Yıl: 2018 Cilt: 21 Sayı: 3 Sayfa Aralığı: 407 - 423 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.18016/ ksudobil.332070 İndeks Tarihi: 15-02-2019

Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı

Öz:
Bu çalışma, Türkiye’deki siyahi yediveren güllerin yerel adlarını, genelsistematik özelliklerini, grup özelliklerini, genotip sayısını, ayırt edicikarakterlerini, ekolojik isteklerini ve ekonomik önemini belirlemekamacıyla 2013-2017 yılları arasında gerçekleştirilmiştir. “Siyahi gül”siyah ve siyaha yakın çiçek renkleri olan güllerin grup adı olarak ilk kezkullanılan bir terimdir. Siyah güllerle yakın akrabalarını birlikte ifadeeder. İncelenen bitki materyalleri Süleyman Demirel Üniversitesi’ndekiGUL Herbaryumu ve Botanik Bahçesi’nden elde edilmiştir.Türkiye’deki yerel, kokulu, siyahi yediveren güller genellikle R.odorata; az miktarda da R. borboniana ve R.chinensis türlerine aittir.Genotip sayısı 20 civarındadır. Bunlardan 5’i; Bursa (Kestel), Isparta(Atabey) ve Şanlıurfa’dan (Halfeti) belirlenmiş, ticari değeri yüksek,yerel genotiplerdir. Siyahi güllerin yetişme ortamlarına ve yayılışalanlarına bakıldığında; habitatı ışık şiddeti, yıllık güneşli gün sayısıve sıcaklığın fazla olduğu ortamlar olduğu görülür. Bu nedenle uzungün bitkileri olarak değerlendirilmişlerdir. Siyahi güllerin ekolojikisteklerini en iyi karşılayan Güneydoğu Anadolu bölgesidir. BunuAkdeniz ve Ege bölgeleri takip eder. Karadeniz ve Trakya ise en azuygun coğrafi alanlardır. Yayılış alanlarına ve ekolojik isteklerinebakılarak; siyahi güllerin gen merkezi Güneydoğu Anadolu bölgesi veçevresi olarak tahmin edilmiştir. Serada perlit ortamında gövdeçeliklerinden köklendirilmesinde başarı % 15, toprakta % 5civarındadır. Bakımı diğer güllerden daha zordur. Bunun esas sebebi,Güneydoğu Anadolu bölgesi dışında ekolojik isteklerinin yeterincekarşılanamayışıdır. Bu çalışmada siyahi güllerle ilgili 3 hipotez ilerisürülmüştür.
Anahtar Kelime:

Konular: Biyoloji Coğrafya Ekoloji

Presentation of the Black Always Blooming Roses of Turkey

Öz:
This study was carried out between 2013-2017 years to determine the local names, general systematic characteristics, group characteristics, genotype number, distinguishing characteristics, ecological requirements and economic importance of blackish roses in Turkey. "Blackish roses" are a term used for the first time as a group name for roses that are black and close flower colors. It refers black and its allied roses. The studied plant materials were obtained from GUL Herbarium and Botanical Garden at SüleymanDemirel University. Always blooming roses in Turkey are generally R. odorata; and in small amounts to R. borboniana and R. chinensis species. The genotype number of them is around 20 in Türkiye. Five of these; Bursa (Kestel), Isparta (Atabey) and Şanlıurfa (Halfeti) are in high importance commercially and as local genotypes. When looked at the growing environments and spreading areas of black roses; light intensity, number of sunny days in year, and high temperatures are becoming important criteria. For this reason, they were considered as long day plants. Southeast Anatolian region meets the best ecological demands of these roses. This area is followed by the Mediterranean and Aegean regions. Black Sea and Thrace are the least suitable geographical areas. Considering the distribution areas and ecological requirements; the gene center of blackish roses was estimated as the Southeast Anatolian region and its environs. Successful rooting of stem steel in perlite environment is 15% and 5% in soil. The caring and growing of these roses is more difficult than others. The main reason for that is the ecological demands can not be met adequately by any regions, except for the Southeastern Anatolia region of Turkey. In this study; three hypotheses have been proposed about blackish roses.
Anahtar Kelime:

