Bu çalışmada, XIV. yüzyılda ortaya çıkan ve kilise tarihinde “Palamism” ya da“Hesyatik” olarak bilinen ve bir süre esir olarak Türklerle birlikte yaşama tecrübesine desahip olmuş olan Grigorios Palamas’ın (1296-1359) öncülündeki manastır menşeli mistikakım ele alınmıştır. Palamas’ın başlatmış olduğu “Palamism” hareketi, döneminmanastırlarının Bizans dünyasındaki fonksiyonları hakkında bilgi vermesi açısındanönemlidir. Bizans’ın çöküşüne paralel olarak gelişen bu akımda Palamas, özetle mistikkarakterli özel bir takım nefes alıp verme tekniklerine dayalı bir dua ile Tanrısal hakikateulaşılacağını iddia etmiştir. Rakibi Calabria’lı bilgin Barlaam (1290 – 1348) ise AzizAquino'lu Thomas'ın izinden giderek Tanrıya ancak rasyonel bilgi ile ulaşılabileceğini iddiaetmişti. Teolojik düzlemde başlayan her iki hareketin hem siyasi, hem de kilise tarafındandestekçileri ve muhalifleri olmuştur. Bizans’ta “Kantekuzenos” ve “Paleologos”hanedanları arasındaki mücadele dönemine denk gelen bu tartışma, manastır keşişlerininorganize olduklarında teolojik ve politik tartışmalarda nasıl etkin olduklarını göstermesibakımından ilginç bir örnek oluşturmaktadır.