. Balkan Eğitim ve Bilim Kongresi içinde (s. 470- 474). Trakya Üniversitesi, Edirne.
Charoensukmongkol, P. (2014). Benefits of Mindfulness Meditation on Emotional Intelligence, General Self-Efficacy and Perceived Stress: Evidence from Thailand. Journal of Spirituality in Mental Health, 16, 171-192. Doi: 10.1080/19349637.2014.925364
Choi, S., Kluemper, D. H. ve Sauley, K. S. (2013). Assessing Emotional SelfEfficacy: Evaluating Validity and Dimensionality with Cross-Cultural Samples. Applied Psychology: An International Review, 62(1), 97-123.
Cohen, S., Kamarck, T. ve Mermelstein, R. (1983). A Global Measure of Perceived Stress. Journal of Health and Social Behavior, 24, 385-396.
Çam, Z., Deniz, K.Z. ve Kurnaz, A. (2014). Okul Tükenmişliği: Algılanan Sosyal Destek, Mükemmelliyetçilik ve Stres Değişkenlerine Dayalı Bir Yapısal Eşitlik Modeli Sınaması. Eğitim ve Bilim, 39, 173-327
Çokluk ,Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik. Anakara: Pegem Akademi.
Demir. V. (2014). Bilinçli Farkındalık Temelli Hazırlanan Eğitim Programının Bireylerin Depresyon ve Stres Düzeyleri Üzerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Arel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Deniz, M.E. ve Sümer, A.S. (2010). Farklı Özanlayış Düzeylerine Sahip Üniversite Öğrencilerinde Depresyon, Anksiyete ve Stresin Değerlendirilmesi. Education and Science, 35(158), 115-127.
Deniz, M. E. ve Yılmaz, E. (2016). Üniversite Öğrencilerinde Duygusal Zeka ve Stresle Başa Çıkma Stilleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(25), 17-26.
Doğan, B. ve Eser, M. (2013). Üniversite Öğrencilerinin Stresle Baka Çıkma Yöntemleri: Nazilli MYO Örneği. Electronic Journal of Vocational Colleges, Aralık Özel Sayı, 29-39
Durak Batıgün, A., Atay-Kayış, A. (2014). Üniversite öğrencilerinde stres faktörleri: Kişilerarası İlişki Tarzları ve Problem Çözme Becerileri Açısından Bir Değerlendirme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 69-80.
Eksin, M., Harlak, H., Demirkıran, F. ve Dereboy, Ç. (2013). Algılanan Stres Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Güvenirlik ve Geçerlik Analizi. New Symposium Journal, 51 (3), 132-140.
Enright, R.D., ve Coyle, C.T. (1998). Researching The Process Model of Forgiveness Within Psychological Interventions. In E.L. Worthington, Jr. (Ed.), Dimensions of Forgiveness (pp. 139-161). Philadelphia: Templeton Foundation Press.
Enright, R.D, Gassin, E., ve Wu, C. (1992). Forgiveness: A Developmental View, Journal of Moral Education, 21(2), 99-114.
Enright, R. D. ve Fitzgibbons, R. P. (2000). Helping Clients Forgive: An Empirical Guide for Resolving Anger and Restoring Hope. Washington, DC: APA Books.
Erkan, S., Özbay, Y., Terzi, Ş. ve Cihangir-Çankaya, Z. (2009). Üniversite Gençliğinin Problem Alanları ve Yardım Arama Davranışları: Üniversite Düzeyinde Psikolojik Danışma ve Rehberlik Hizmetlerine Yönelik Örgüt ve Hizmet Modelinin Geliştitirilmesi. Tubitak Projesi No: 106K340. Ankara.
Erol, R.Y. (2008). Social Support (Perceived vs. Received) as The Moderator between The Relationship of Stress and Health Outcomes: Importance of Locus of Control. Unpublished Master Thesis, Middle East Technical University, Istanbul.
Giese-Davis J, Koopman C, Butler L. (2002). Change in Emotion- Regulation Strategy for Women with Metastatic Breast Cancer Following SupportiveExpressive Group Therapy. Journal of Consult Clinical Psychology, 70, 916 - 25.
