Siyasi açıdan yeni bir dönemin başlangıcı olan AKP iktidarı esasında 1990'lı yıllardan itibaren yoğunlaşan iktisadi kriz koşullarının bir ürünüdür. AKP'nin iktisadi politikaları genel anlamda küresel kapitalizmin ana hattını oluşturduğu neoliberal politikaların bir uzantısı olsa da hem önceki döneme göre bir takım önemli dönüşümler içermekte hem de kendi içerisinde farklı alt dönemlere karşılık gelmektedir. Bu çalışmada öncelikle ekonominin makroekonomik genel dengesi üzerinden AKP döneminin önceki dönemden nasıl farklılaştığını ele alarak Türkiye'de son on beş yılda artan özel sektör ve hanehalkı borçlanmasına dikkat çekiyoruz. Ardından AKP'nin iktidarda olduğu dönemin coşku, durgunluk ve tasfiye eğilimleriyle nasıl şekillendiğini sektörel bir analiz üzerinden değerlendirmekteyiz. Geçtiğimiz on beş yılda finansla kurduğu işbirliği neticesinde inşaat sektörü iktisadi büyümenin ve rant birikiminin temel kaynağı olurken, imalat sanayi durgunlaşmış, emekçi halkların temel geçim kaynağı olan tarım sektörü ise neoliberal politikalar eşliğinde adeta tasfiye edilmiştir. İktisadi alanda yaşanan bu dönüşüm elbette karşılığını toplumsal sınıf yapısında ve gelir dağılımında bulmuştur. Tüm bu süreçte toplum giderek bir yanda varsıllaşan bir kapitalist sınıfa karşılık diğer yanda yoksullaşan emekçi sınıfl ar üzerinden kutuplaşmıştır