Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi

Tiyek, Ramazan

Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi

Ramazan TİYEK (Kırklareli Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Bölümü, Kırklareli, Türkiye)

İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi

2 0

Yıl: 2018 Cilt: 7 Sayı: 3 Sayfa Aralığı: 1464 - 1482 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 04-02-2020

Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi

Öz:

Asgari ücret, çalışanlara yasal olarak ödenebilecek olan en düşük ücret olarak tanımlanabilir.Bu çalışmada Güney Avrupa Refah Rejimlerinde asgari ücret uygulamalarının nasıl belirlendiğiincelenmiştir. Güney Avrupa Refah Rejimlerinde, ülkelerin refah programlarının gelişmemişliğive geleneksel ailenin önemli bir rol oynadığı anlaşılmaktadır. İncelenen ülke örneklerinebakıldığında asgari ücret konusunda bir uygulama birlikteliğinin olmadığı görülmektedir.İtalya’da asgari ücret toplu pazarlık neticesinde belirlenirken, diğer ülkelerde kanunlabelirlenen bir asgari ücret uygulaması söz konusudur. İtalya ve Portekiz haricindeki ülkelerdebölgesel farklılıkların asgari ücret miktarının belirlenmesinde dikkate alınmadığıanlaşılmaktadır. Refah uygulamalarının yeterli düzeyde olmadığının anlaşıldığı Güney AvrupaÜlkelerinde asgari ücret, bireyleri yoksulluğa düşürmekten alıkoyabilecek önemli birenstrüman olarak değerlendirilebilir

Anahtar Kelime:

Konular: Tarih Din Bilimi İşletme Kamu Yönetimi Felsefe İktisat Uluslararası İlişkiler

Southern Europe Welfare Regimes and Determination of Minimum Wage in Turkey

Öz:

Minimum wage can be defined as the lowest legal wage paid to those who works. This study examines how minimum wage practices are determined in Southern European Welfare Regimes. It is understood that welfare programs of the countries do not develop and the traditional family plays an important role in Southern European Welfare Regimes. It is seen that there is no uniform application of minimum wage looking at the examples of the countries examined. In Italy, minimum wage is determined based on collective bargaining, whereas in other countries minimum is wage determined by law. In countries other than Italy and Portugal, it is understood that regional differences are not taken into account in determining minimum wage. The minimum wage can be regarded as an important instrument that can prevent individuals from lowering poverty in the southern European countries where it is clear that welfare practices are not adequate.

Anahtar Kelime:

Konular: Tarih Din Bilimi İşletme Kamu Yönetimi Felsefe İktisat Uluslararası İlişkiler

