Bu makale, Türkiye sinemasında son birkaç yılda hatırı sayılır oranda artış gösteren, kadın karakteri merkezine alarak hikâyesini evlilik ve "koca bul(a)ma(ma)" temaları etrafında kuran romantik komedi filmlerinden Kocan Kadar Konuş (Kıvanç Baruönü, 2015) ve Kocan Kadar Konuş: Diriliş (Kıvanç Baruönü, 2016) filmlerine odaklanmaktadır. Bu filmler çerçevesinde, perdede sıklıkla karşımıza çıkmaya başlayan bu türsel yükselişin ve tematik ilintililiğin, üretildiği sinemasal ve sosyo-politik bağlamla ilişkisinin ortaya konması hedeflenmektedir. Türsel geri dönüşler ya da yükselişler, temsil formlarındaki değişimler ya da yenilikler, toplumsal alandaki gelişmelerle ve bu gelişmeler nedeniyle yaşanılan söylemsel otorite mücadelesiyle sinemasalın etkileşiminin ifadeleridir. Bu ifadeler aynı zamanda bu mücadele ile farklı başa çıkma stratejileri olarak da okunabilir. Türkiye, bu filmlerin yeşerdiği sosyo-politik iklimde önemli değişimlere sahne oldu. Bir yandan, kendini özellikle özel alana müdahale ve kadın bedeni üzerinden tesis eden bir muhafazakârlaşma rüzgârının etkisine girdi; diğer yandan da bunun karşısında heterojen bir muhalefet alanının karşı rüzgârına tanıklık etti. Bu bağlamda geri dönen romantik komedi türü içinden yeşeren Kocan Kadar Konuş ve devam filmi Kocan Kadar Konuş: Diriliş, bekâr kadın, evlilik ve koca bul(a)ma(ma) tematik ısrarı üzerinden cinsiyet ve cinselliğe dair bize nasıl bir tahayyül kuruyor? Bu tahayyül, neden bu dönemde ortaya çıktı ve içinden çıktığı Türkiye sosyo-politik ikliminde hangi söylemsel geçişlere, mücadelelere işaret ediyor ve bunlarla nasıl başa çıkmayı tercih ediyor? Çalışmada, cinsiyet/cinsellik temsiller ine ve anlatıların biçimsel/tematik özelliklerine odaklanarak bu soruların yanıtlanması amaçlanmaktadır.