Türkiye Selçukluları, özellikle 1220-1237 tarihlerinde Sultan I. AlâeddinKeykubad zamanında en parlak dönemini idrak etmiştir. Bu dönemde Türkiye,Moğollar’ın önünden kaçan ilim adamları ve ümera tarafından doldurulmuştur. Budurum XIII. Yüzyılın ikinci yarısında Türkiye’de gerçekleşecek ilmî faaliyetleri deartırmıştır. İlhanlı Devleti’nin 1243 yılında Kösedağ Muharebesini kazanmasıylaTürkiye Selçuklu Devleti yıkılma sürecine girerek sultanlar tarafından yönetilen birdevlet olmaktan çıkmış ve İlhanlılar tarafından dolaylı olarak idare edilmeyebaşlanmıştır. Türkiye Selçuklu emirlerinden Muînüddin Süleyman Pervâne’nin 1277yılına kadar İlhanlı Devleti’ne bağlı bir yönetim sürdürmesi, Türkiye’de geçici bir huzurortamını sağlamıştır.İlhanlı ülkesinden Anadolu’ya gelen, Kutbüddîn-i Şîrâzî, Sadreddin Konevî’ninders halkasına katılarak onun eserleri ile tanışmış ve ondan hadis dersleri almıştır. Şîrâzîönce Kayseri Pervâne Medresesi sonra Sivas Gök Medresesi’nde öğrencilere dinî vebeşerî ilimler sahasında dersler vermiştir. Şîrâzî, astronomi teorilerini içeren önemli vehacimli ilk eseri olan Nihayetü’l-İdrâk fî Dirayeti’l-İdrâk’i Gök Medrese’de telifetmiştir. Daha sonra yine astronomi sahasında Tuhfetü’ş-Şâhiyye, tıp alanında iseTuhfetü’s-Sa‘diyye’yi telif ederek Anadolu’ya çok önemli eserler kazandırmıştır.Şîrâzî’nin Anadolu’da yapmış olduğu başka bir çalışma ise İlhanlı hükümdarı ArgunHan’ın emriyle Anadolu sahillerini yıllarca gezerek Anadolu sahilleri ve Akdenizharitasını çizmesidir. Mezkur harita günümüze kadar ulaşmasa da Kastamonu’daastronomi sahasında Farsça kaleme aldığı İhtîyârât-ı Muzafferî adlı kitabında birbölümü yer almaktadır.