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

4857 Sayılı İş Kanunu (2003, 10 Haziran). Resmi Gazete (Sayı: 2534). Erişim adresi: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2003/06/20030610.htm.
Abrahamson, Peter (1999). The Welfare Modelling Business, Social Policy and Administration, 33(4), 394-415.
Arın, T. (1996), Refah Devleti: Bir Analiz Çerçevesi, Türkiye’de Bütçe Harcamaları, IX. Türkiye Maliye Sempozyumu, (s. 55-74) içinde. İstanbul: İÜ İktisat Fakültesi Yay.
Asgari Ücret Yönetmeliği (2004, 1 Ağustos), Resmi Gazete (Sayı: 25540). Erişim adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.5454&sourceXml
Collective Bargaining (t.y.). Erişim adresi: http://www.workerparticipation.eu/National-Industrial-Relations/Countries/Italy/CollectiveBargaining.
Eldring, Line ve Kristin Alsos (2012). European Minimum Wage: A Nordic Outlook, Fafo Report: 16.
Ersöz, H.Y. (2011), Sosyal Politikada Yerelleşme, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları, Yayın No: 2010-99.
Esping-Andersen, Gosta (1991), The Three Worlds of Welfare Capitalism, Princeton, NJ.: Princeton University Press.
Esping-Andersen, Gosta (2002). Towards the Good Society, Once Again?. Gosta, Esping-Andersen (Ed.), Why We Need a New Welfare State? (s. 1-25) içinde. New York: Oxford University Press.
Eurostat (Your key to European statistics) (t.y.). Erişim adresi: http://ec.europa.eu/eurostat/web/lfs/data/database.
Fenger, H. M. (2007). Welfare regimes in Central and Eastern Europe: Incorporating post-communist countries in a welfare regime typology, Contemporary Issues and Ideas in Social Sciences, 3(2), s. 1-30.
Ferigo, Toni (t.y.). Minimum Wage in European Countries. Erişim adresi: http://www.insightweb.it/web/content/minimun-wage-european-countries.
Ferrera, Maurizio (2006). Sosyal Avrupa’da Güney Avrupa Refah Modeli. Buğra, Ayşe ve Çağlar Keyder (Ed.), Sosyal Politika Yazıları, (s. 195-230) içinde. İstanbul: İletişim Yayınları.
Gough, Ian (2006). Güney Avrupa’da Sosyal Yardım. Buğra, Ayşe ve Çağlar Keyder (Ed.), Sosyal Politika Yazıları (s. 231-260) içinde. İstanbul: İletişim Yayınları.
Greece Unemployment Rate (2017). Erişim adresi: http://www.tradingeconomics.com/greece/unemployment-rate.
Gümüs, İ., & Tatliyer, M. (2013). Güney Avrupa Refah Rejimi'nin Borç Krizi, Is Ahlakı Dergisi, 6 (1), 1-37.
Günal, P. (2010). Avrupa Birliği’nin Güney Avrupa Sosyal Devlet Modeline Etkisi: İspanya Örneği, Yardım ve Dayanışma, Cilt: 1, Sayı: 1, s. 81-95.
İGİAD (Türkiye İktisadi Girişim ve İş Ahlakı Derneği) (2015). İnsani Ücret Sistemi, Helal Kazancın Adil Bölüşümü, İstanbul: İGİAD Yayınları.
Kağnıcıoğlu,Deniz(2014).TopluPazarlık:TeoriveUygulama,Ankara:NobelYayınları
Karamanis, Kostas ve Charis Naxakis (2014), Minimum Wage and Employment in Greek Labour Market: A Descriptive Analysis, International Journal of Human Resource Studies, Cilt: 4, Sayı: 4. s. 36-47.
Korkmaz, Adem (2001). Türkiye’de Asgari Ücretin Mali Yönü, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1, s. 275-285.
Korkmaz, Adem (2004). Bir Sosyal Politika Aracı Olarak Türkiye’de Asgari Ücret, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (7), Sayı: 1, s. 53-69.
Marques, Carlos Robalo; Martins, Fernando ve Portugal, Pedro (2010), Price and Wage Formation in Portugal, European Central Bank Working Paper Series, Frankfurt: European Central Bank. No: 1225, Erişim adresi: https://www.ecb.europa.eu/pub/pdf/scpwps/ecbwp1225.pdf.
Mingione, Enzo (2013). Güney Avrupa Refah Modeli ve Yoksulluk ve Sosyal Dışlanmaya Karşı Mücadele. Buğra, Ayşe ve Çağlar Keyder (Ed.), Sosyal Politika Yazıları (s. 261-286) içinde İstanbul: İletişim Yayınları (6. Baskı).
Minimum Wage in Portugal-Frequently Asked Question (2017). Erişim adresi: http://www.wageindicator.org/main/salary/minimumwage/portugal/portugal-minimum-wages-faqs.
Minimum wage in Portugal: A guide to average salary in Portugal (t.y.). Erişim adresi: https://www.expatica.com/pt/employment/minimum-wage-inportugal-minimum-wage-portugal_927429.html.
Minimum Wage in Spain-Frequently Asked Question (2017). Erişim adresi: http://www.wageindicator.org/main/salary/minimumwage/spain/minimum-wages-faq.
Minimum Wages in Spain (2017). Erişim adresi: http://www.wageindicator.org/main/salary/minimum-wage/spain.
Myles, John ve Jill Quadagno (2002). Political Theories of the Welfare State, Social Service Review, Cilt: 76, Sayı: 1, s. 34-57.
Neumark, David ve William L. Wascher (2008). Minimum Wages, London: Massachusetts Institute of Technology.
