On kanserojen N-nitroso bileşiği, insan ve rat karaciğer primer hücre kültürleri üzerinde DNA'ya hasar verici aktiviteleri açısından denendi; alkaline elüsyon tekniği kullanılarak DNA bölünmesi ve nicel otoradyografi kullanılarak da programlanmamış DNA sentezleri ölçüldü. Subtoksik konsantrasyonların aralığında pozitif dozla ilgili cevaplar her iki türün hücrelerinden 10-32 mM'lik N-nitrosodiethylamine, 1,8-10 mM'lik N-nitrosodi-n-propylamine, 1-3,2 mM'lik N-nitrosomorpholine, 1-3,2 mM'lik N-nitrosopiperidine, 3,2-18 mM'lik N-nitrosopyrrolidine, 0,32-1,8 mM'lik N-nitroso-N-methylurea, 0,32-1,8 mM'lik N-nitroso-N-ethylurea ve 0,1-0,32 mM'lik N-nitroso-N-butylurea kullanılarak elde edildi. N-nitrosodi-n-butylamine l mM'lik doymuş çözeltisi sabitti, insan karaciğer hücrelerinin tepkileri nitelik açısından rat karaciğer hücreleriyle benzerdi. Fakat istatistik açıdan, N-nitrosodimethylamine, N-nitrosomorpholine, N-nitrosopiperidine, N-nitrosopyrrolidine ve N-nitroso-N-butylurea kullanılarak gözlemlenen programlanmamış DNA sentezlerinde ve DNA hasar miktarlarında iki tür arasında önemli farklılıklar görüldü. Diğer taraftan, 20 insan ve 20 rat donöründen alınan kültürlerde 5 mM'lik N-nitrosodimethylamine ile uyarılmış genotoksik etkilerdeki miktarsal farklılıklar bu nitrosamine ve diğer N-nitroso bileşikleriyle ortaya çıkarılan ortalama türler arası farklılıklardan daha büyüktü. Rat hepatositlerindeki DNA onarım duyarlılığını işaret eden bu sonuçlar, insan hepatositlerindeki N-nitroso bileşiklerinin genotoksik potansiyelini tahmin etmek için geçerli bir model olduğunu gösterdi.