ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI

Kaya, Deniz

doi:10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397

ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI

Deniz KAYA (Milli Eğitim Bakanlığı, Ankara, Türkiye)

Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

5 1

Yıl: 2020 Cilt: 20 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 201 - 220 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397 İndeks Tarihi: 24-10-2020

ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI

Öz:

Araştırma altıncı sınıf öğrencilerinin matematiğe yönelik tutumlarını etkileyen birtakım faktörlerin doğrudan, dolaylı vetoplam etkilerini belirlemek için tasarlanmıştır. Bu doğrultuda algılanan ebeveyn etkisi, matematik öğrenme yaklaşımları,matematiksel ilişkilendirme öz-yeterlik, temel psikolojik ihtiyaçlar ve matematiğe yönelik tutum arasındaki açıklayıcı veyordayıcı ilişkiler incelenmiştir. Tarama modelinin benimsendiği araştırmanın çalışma grubunu İzmir şehir merkezinde yeralan bir devlet ortaokulundaki 416 öğrenci oluşturmaktadır. Yaşları 10-12 aralığında değişen öğrencilerin %54,3’ü (n=226)kız, %45,7’si (n=190) erkektir. Araştırmada veri toplama araçları olarak; Algılanan Ebeveyn Etkisi, Matematik ÖğrenmeYaklaşımları, Matematiksel İlişkilendirme Öz-Yeterlik, Temel Psikolojik İhtiyaçlar ile Matematiğe Yönelik Tutum ölçeklerikullanılmıştır. Toplanan veriler dışsal ve içsel değişkenler arasındaki doğrudan ve dolaylı nedenselliği yapısal denklemleraracılığı ile ortaya koymak için yapısal eşitlik modellerinden Path (yol) ile analiz edilmiştir. Çalışmadan elde edilen bulgularagöre, matematiğe yönelik tutumu matematiksel ilişkilendirme öz-yeterlik, temel psikolojik ihtiyaçlar ve matematik öğrenmeyaklaşımları doğrudan, algılanan ebeveyn etkisi de dolaylı olarak etkilemektedir. Matematiğe yönelik tutumu doğrudanetkileyen değişkenler toplam varyansın %76’sını açıklamaktadır. Matematiğe yönelik tutuma (R2=0,76; f2=1,36) ait yapısaleşitliklerin etki değerleri ise geniş düzeydedir. Öğrencilerde matematiğe yönelik olumlu tutum geliştirmede; matematikselilişkilendirme öz-yeterlik düzeylerinin artırılması, temel psikolojik ihtiyaçlarının giderilmesi, uygun öğrenme yaklaşımlarınınbenimsenmesi ve olumlu ebeveyn etkisinin oluşturulması öneri olarak sunulmuştur.

Anahtar Kelime:

FACTORS AFFECTING ATTITUDES OF SIXTH GRADE STUDENTS TOWARDS MATHEMATICS: A STRUCTURAL EQUATION MODEL (SEM) APPROACH

Öz:

