XVIII. yüzyıl Fransız aydınlanmacıdüşünürlerinden Montesquieu, 1748’deyayınlanan “Kanunların Ruhu” adlı eserindeinsanların davranış ve ilişkilerini düzenleyenyasalardan önce bunu hazırlayan bir düşünceoluşumunun gerekliliğinden söz eder.Türkiye’de ilk kez XIX. yüzyılda ortayaçıkan modern anlamda korumacılık anlayışıve uğraşı ile bunun yasal çerçevesinioluşturan düzenlemelerin de oldukça uzunbir düşünsel birikim sonucundabiçimlendikleri görülür. Türkiye’de modernkorumacılık düşüncesi ve bu alanda ilkgirişimler Tanzimat Dönemi’nde XIX.yüzyıl ortalarında ortaya çıkacaktır.Sit kavramının 1973 yılında ilk kez yasal birmetinde yer almasının ardından koruma vesit kavramlarının olumlu ya da olumsuzanlam ve çağrışımlarla artık her şekildekamuoyu bilgisi dahilinde yer aldığısöylenebilir. Doğal ve kültürel mirasınkorunması konusunda Türkiye ve dünyadada katedilmiş olan onca mesafe ardındanbazı temel sorunların hala güncelliğini vekritik önemlerini koruduğunu söylemekyanlış olmayacaktır. Bu açıdan korumaalanında temel değerlere bir geri dönüşten desöz edilebilir. Bu temel soru ve sorunlardanherhalde en başta geleni korumanın varlıknedeniyle ilgili olanıdır. “Neden koruyoruz?” Yeterince tartışılmış, irdelenmiş ve birçok uygun cevap bulunarak çoktan geridebırakılmış, aşılmış ve gündemden düşmüşgörünen bu soru aslında korumayla ilgilitavır, hareket ve kararlarımızın başlangıçnoktasında adeta bir anıt gibi hala bütüngörkemiyle yükselmektedir. Korumacılığınesasen bilginin korunması olduğu kadar birtarih inşa çabası olduğu da unutulmamalıdır