Gümüştekin, G. ve Öztemiz, B., (2005). Örgütlerde Stresin Verimlilik ve Performansla Etkileşimi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (1), 271-288.
Hamarta, E., Arslan, C., Saygın, Y. ve Özyeşil, Z. (2009). Benlik Saygısı ve Akılcı Olmayan İnançlar Bakımından Üniversite Öğrencilerinin Stresle Başa çıkma Yaklaşımlarının Analizi. Değerler Eğitimi Dergisi, 7(18), 25-42.
Hancıoğlu, Y. (2017). Üniversite Öğrencilerinin Algıladıkları Stres Düzeyleri ile Stresle Başa Çıkma Tarzları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yönetim ve Eğitim Araştırmaları Dergisi, 15 (1), 130-149. Doi:10.11611/yead.270449
Harris, A. H., Luskin, F., Norman, S. B., Standard, S., Bruning, J., Evans, S., ve Thoresen, C. E. (2006). Effects of A Group Forgiveness Intervention on Forgiveness, Perceived Stress, and Trait-Anger. Journal of clinical psychology, 62(6), 715-733. Doi: 10.1002/jclp.20264
Hessler, H.M. ve Fainsilber-Katz, L.F. (2010). Brief Report: Associations Between Emotional Competence and Adolescent Risky Behaviour. Journal of Adolescence, 33(1), 241-246.
Karahan, T.F. ve Eplikoç, H. (2007). Üniversite Öğrencilerinin Stresle Başa Çıkma Tarzlarının Uzun Süreki Yaşadıkları Yerleşim Birimine ve Algıladıkları Anne-Baba Tutumlarına Göre İncelenmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(33), 119-130.
Karakaş, A. C. (2014). Gerçeklik Terapisi Yönelimli Dini Başa Çıkma Psikoeğitim Programının Affetme Esnekliği, Empati Ve Stresle Başa Çıkma Üzerindeki Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Kaya F. ve Peker, A . (2016). The Relationship between Perfectionism and Forgiveness of University Students: The Mediator Role of Emotional Intelligence. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 15(4), 1086-1094. Doi: 10.21547/jss.265492
Kennedy, C. (2016). Mindfulness. International Journal of Dermatology,55, 1417-1418.
Kirk, B. A., Schutte, N. S. ve Hine, D. W. (2008). Development and Preliminary Validation of An Emotional Self-Efficacy Scale. Personality and Individual Differences, 45(5), 432-436. Doi:10.1016/j.paid.2008.06.010
Koç, M., İskender, M., Çolak, T.S. ve Düşünceli, B. (2016). Investigation of the Effect of Intolerance of Uncertainty and the effect of Anger Control on the Relationship between Forgiveness and Psychological Well-Being through Structural Equation Modelling. Sakarya University Journal of Education, 6(3), 201-209. Doi: 10.19126/suje.282951
Koopman C, Butler LD ve Classen C. (2002). Traumatic Stress Symptoms among Women with Recently Diagnosed Primary Breast Cancer. Journal of Trauma Stress, 15, 277- 87.
Köknel, Ö. (1987). Zorlanan İnsan. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi. Küçüksille, E. (2014). Çoklu Doğrusal Regresyon Modeli. SPSS Uygulamalı Çok değişkenli İstatistik Teknikleri içinde (Edit. Şeref Kalaycı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
Lawler-Row, K.A. ve Piferi, R.L. (2006). The Forgiving Personality: Describing A Life Well Lived. Personality and Individual Differences, 41(6), 1009-1020. Doi: 10.1016/j.paid.2006.04.007.
Lazarus, R.S. (1966). Psychological Stress and The Coping Process, New York: Mc GrawHill.
Lazarus, R.S. ve Folkman, S. (1984). Stress, Appraisal, and Coping. Springer Publishing Company, New York.
Luszczynska, A., Gutierrez-Dona, B. ve Schwarzer, R. (2005). General Selfefficacy in Various Domains of Human Functioning: Evidence from Five Countries, International Journal of Psychology, 40(2), 80-89.