Özdemir, Süleyman (2007). Küreselleşme Sürecinde Refah Devleti, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.
Özdemir, Süleyman. (2005). Sosyal Gelişim Düzeyleri Farklı Refah Devletlerinin Sınıflandırması Üzerine Bir İnceleme, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı: 49, s. 232-266.
Pierson, C. (1998). Contemporary Challenges to Welfare State Development, Political Studies, 46(4), s. 777-794.
Portugal Unemployment Rate (2017). Erişim adresi: http://www.tradingeconomics.com/portugal/unemployment-rate.
Rycx, François ve Stephan Kampelmann (2012), Who Earns Minimum Wages in Europe, New Evidence Based on Household Surveys, European Trade Union Institute, Report 124, Brüksel.
Sarıca, S. (2009). Farklı Refah Devleti Modellerinde Sosyal Harcamaların Niteliği: Emek Gücünün Meta Niteliği Açısından Bir Değerlendirme (Doktora tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
Schulten, Thorsten (2012), Minimum Wages in Europe Under Austerity, ETUI Policy Brief: European Economic, Employment and Social Policy, Rapor No: 5.
Schulten, Thorsten. (2014). Minimum wage regimes in Europe. Berlin: Friedrich-Ebert-Stiftung. Available at http://library. fes. de/pdf-files/idmoe/10558. pdf (accessed on 23/01/2017).
Şenkal, Abdulkadir (2011). Küreselleşme Sürecinde Sosyal Politika (3. Baskı), İstanbul: Alfa Yayınları. Sosyal Güvenlik Kurumu (t.y.). Erişim adresi: http://sgk.gov.tr.
Spain Unemployment Rate (2017). Erişim adresi: http://www.tradingeconomics.com/spain/unemployment-rate.
Stephens, John D. (1996), The Scandinavian Welfare States: Achivements, Crisis, and Prospects. Esping-Andersen, Gosta (Ed.), Welfare State in Transition: National Adaptations in Global Economies (s. 32-37) içinde. London: Sage Publication.
Toprak, Düriye (2015). Uygulamada Ortaya Çıkan Farklı Refah Devleti Modelleri Üzerine Bir İnceleme, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 21, s. 151-175.
Treu, Tiziano (2011). Labour Law in Italy (3.Baskı). Kluwer Law International. Türkiye İstatistik Kurumu Haber Bülteni (2015). Erişim adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21567.
United States Department of State, Bureau of Democracy (2013). Greece Human Human Rights Report. Erişim adresi: http://www.state.gov/documents/organization/220496.pdf.
United States Department of State, Bureau of Democracy (2013). Italy Human Rights Report. Erişim adresi: http://www.state.gov/documents/organization/220503.pdf.
United States Department of State, Bureau of Democracy (2013). Portugal Human Human Rights Report. Erişim adresi: http://www.state.gov/documents/organization/220531.pdf
United States Department of State, Bureau of Democracy (2013). Spain Human Human Rights Report. Erişim adresi: http://www.state.gov/documents/organization/220546.pdf.
Yılmaz Eser, Burçin ve Harun Terzi (2008). Türkiye’de Asgari Ücret: Sorunlar Öneriler, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 22, Sayı: 1, 129-143.
Zaim, Sebahaddin (1997). Çalışma Ekonomisi (10. Baskı), İstanbul: Filiz Kitabevi.

APA	Tiyek R (2018). Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. , 1464 - 1482.
Chicago	Tiyek Ramazan Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. (2018): 1464 - 1482.
MLA	Tiyek Ramazan Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. , 2018, ss.1464 - 1482.
AMA	Tiyek R Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. . 2018; 1464 - 1482.
Vancouver	Tiyek R Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. . 2018; 1464 - 1482.
IEEE	Tiyek R "Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi." , ss.1464 - 1482, 2018.
ISNAD	Tiyek, Ramazan. "Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi". (2018), 1464-1482.

APA	Tiyek R (2018). Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(3), 1464 - 1482.
Chicago	Tiyek Ramazan Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 7, no.3 (2018): 1464 - 1482.
MLA	Tiyek Ramazan Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, vol.7, no.3, 2018, ss.1464 - 1482.
AMA	Tiyek R Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 2018; 7(3): 1464 - 1482.
Vancouver	Tiyek R Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 2018; 7(3): 1464 - 1482.
IEEE	Tiyek R "Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi." İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7, ss.1464 - 1482, 2018.
ISNAD	Tiyek, Ramazan. "Güney Avrupa Refah Rejimleri ve Türkiye’de Asgari Ücretin Belirlenmesi". İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 7/3 (2018), 1464-1482.