Dijital yerliler, dijital dünyanın içinde doğup büyüyen, dijital araç ve aletleri yaşamlarının bir parçası olarak kabul eden, teknolojiyi gündelik hayatlarının sıradan bir parçası olarak gören ve içinde bulunduğu dijital teknolojinin şekillendirdiği kendine özgü bir yaşam tarzı oluşturan bir kuşaktır. Onlar kendilerine özgü özellikleriyle kendinden önceki kuşaklardan ayrılmaktadır. Özellikle öğrenirken bilgiyi arama, erişme, kullanma, paylaşma vb. süreçlerde önceki kuşaklardan çok farklı tutum, algı ve davranışlar sergilemektedirler. Bu farklılıklarından dolayı eğitim ve kültür kurumlarının dijital yerlilere yönelik yeni yöntem, hizmet ve uygulamalar geliştirmeleri kaçınılmazdır. Bu eğitim ve kültür kurumlarından birisi de halk kütüphaneleridir. Günümüzde halk kütüphanelerinin hizmet ve uygulamalarında en önemli kullanıcıları olan dijital yerlilerin değişen gereksinim ve beklentilerini göz önünde bulundurulması olmazsa olmaz bir zorunluluktur. Türkiye’deki halk kütüphanelerinin dijital yerlilere yönelik geliştirdikleri hizmet ve politikaların yeterliliğinin sorgulandığı bu çalışmada, Halk kütüphanelerinde görev yapan yönetici, kütüphaneci ve memurların, çalıştıkları kütüphanelerde dijital yerlilere yönelik sunulan hizmet ve uygulamalara ilişkin algı, düşünce ve beklentilerinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Bu kapsamda çalışmada Türkiye’deki halk kütüphanelerinde çalışan yönetici, kütüphaneci ve memurlardan rastgele belirlenen 399 katılımcıyı kapsayan bir anket çalışması yapılmıştır. Anket çalışmasından elde edilen veriler SPSS 24.00 istatistik programında analiz edilmiştir. Analiz edilen verilerden katılımcıların büyük bir çoğunluğunun çalıştıkları kütüphanelerde dijital yerlilere yönelik verilen hizmet ve uygulamalar konusunda olumsuz bir bakış açısına sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışmada elde edilen sonuçlar çerçevesinde de Türkiye’deki halk kütüphanelerine yönelik bazı öneriler geliştirilmiştir.