McKay, M.T., Dempster, M. ve Byrne, D.G. (2014). An Examination of The Relationship Between Self-Efficacy and Stress in Adolescents: The Role of Gender and Self-Esteem. Journal of Youth Studies, 17(9), 1131-1151. Doi: 10.1080/13676261.2014.901494.
Muris, P. (2001). A Brief Questionnaire for Measuring Self-Efficacy in Youths. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 23(3), 145-149. Doi:10.1023/A:1010961119608.
Nouri, F.L., Zahrakar, K., Omara, S., Fatideh, Z.A., Pourshojae, A. ve Fatideh, N.A. (2015). Effect of Psychoeducational Forgiveness Program on Symptoms of Depression, Anxiety, and Stress in Adolescents. Mazandaran University Medical Science, 25(123), 191-16.
Orcutt, H.K. (2006). The Prospective Relationship of Interpersonal Forgiveness and Psychological Distress Symptoms among College Women. Journal of Counseling Psychology, 53(3), 350-361. Doi:10.1037/0022- 0167.53.3.350
Petrides, K.V. ve Furnham, A. (2003). Trait Emotional Intelligence: Behavioral Validation in Two Studies of Emotion Recognition and Reactivity to Mood Induction. European Journal of Personality, 17(1), 39-57. Doi: 10.1002/per.46
Petrides, K. V., Sangareasu, Y., Furnham, A. ve Fredrickson, N. (2006). Trait Emotional Intelligence and Children's Peer Relations at School. Social Development, 15(3), 537-547.
Pool, L. D. ve Qualter, P. (2012). The Dimensional Structure of Emotional Self-Efficacy Scale (ESES). Australian Journal of Psychology, 64, 147-154. Doi: 10.1111/j.1742-9536.2011.00039.x
Qualter, P., Barlow, A., ve Stylianou, M. S. (2011). Investigating The Relationships between Ability and Trait Emotional Intelligence and Theory of Mind. British Journal of Developmental Psychology, 29, 437-454. Doi:10.1348/026151010X502999
Roberts, R. (1995). Forgivingness. American Philosophical Quarterly, 32 (4) 289- 306.
Sandler, I., Kim Bae, L.S. ve MacKinnon, D. (2000). Coping and Negative Appraisal as Mediators between Control Beliefs and Psychological Symptoms in Children of Divorce. Journal of Children Psychology, 29(3), 336- 347. Doi: 10.1207/S15374424JCCP2903_5
Serlachius, A., Hamer, M. ve Wardle, J. (2007). Stress and Weight Change in University Students in The United Kingdom. Physiology & Behavior, 92(4), 548-553. Doi: 10.1016/j.physbeh.2007.04.032
Sarıçam, H. ve Biçer, B. (2015). Affedicilik Üzerinde Ahlaki Değer ve ÖzAnlayışın Açıklayıcı Rolü. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35 (1), 109-122.
Southam-Gerow, M. A. (2014). Çocuklarda ve Ergenlerde Duygusal Düzenleme: Uygulayıcının Rehberi. (Çev. Edit. Muzaffer Şahin). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Strelan, P. ve Covic, T. (2006). A Rewiew of Forgiveness Process Models and A Coping Framework to Guide Research. Journal of Social Clinic Psychology, 25(10), 1059-1085.
Taysi, E. (2007). İkili İlişkilerde Bağışlama: İlişki Kalitesi ve Yüklemelerin Rolü. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Temel, E., Bahar, A. ve Çuhadar, D. (2007). Öğrenci Hemşirelerin Stresle Başetme Tarzları ve Depresyon Düzeylerinin Belirlenmesi. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 2(5), 107-118.
Thompson, L.Y., Snyder, C.R., Hoffman, L., Michael, S.T., Rasmussen, H.N. ve Billings, L. S. (2005). Dispositional Forgiveness of Self, Others, and Situations. Journal of Personality, 73, 313-359
Totan, T., İkiz, E. F. ve Karaca, R. (2010). Duygusal Öz-Yeterlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanarak Tek ve Dört Faktörlü Yapısının Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 71-95.
