Bu çalışmada Tatar Türklerinden Mûsâ Cârullâh'ın yıllardan beri kayıp meal olarak bilinen Kur'ân-ı Kerîm: Tercüme-i Şerîfe ya da Kur'ânı Kerim'in tatarca tercümesi adlı eserini inceleme konusu edindik. Zira Cârullâh, yaşadığı dönemde sadece doğduğu topraklarda kalmamış, Hindistan'dan Finlandiya'ya, Sibirya'dan kuzey Afrika'ya kadar geniş coğrafyada adından söz ettiren önemli bir şahsiyettir. Hayatının her safhasında Müslümanların karşılaştıkları sorunları Kur'ân ve sünnet çerçevesinde çözmeye çalışan biri olması açısından onun yaptığı Kur'ân tercümesi araştırmaya değer bir nitelik taşımaktadır. Bilindiği üzere Cârullâh'ın kelam, tefsir ve tefsir usulünün bazı konularına yaklaşımı araştırmanın dışında bırakılmıştır. Ancak yaptığımız çalışma sonunda anlaşılacaktır ki Cârullâh'ın yaptığı bu tercüme onun özgünlüğünü pek yansıtmamaktır. Kendi ifadesine göre tercümeyi yaparken eski tefsir kaynaklarından kapsamlı bir şekilde yararlanmış ve lafızların açık delaletinden öteye gitmemiştir. İncelediğimizde eserde klasik tefsir kaynaklarının etkileri açık bir şekilde görülecektir. Tartışmalara kapı aralayacak yaklaşımlardan uzak durmuştur. Her ne kadar kelmî ve fıkhî tartışmalara girmese de hurufu mukattaaların izahını yapmaya çalışması eser için bir yenilik sayılabilir. Besmelenin Kur'an'dan bir âyet sayılıp sayılmaması mesele ve bu konudaki Carûllah'ın yorumu kendi içinde tutarsızdır. Eser, dili bakımından kendinden öncekilerin yaptıkları tercümelerin aksine gayet akıcıdır. Ayetlerin manalarını ifade ederken kırık cümleler kullanmak yerine tam cümle yöntemi kullanmıştır.Eseri şekil açısından incelediğimizde ayetlerin numaralandırılması konusunda bazı hataların olduğu görülecektir. Bu hatalar doğal olarak surelerin âyet sayılarına yansımaktadır