Konular: Biyoloji Coğrafya Ekoloji
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Antonelli A,Fabbri C, Giorgioni ME, BazzocchiR. 1997. Characterisation of 24 OldGardenRosesfromTheirVolatileCompositions. J. Agric. FoodChem. 45: 4435.
  • Arslan N, Baydar H, Kızıl S, Karık Ü, Şekeroğlu N, Gümüşçü A, 2015. Tıbbi ve Aromatik Bitkiler Üretiminde Değişimler ve Yeni Arayışlar. TMMOB Türkiye Ziraat Mühendisliği 8. Teknik Kongresi, 12-16 Ocak 2015, Ankara.
  • Baktır İ, 2015. Her Yönüyle Gül ve Gül Yetiştiriciliği. Hasad Yayıncılık, Ankara.
  • Baytop T, 2001. Türkiye’de Eski Bahçe Gülleri. T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları, Yayın No, 2593, Sistem Ofset Basım Yayın Sanayi Ticaret Ltd. Şti. Ankara, 149 s.
  • Nilsson O, 1972. Rosa in P.H. Davis (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 4, pp. 106–128, Edinburgh University Press.
  • Dubois LA, De Vries DP, Koot A, 1996. Genetic Variation of Rose Cultivars for Direct Shoot Organogenesis. In III International Symposium on in Vitro Culture and Horticultural Breeding 447: 79-86.
  • Guterman I, Shalit M, Menda N, Piestun D, Yelin MD, Shalev G, Bar E, Davydov O,Ovadis M, Emanuel M, Wang J, Adam Z, Pichersky E, Lewinsohn E, Zamir D, Vainstein A,Weiss D, 2002. Rose Scent: Genomics approach to discovering novel floral fragrance–related genes. The Plant Cell, 14, 2325– 2338.
  • Özçelik H, 2010. Türkiye Bahçe Güllerine (Rosa L.) Sistematik Katkılar ve Yeni Kayıtlar. OT Sistematik Botanik Dergisi, 17(1): 9-42.
  • Özçelik H, Korkmaz M, Özgökçe F, Ünal M, Yıldırım B, 2011. Isparta Gülcülüğünde Yeni Alternatifler. Biyoloji Bilimleri Araştırma Dergisi, 4(2): 123-130.
  • Özçelik H, Özgökçe F, Ünal M, Korkmaz M, 2012. The Diversity Centers and Ecological Characteristics of Rosa L. (Rosaceae) Taxa in Türkiye. International Research Journal of Plant Science, 3(10): 230-237.
  • Özçelik H, Özgökçe F, Ünal M, Korkmaz M, Sakçalı S, 2013. Türkiye Güllerinin (Rosa L. spp.) Ekolojik ve Coğrafi Karakteristikleri. SDU Journal of Science (E- Journal), 8 (1): 9-21.
  • Özçelik H, Orhan H, 2014. Türkiye'nin Gülleri. SDU J. of Science (E-Journal), 9 (1): 43-55.
  • Roberts A.V, Debener T, Gudin S (Edts), 2003. Encyclopedia of Rose Science. Vol. I-III, Elsevier Academic Press, Spain.
  • Talas Oğras T, Koban Baştanlar E, Karakaş Metin Ö, Kandemir İ, Özçelik H, 2017. Assessment of Genetic Diversity of Rose Genotypes Using ISSR Markers, TUBİTAK Turk J Bot. 41: 347-355.
  • Zlesak, DC, (Edt. AndersonO.). 2007. Rose. In Flower breeding and genetics, Springer Netherlands, 26: 695-740.
APA ÖZÇELİK H (2018). Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. , 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
Chicago ÖZÇELİK Hasan Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. (2018): 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
MLA ÖZÇELİK Hasan Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. , 2018, ss.407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
AMA ÖZÇELİK H Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. . 2018; 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
Vancouver ÖZÇELİK H Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. . 2018; 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
IEEE ÖZÇELİK H "Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı." , ss.407 - 423, 2018. 10.18016/ ksudobil.332070
ISNAD ÖZÇELİK, Hasan. "Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı". (2018), 407-423. https://doi.org/10.18016/ ksudobil.332070
APA ÖZÇELİK H (2018). Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi, 21(3), 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
Chicago ÖZÇELİK Hasan Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi 21, no.3 (2018): 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
MLA ÖZÇELİK Hasan Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi, vol.21, no.3, 2018, ss.407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
AMA ÖZÇELİK H Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi. 2018; 21(3): 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
Vancouver ÖZÇELİK H Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi. 2018; 21(3): 407 - 423. 10.18016/ ksudobil.332070
IEEE ÖZÇELİK H "Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı." Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi, 21, ss.407 - 423, 2018. 10.18016/ ksudobil.332070
ISNAD ÖZÇELİK, Hasan. "Türkiye’nin Siyahi Yediveren Güllerinin Tanıtımı". Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi 21/3 (2018), 407-423. https://doi.org/10.18016/ ksudobil.332070