1860’larda Almanya ve İtalya’dan çıkartılan Avusturya, kayıplarınıtelafi etmek amacıyla Osmanlı’ya yönelmişti. 1870’lerde büyük güçlerarasında rekabet yoğunlaşıyordu. 1860’lı yıllarda İtalya ve Almanya’nınbirer ulus devlet olarak ortaya çıkışları toprak kaybına uğrayan Viyanayönetimini Avrupa güç dengesinin zayıf devleti haline getirmişti. Fransada 1870-71’de Almanlarla savaşından önemli kayıplar yaşamış,Avusturya gibi Fransa da Avrupa güç dengesinin zayıf bir üyesi halinedönüşmüştü. Avusturya ve Fransa’nın zayıf düşmesi ve geniş toprakkayıpları Kıta Avrupa’sında Almanya yükselen büyük bir güç halinegetiriyordu. Zayıf Avusturya’nın, kendi toprak kayıplarını telafi etmekiçin Rusya ile birlikte Osmanlı’ya yönelmesi, dışarda bırakıldığınıvarsayan İngilizlerde derin kaygılara yol açıyordu. Gladstone’nun1868’da başbakan olmasına bağlı olarak, 1856 Paris Antlaşması, 13 Mart1871 Londra Sözleşmesi’yle işlevsizleşerek, Karadeniz silahlanmayaaçıldı. İngilizler Rusya ve diğer güçlerle Osmanlı hususunda yakınilişkiler geliştirmişler ve Babıali’yi uluslararası bir konferansla tecritedebilecek bir siyasete odaklanmışlardı. Mithat Paşa ve arkadaşları 1856Paris Sözleşmesine göre İngiltere’nin davrandığına, Osmanlı’nın toprakbütünlüğüne ve bağımsızlığına saygı duyduğuna inanarak siyasetyürütüyorlardı. Abdülaziz son aylarda Rusya ile yakın ilişkilergeliştirirken, Osmanlı Devleti içinde bir kanadın İngiltere’den beklentileriçinde olması Disraeli’nin Osmanlı’ya müdahale edebilecek siyasetinikolaylaştırabiliyordu. İngiliz hükümeti Fransa ve İtalya’yı da yanınaalarak Osmanlı’ya müdahalede kendi kontrollerini güçlendirecekuluslararası bir konferans çağrısı gündeme getirecekler ve bu yoldanRusya’nın, Avusturya’nın ve Almanya’nın İngiliz politikalarına ortakolarak davranmaya başlayacaktı. Rusya gibi, Avusturya da kendini Balkan Hıristiyanlarının doğal hamisi olarak görüyordu. İngiltere veFransa; Almanya, Avusturya ve Rusya’nın Osmanlı İmparatorluğuüzerindehakimiyetkurmalarınakarşıydılar.1875Hersekayaklanmasıyla birlikte, Konsolosluk misyonun Balkanlar’da nasıl birgöreve sahip olacağı ve kimleri temsil edeceği hakkında çıkananlaşmazlıklar Avusturya ve Rusya arasındaki bölünmeyi açığavurmuştu. Bosna ve Hersek’te Müslümanlarla Hristiyanlar arasındagerilimler artınca, Avusturya Başbakanı Kont Gyula AndrassyBalkanlar’ın reforma maruz kalması gerektiğini öne sürerek oluşturduğuplan 30 Aralık 1875’te Almanya, Rusya ve Avusturya tarafındanAndrassy Notası olarak kabul edilmiş ve diğer güçlerin de onayınasunulmuştu. Fakat İngiltere Andrassy notasını kabul etmemişti. OsmanlıDevleti de İngiltere’nin cesaretlendirmesiyle Andrassy notasınıonaylamamıştı. İngiltere Osmanlı’ya müdahale edilmesi için uluslararasıbir konferansın düzenlenmesinden yanaydı; fakat üçlü ittifak İngilizleremesafeli duruyordular. Bunun üzerine üçlü ittifak Andrassy notasındabazı düzeltmeler yaparak, notayı Berlin Memorandumu adı altındayenidendiğergüçlerinonayınasundular.İngiltereBerlinMemorandumunu da reddederek, kabul etmemesi yönünde OsmanlıDevleti’ne baskı uygulamaya başladı. Sultan Abdülaziz İngiltere’nindayatmasını kabul etmedi ve üçlü müttefik temsilcileriyle görüşmeleredevam etti. İngiltere Osmanlı’nın içişlerine müdahalede lider bir devletolmak istiyordu. Rusya diğer güçlerle uyum içinde davranmaktan yanabir siyaset sergileyerek, Osmanlı’ya müdahalede önder bir konumagelmek istiyordu. İngiltere yönetimi üçlü ittifakın planlarını devredençıkartıp kendi planını uygulamaya sokabilmek amacıyla Osmanlı Devletkatmanlarında kendi nüfuzunu kullanmaya ve faaliyetlerini arttırmayabaşladı. Osmanlı ile üçlü müttefik arasında ayrılıkları derinleştirip,Osmanlı’yı kendi siyasetine bağımlı hale getirmek niyetindeydi. 1876’da29-30 Mayıs akşamı Sultan Abdülaziz tahttan düşürüldü ve yerine V.Murat geçirildi. Gözaltında tutulan Sultan Abdülaziz dört gün sonra ölübulundu. Bu gelişmelerin bir sonucu olarak üçlü ittifak BerlinMemorandumunu Osmanlı yönetimine vermekten vazgeçti. Bu gelişmelerİngiltere’nin uluslararası bir konferansı gerçekleştirmesine imkansağlamıştı. Sultan Abdülaziz’in intihar mı ettiği, ya da bir cinayetekurban mı gittiği, o zamandan beri tartışmalıdır. Ama onun ölümüOsmanlı Devleti için büyük bir felaketin habercisiydi. Osmanlı Devletkatmanlarında yönetimle alakalı ortaya çıkan buhranlar İngiltere’ninçıkarlarına hizmet edecek şekilde sömürülmüştü. Devlet içi çatışmalarıkullanan İngilizler Osmanlı’yı diğer güçlerden tecrit etmişler veyalnızlaştırmışlardı. Osmanlı Devleti’ni kendi müdahale planınabağlamak maksadıyla, İngiltere öyle davranmaya başlamıştı ki, sankiüçlü ittifak devletlerine karşı Osmanlı’nın toprak bütünlüğünü vebağımsızlığını koruyormuş gibiydi. Bu siyaset sayesinde, İngilizlerOsmanlı’nın Balkanlar’dan atılacağına ve Doğu Sorunun kendimenfaatlerine göre çözüleceğine inanıyorlardı.