Yıl: 2018 Cilt: 75 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 183 - 194 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.5505/TurkHijyen.2018.56338 İndeks Tarihi: 20-07-2020

Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015

Öz:
Amaç: Yara yeri enfeksiyonları, hastane kaynaklıenfeksiyonların en yaygın olanlarından birisidir. Önemlibir morbidite ve mortalite sebebidir. Çalışmamızda, yarayeri örneklerinden izole ettiğimiz mikroorganizmalarındağılım oranları ve antibiyotik duyarlılıkları belirlenmiş,ampirik tedavi seçeneklerine yol gösterici, hekimlerinkontrollü ve akılcı antibiyotik kullanımına yardımcıolması amaçlanmıştır.Yöntem: Yara örneklerinden 2010-2015 yıllarıarasında üretilen toplam 693 bakteri ve mantarındağılım oranları araştırılmıştır.Bulgular: Üreyen mikroorganizmaların %52,5(364)’ini Gram pozitif koklar, %42,9 (297)’unuGram negatif basiller ve %4,6 (32)’sını mantarlaroluşturmuştur. Gram pozitif bakteriler arasında en sıkrastlananlar %88,1 ile stafilokoklar olurken, bunların%41,4’ünün Staphylococcus aureus olduğu görülmüştür.Gram negatif bakterilerden en sık Escherichia coli(%30,6) ve Pseudomonas türleri (%18,2) gözlenmiştir.Üreyen mikroorganizmaların %4,6’sını maya mantarlarıoluşturmuştur. Direnç durumlarına bakıldığında metisilindirenci S. aureus’ta %35,8, koagülaz negatif stafilokoklar(KNS)’da %71,1 oranlarında bulunmuş; en yüksek ve endüşük direnç sırasıyla S. aureus’ta %81,4 ile penisiline,%3,2 ile fusidik asite karşı olduğu belirlenmiştir. Gramnegatif bakterilerin direnç durumları irdelendiğindeen yüksek direncin Acinetobacter türlerinde %100 ileampisilin/sulbaktam, sefoksitin, sefiksim, sefuroksimve sefuroksim aksetile; E. coli’de %93,7 ile ampisiline;Klebsiella türlerinde %83,3 ile piperasiline; P.aeruginosa’da %100 ile ampisilin/sulbaktama karşıolduğu saptanmıştır. En düşük direnç oranları ise E.coli’de %2,8 ile meropeneme Klebsiella türlerinde%14,2 ile sefoksitine, P. aeruginosa’da %19,1 ilegentamisine karşı belirlenmiş; Acinetobacter türlerindeise trimetoprim/sülfametoksazol ve tetrasikline karşıdirenç gözlenmemiştir.Sonuç: Bu çalışmada, hastanemizde yara yerienfeksiyonlarına en sık neden olan mikroorganizmalarındağılımı ve antibiyotik duyarlılıkları belirlenmiş,ülkemizde ve yurt dışında yapılan çalışmalarınverileriyle karşılaştırılmış, benzerlik ve farklılıklarortaya konulmuştur. İzole edilen mikroorganizmalarınve antibiyotik duyarlılıklarının bilinmesi, hem ampiriktedavilere yön verebilmek, hekimlerin kontrollü veakılcı antibiyotik kullanımı konusunda bilinçlenmesinisağlamak, hem de direnç oranlarındaki artışın önünegeçebilmek açısından önemlidir.
Anahtar Kelime:

Microorganisms and antibiotic resistances isolated from wound cultures, 2010-2015

