Bu araştırmada iki ana konu ele alınıp incelenmiş ve her iki konudaki râciholan görüş izah edilmeye çalışılmıştır. Bu ana konuların ilki isnad çalışmalarıdır.Bazı alimler, muhaddislerin isnad metodunun kusurlu ve kolaylıkla ihlaledilmesi mümkün ve kolay bir metod olduğunu iddia etmektedirler. Onlara göremeşhur bir senedi zikrederek, ona bâtıl herhangi bir metni yakıştırmak yeterlidir.Bununla birlikte isnad sistemi geç dönemlerde bilinmeye başlamış olup ilkdönemlerde böyle bir bilgi söz konusu değildi. Söz konusu muhaddislerin takipettiği bu metod, şeklî (yüzeysel) bir metod olup apaçık bir şekilde batıl metinleregötürdüğüne bakmayan isnad sistemi üzerine kuruludur. İkinci konu ise ittisâlınisbatıdır. Bilindiği gibi ittisalın isbatı makbul hadisin şartlarındandır. Zira herravi, rivayeti bir önceki raviden alarak rivayet etmedikçe, hadis sahih kabuledilmemektedir. Kaldı ki muhaddisler, ravilerin birbirleriyle olan ittisâliningerçekleşip gerçekleşmediğini tespit etmek için büyük çabalar sarfetmişlerdir.Ancak akılcılar, râvîlerin ittisâli meselesini tahkik etme hususunda,muhaddislerin başarısız olduklarını iddia etmektedir. Bu araştırmadamuhaddislerin, ittisâlın isbatına veya aksine hüküm verirken takip ettiklerimetodlar etraflıca ele alınıp değerlendirilmiş; bununla birlikte akılcıların sözkonusu metotlara yönelttiği eleştiriler de izah edilmiştir.