Tüm dünyada olduğu gibi, Türkiye’de de tarım çeşitli şekillerde desteklenmektedir. Türkiye’deki desteklemeler; alan bazlı destekler, hayvancılık destekleri, tarım sigortası desteği, telafi edici ödeme destekleri, faiz indirimli tarımsal krediler, fark ödemesi şeklinde destekler ve diğer tarımsal amaçlı desteklerler olarak sıralanabilir. Yaygın olarak kullanılan alan bazlı tarımsal desteklemeler; fındık üreticilerine alternatif ürün desteği, iyi tarım uygulamaları, organik tarım ve mazot, gübre ve toprak analizi şeklinde uygulanan girdi destekleridir. Tarla bitkilerinde uygulanan destekler ise girdi desteği, tarımsal kredi ve sertifikalı tohum kullanımı destekleridir. Ülkemizde tarımsal desteklemeler üreticiler için son derece önemlidir. Çünkü tarımsal desteklemeler çiftçi gelirlerinin, dolayısıyla tarım üreticisinin refahının artırılması için kullanılan temel araçlardandır. Bunun için tarımsal desteklemelerin çiftçi gelirleri içerisindeki payının yeterli olması gerekmektedir. Ancak Türkiye’de tarımsal destekler devlet bütçesinden yeterince pay alamamaktadır. Nitekim, 2006 yılında çıkarılan Tarım Kanununda çiftçiye verilecek desteklerin milli gelire oranının %1’den az olamayacağı hükme bağlanmış, üreticiler bu desteğin ancak yarısını alabilmişlerdir. Oysa üretim miktarının ve üretici refahının artırılması, tarımsal desteklemelere ayrılan payların ve dolayısıyla üreticilerin aldıkları tarımsal destekleme miktarlarının yeterliliğiyle mümkündür. Bu nedenle bu çalışmada, Trakya Bölgesi’nde en fazla üretimin gerçekleştirildiği buğday, ayçiçeği, çeltik ve kanola ürünlerinde uygulanan destekleme politikalarının etkileri irdelenmiştir. Bu kapsamda başlıca tarla ürünlerinde ki desteklemelerin, çiftçi gelirleri içindeki payını analiz etmek için Trakya Bölgesi seçilmiştir. Trakya Bölgesi, Ülkemizin en verimli I-II ve III. sınıf tarım topraklarının % 73,8’ine sahiptir.