İslâm dinine mensup kimselerin, belirli ibadetleri gerçek-leştirebilmek için bir düzen dâhilinde bazı organları yıkayıp bazılarını mesh etme yoluyla yaptıkları temizliğe abdest denmektedir. Abdest, Arapçada “güzellik ve temizlik” ma-nasına gelen “vuzû’” kelimesi ile ifade edilmiştir. Bu kelime hadislerin pek çoğunda geçmesine rağmen Kur’an’da yer almamaktadır. Kur’an’da temizlenmeyi ve arınmayı ifade eden kelimeler, “zekâ” ve “tuhr” köklerinden türemekle beraber her iki kökün müştakları daha çok manevî bir temiz-liği ifade etmektedir.Çalış manın konusu, XV. yüzyıl mutasavvıflarından Cemâl-i Halvetî (ö. 1497)’nin, “Risâle fî Beyâni Esrâri’l-Vuzû‘i’z-Zâhiriyye ve’l -Ma‘neviyye” adlı, abdest hakkında yazdığı Arapça küçük bir risalesinin tercümesidir. Bu tercüme, “Terceme-i Esrâr -ı Vuzû’” adıyla Emirzâde Veli-yüddin Mer‘aşî tarafından 1852-53 yılında oldukça sade bir dilde kaleme alınmışt ır. Risalede abdest, zâhirine binaen yedi fasıl olarak tasnif edilmiş; abdestin sırlarının yanı sıra mârifet, ruhî abdest, zâhirî abdest ile nefis mertebeleri ara-sındaki münasebet gibi konular da ayet ve hadislerle destek-lenerek izah edilmeye çalışılmıştır.Çalışmada “Terceme-i Esrâr-ı Vuzû‘”un konusu ayrın-tılarıyla anlatılmış, çalışma sonunda ise risalenin çeviriya-zıya aktarılmış hâli sunulmuştur.