Öz:
Objective: Wound site infection is one of the most common infections caused by hospital. It is an important cause of morbidity and mortality. In our study, distribution rates and antibiotics susceptibility of microorganisms we isolated from infection site samples have been determined, and it has been aimed that they should be a guide to empirical treatment options and should help physicians’ controlled and rational usage of antibiotics. Methods: Distribution rates of a total of 693 bacteria and fungi have been investigated, which were generated from wound patterns in 2010-2015. Results: 52.5% (364) of reproduced microorganisms consisted of Gram negative coccus, 42.8% (297) of Gram negative basil and 4.61% (32) of fungus. For Gram positive bacteria, the most common ones are staphylococcus with 88.1%, while 41.4% of them are observed to be Staphylococci aures. For Gram negative bacteria, Escherischia coli (30.6%) and Pseudomonas species (18.2%) are observed to be the most common. Yeast fungi constitutes the 4.6% of the reproduced microorganisms. Considering their resistance status, the resistance to methicillin was found to be 35.8 % in S. aureus, 71.1% in CoNS (coagulase-negative staphylococci), the highest and the lowest resistance was found in S. aureus to be 81.4% to penicillin and 3.2% to fucidic acid. When the resistance status of Gram negative bacteria was studied, it was found out that the highest resistance was 100% to ampicillin/sulbactam, cefoxitine, cefixime, cefuroxime and cefuroksime axetile in Acinetobacter, 93.7% ampicillin in E. coli, 83.3% to piperacillin in Klebsiella species, and 100% to ampicillin/sulbactam in P. aeruginosa, on the other hand, the lowest resistance was 2.8% to meropenem in E. coli, 14.2% to sefoksitin in Klebsiella species, 19.1% to gentamycin in P. aeruginosa, and no resistance developed to trimethoprim/sulfamethoxazole and tetracycline in Acinetobacter species. Conclusion: In this study, the distribution antibiotic susceptibility of microorganisms most frequently causing wound infections were determined in our hospital, the data were compared and contrasted to those of the studies made in our country and abroad, and similarities and differences were disclosed. Knowing isolated microorganisms and their susceptibility to antibiotics is of importance in terms of directing empiric treatments, enabling doctors to be conscious of controlled and rational usage of antibiotics, and preventing the increase in resistance rates.
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
APA TURHANOĞLU N, KOYUNCU E, BAYINDIR BİLMAN F (2018). Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. , 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
Chicago TURHANOĞLU Nezire Mine,KOYUNCU Esra,BAYINDIR BİLMAN Fulya Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. (2018): 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
MLA TURHANOĞLU Nezire Mine,KOYUNCU Esra,BAYINDIR BİLMAN Fulya Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. , 2018, ss.183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
AMA TURHANOĞLU N,KOYUNCU E,BAYINDIR BİLMAN F Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. . 2018; 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
Vancouver TURHANOĞLU N,KOYUNCU E,BAYINDIR BİLMAN F Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. . 2018; 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
IEEE TURHANOĞLU N,KOYUNCU E,BAYINDIR BİLMAN F "Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015." , ss.183 - 194, 2018. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
ISNAD TURHANOĞLU, Nezire Mine vd. "Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015". (2018), 183-194. https://doi.org/10.5505/TurkHijyen.2018.56338
APA TURHANOĞLU N, KOYUNCU E, BAYINDIR BİLMAN F (2018). Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 75(2), 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
Chicago TURHANOĞLU Nezire Mine,KOYUNCU Esra,BAYINDIR BİLMAN Fulya Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi 75, no.2 (2018): 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
MLA TURHANOĞLU Nezire Mine,KOYUNCU Esra,BAYINDIR BİLMAN Fulya Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, vol.75, no.2, 2018, ss.183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
AMA TURHANOĞLU N,KOYUNCU E,BAYINDIR BİLMAN F Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi. 2018; 75(2): 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
Vancouver TURHANOĞLU N,KOYUNCU E,BAYINDIR BİLMAN F Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi. 2018; 75(2): 183 - 194. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
IEEE TURHANOĞLU N,KOYUNCU E,BAYINDIR BİLMAN F "Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015." Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 75, ss.183 - 194, 2018. 10.5505/TurkHijyen.2018.56338
ISNAD TURHANOĞLU, Nezire Mine vd. "Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015". Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi 75/2 (2018), 183-194. https://doi.org/10.5505/TurkHijyen.2018.56338