Toussaint, L.L., Shields, G.S. ve Slavich, G.M. (2016). Forgiveness, Stress and Health: A 5-Week Dynamic Parallel Process Study. Annals of Behavioral Medicin, 50(5), 727-735. doi: 10.1007/s12160-016-9796-6.
Ülev, E. (2014). Üniversite Öğrencilerinde Bilinçli Farkındalık Düzeyi İle Stresle Başa Çıkma Tarzının Depresyon, Kaygı ve Stres Belirtileriyle İlişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Üstün, A. ve Bayar, A. (2015). Üniversite Öğrencilerinin Depresyon, Anksiyete ve Stres Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4 (1), 384-390.
Wallace, S.T. ve Alden, L.E. (1997). Social Phabia and Positive Social Events the Price of Success. Journal of Abnormal Psychology, 3(106), 416-424.
Webb, M., Colburn, T. A., Heisler, D., Call, S. ve Chickering, S. A. (2008).
Clinical Correlates of Dispositional Forgiveness. Journal of Applied Social Psychology, 38 (10), 2495-2517.
Willemse, M. (2008). Exporing the Relationship between Self-Efficacy and Aggression in a Group of Adolescents in the Peri-Urban Town of Worcester. Unpublished Master of Art Thesis. University of Stellenbosch.
Wohl, M. J. A., DeShea, L., ve Wahkinney, R. L. (2008). Looking within: The State Forgiveness Scale. Canadian Journal of Behavioural Science, 40, 1-10.
Wohl, M. J. A., Pychyl, T. A. ve Bennett, S. H. (2010). I Forgive Myself, Now I can Study: How Self-Forgiveness for Procrastinating can Reduce Future Procrastination. Personality and Individual Differences, 48, 803-808. Doi:10.1016/j.paid.2010.01.029
Worthington, Jr. E.L. ve Scherer, M. (2004). Forgiveness is An EmotionFocused Coping Strategy That can Reduce Health Risks and Promote Health Resilience: Theory, Review, and Hypotheses. Psychology and Health, 19(3), 385-405. Doi: 10.1080/0887044042000196674.
Yahyagil, M.Y. ve İkier, S. (2009). Job Satisfaction, Emotion Regulation, Stress Relations and Aging. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 31, 43-51.

APA	Asıcı E, UYGUR S (2017). Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. , 1353 - 1375.
Chicago	Asıcı Esra,UYGUR Sebahat Sevgi Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. (2017): 1353 - 1375.
MLA	Asıcı Esra,UYGUR Sebahat Sevgi Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. , 2017, ss.1353 - 1375.
AMA	Asıcı E,UYGUR S Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. . 2017; 1353 - 1375.
Vancouver	Asıcı E,UYGUR S Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. . 2017; 1353 - 1375.
IEEE	Asıcı E,UYGUR S "Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü." , ss.1353 - 1375, 2017.
ISNAD	Asıcı, Esra - UYGUR, Sebahat Sevgi. "Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü". (2017), 1353-1375.

APA	Asıcı E, UYGUR S (2017). Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(3), 1353 - 1375.
Chicago	Asıcı Esra,UYGUR Sebahat Sevgi Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 6, no.3 (2017): 1353 - 1375.
MLA	Asıcı Esra,UYGUR Sebahat Sevgi Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, vol.6, no.3, 2017, ss.1353 - 1375.
AMA	Asıcı E,UYGUR S Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 2017; 6(3): 1353 - 1375.
Vancouver	Asıcı E,UYGUR S Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 2017; 6(3): 1353 - 1375.
IEEE	Asıcı E,UYGUR S "Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü." İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6, ss.1353 - 1375, 2017.
ISNAD	Asıcı, Esra - UYGUR, Sebahat Sevgi. "Duygusal Öz-Yeterlik ve Affetmenin Algılanan Stres Düzeyini Yordayıcı Rolü". İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 6/3 (2017), 1353-1375.