Fahreddin Râzî, tefsirinde ayetleri çok geniş bir şekilde ele almıştır.Peygamberlerin ismeti de bunlardan bir tanesidir. Kur’an’da neredeyseher peygamberle ilgili olumsuz bir davranıştan bahsedilmiştir. Ama budavranışları nefret uyandıracak türden değildir. Bilinçsiz olarak veyayanlış sayılabilecek tercihlerinden kaynaklanan bir olumsuzluktur. Budavranışlarının hata olarak kabul edilip edilmeyeceği hep tartışmakonusu olmuştur. Çünkü bu mesele, onların tebliğleriyle bağlantılıolarak değerlendirilmiştir. Bu nedenle diğer sıfatlarından daha çok ismetsıfatı üzerinde durulmuştur. Çünkü ismet meselesi itikadî bir konudur.Tebliğ görevini etkileyen bir durumdur. Peygamberlerin, günah işlemekonusunda diğer insanlar gibi değerlendirilmeleri mümkün değildir.Ayrıca bu sıfat, insanların merakını da celbetmiştir. İsmet anlayışınoktasında mezhepler arasında görüş farklılıkları meydana gelmiştir.Bazıları bu sıfatı peygamberlik öncesinden başlatmıştır. Diğer bazıları isepeygamberlik sonrasıyla sınırlı tutmuştur. Yine bir kısmı peygamberlerinde bir insan olduğunu söyleyerek küçük günah işleyebileceklerinisöylerken diğer bir kısmı bunun mümkün olmadığı dile getirmiştir. Bukonuda Râzî, Ehl-i sünnet anlayışını benimsemiştir. Peygamberleringünah işleyebileceklerini söyleyen mezhebî anlayışları da eleştirmiştir.Ayetlere getirdiği yorumlar da bu çerçevede olmuştur. Bazı delillerle farklıanlayışta olanların düşüncelerini çürütmeye çalışmıştır.Bu çalışmamızda Râzî’nin, peygamberlerin ismeti konusuna bakışıdeğerlendirilecektir. Bazı peygamberler de örnek olarak işlenecektir.Genel anlamda konu, Râzî’nin Tefsir-i Kebir’i bağlamında ele alınacaktır.Farklı görüşte olanlarla da karşılaştırmalı bir şekilde konu açıklığakavuşturulmaya çalışılacaktır.