Foucault’nun “estetik varoluş” şeklinde ifade ettiği, yaşamın sanat eseri kılınması çağrısında “kendilik kaygısı” ve parrhesia incelemeleri birbirine sıkı sıkıya bağlıdır, zira “estetik varoluş” “kendilik kaygısı” ve parrhesianın çatı kavramı gibi işler. Foucault, “estetik varoluş” önerisini şekillendirmek amacıyla hem “kendilik kaygısını” hem de parrhesiayı ayrı ayrı incelemiştir. Ancak onun hem bu kavramları ele alış biçimine ve değerlendirmesine hem de “estetik varoluşun” işleyişine dair bir dizi eleştiri yöneltilir. Bu eleştirilerden ilki; Foucault’nun “kendilik kaygısı” ve parrhesiayı bağlı bulunduğu ilkeden ayırarak incelediğine dair bir eleştiridir. İkincisi; önerdiği “kendilik kaygısı” etiğinin bir ilkeye sahip olmadığı yönündedir. Üçüncüsü ise; “estetik varoluştaki” estetiğin yeterli düzeyde belirlenmediği ve bu sebeple de “estetik varoluşun” işleyişinin belirsiz bırakıldığına dair bir eleştiridir. Bu üç eleştiri alt alta sıralandığında onun sanat eseri olarak yaşam fikri belirsiz kalmış gibi görünmektedir. Bu metinde, eleştirileri de göz önünde bulundurarak, “estetik varoluşun” altında işleyen “kendilik kaygısı” ve parrhesianın Foucault tarafından hangi ilkelere bağlandığını belirlemeyi ve onun yaşamı sanat eseri kılma çağrısını değerlendirerek açık hale getirmeyi amaçlıyorum.