The research was designed to determine the direct, indirect and total effects of a number of factors that affect sixth grade students' attitudes towards mathematics. In this respect, the explanatory and predictive relationships between perceived parental influence, mathematics learning approaches, mathematical relationship self-efficacy, basic psychological needs, and attitude towards mathematics were examined. The study group of the research, which was designed according to the survey model, consisted of 416 students in a public middle school in the city center of Izmir. Students aged between 10-12 years, 54,3% (n=226) were female and 45,7% (n=190) were male. As data collection tools in the research; Perceived Parental Effect, Mathematics Learning Approaches, Mathematical Relationship Self-Efficacy, Basic Psychological Needs and Mathematics Attitude scales were used. The collected data were analyzed by Path, which is one of the structural equation models, to reveal direct and indirect causality between external and internal variables through structural equations. According to the findings obtained from research, the attitudes towards mathematics; mathematical relatioship self-efficacy, basic psychological needs and mathematics learning approaches directly affect, the perceived parental influence indirectly. The variables that directly affect attitudes towards mathematics explain 76% of the total variance. The structural equations of attitudes towards mathematics (R2=0,76; f2=1,36) have a wide range of impact values. In developing positive attitudes towards mathematics in students; increasing mathematical relationship self-efficacy levels, elimination of basic psychological needs, adopting appropriate learning approaches, and creating a positive parental effect are presented as suggestions.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Abalı-Öztürk, Y. ve Şahin, Ç. (2015). Matematiğe ilişkin akademik başarı, öz-yeterlilik ve tutum arasındaki ilişkilerin belirlenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 31, 343-366.
Aiken, L. R. (1970). Attitudes toward mathematics. Review of Educational Research, 40(4), 551-596.
Akdemir, Ö. (2006). İlköğretim öğrencilerinin matematik dersine yönelik tutumları ve başarı güdüsü. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Akgün, L. (2002). Matematiğe karşı olumlu tutum geliştirme faktörleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Alcı, B. (2001). İlköğretim dördüncü sınıf öğretmenlerinin matematiğe karşı tutumlarının öğrencilerin matematik başarısı üzerindeki etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Andersen, S. (2000). Fundamental human needs: Making social cognition relevant. Psychological Inquiry, 11(4), 269-276.
Avcı, E., Çoşkuntucel, O. ve İnandı, Y. (2011). Ortaöğretim on ikinci sınıf öğrencilerinin matematik dersine karşı tutumları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 50-58.
Baard, P., Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2004). Intrinsic need satisfaction: A motivational basis of performance and well-being in two work settings. Journal of Applied Social Psychology, 34, 2045-2068.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman.
Başaran, İ. E. (2000). Eğitim yönetimi ve nitelikli okul. Ankara: Feryal Matbaası.
Baykul, Y. (1990). Matematikle ilgili düşünceler anketi. Ankara: ÖSYM Yayınları.
Baykul, Y. (2014). Ortaokulda matematik öğretimi (5-8. sınıflar için) (2. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Bayram, N. (2010). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: Amos Uygulamaları. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Bentler, P. M. (1990). Comparative fit indexes in structural models. Psychological Bulletin, 107(2), 238-246.
Beswick, K. (2006). Changes in pre-service teachers’ attitudes and beliefs: The net impact of two mathematics education units and intervening experiences. School Science and Mathematics, 106(1), 36-47.
Biggs, J. (1979). Individual differences in study processes and the quality of learning outcomes. Higher Education, 8(4), 381-394.
Bloom, B. S. (2012). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme (2. Baskı). (P. D. Özçelik, Çev.) Ankara: PegemA Akademi.
Budak, S. (2000). Psikoloji sözlüğü. Ankara: Bilim Sanat Yayınları. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (17. Baskı). Ankara: Pegem Yayınları.
Cai, J., Moyer, J. C., & Wang, N. (1997). Parental roles in students’ learning of mathematics. Paper presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association, Chicago. 14 Mart 2019 tarihinde https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED412087.pdf adresinden erişilmiştir.
Cao, Z., Bishop, A., & Forgasz, H. (2006). Perceived parental influence on mathematics learning: A comparison among students in China and Australia. Educational Studies in Mathematics, 64, 85-106.
Case, J., & Marshall, D. (2004). Between deep and surface: Procedural approaches to learning in engineering education contexts. Studies in Higher Education, 29(5), 605-615.
Cihangir-Çankaya, Z. (2005). Öz belirleme modeli: Özerklik desteği, ihtiyaç doyumu ve iyi olma. (Yayınlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
Cihangir-Çankaya, Z. (2009). Öğretmen adaylarında temel psikolojik ihtiyaçların doyumu ve iyi olma. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(3), 691-711.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences (2nd Ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Earlbaum Associates.
Coleman, P. (2000). Aging and the satisfaction psychological needs. Psychological Inquiry, 11(4), 291-294.
Common Core State Standards Initiative (CCSSI) (2016). Common core state standards for mathematics. Washington, D.C.: National Governors Association Center for Best Practices and the Council of Chief State School Officers. Retrieved February 25, 2019 from http://www.corestandards.org.
Çakıroğlu, E. ve Işıksal, M. (2009). İlköğretim öğretmen adaylarının matematiğe yönelik tutum ve özyeterlik algıları. Eğitim ve Bilim, 34(151), 132-139.
Çelik, H. C. ve Bindak, R. (2005). İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin bilgisayara yönelik tutumlarının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(10), 27-38.
Çoban, A. (1989). Ankara merkez ortaokullarındaki son sınıf öğrencilerinin matematik dersine ilişkin tutumları. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Davadas, S. D., & Lay, Y. F. (2018). Factors affecting students’ attitude toward mathematics: A structural equation modeling approach. EURASIA Journal of Mathematics, Science and Technology Education, 14(1), 517-529.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (1985). Intrinsic motivation and self-determination in human behavior. New York: Plenum Press.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2000). The ‘what’ and ‘why’ of goal pursuits: human needs and the selfdetermination of behavior. Psychological Inquiry, 11(4), 227-268.
Deci, E. L., Ryan, R. M., Gagné, M., Leone, D. R., Usunov, J., & Kornazheva, B. P. (2001). Need satisfaction, motivation, and well-being in the work organizations of a former Eastern Bloc country. Personality and Social Psychology Bulletin, 27(8), 930-942.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2008). Facilitating optimal motivation and psychological well-being across life’s domains. Canadian Psychology, 49, 14-23.
Dede, Y. ve Argün, Z. (2004). Öğrencilerin matematiğe yönelik içsel ve dışsal motivasyonlarının belirlenmesi. Eğitim ve Bilim, 29(134), 49-54.
Demirel, Ö. (1993). Eğitim terimleri sözlüğü. Ankara: Şafak Matbaacılık.
Durmaz, M. (2012). Ortaöğretim öğrencilerinin (10. sınıf) temel psikolojik ihtiyaçlarının karşılanmışlık düzeyleri, motivasyon ve matematik kaygısı arasındaki ilişkilerin belirlenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Durmaz, M. ve Akkuş, R. (2016). Öz belirleme kuramı perspektifinden matematik kaygısı, motivasyon ve temel psikolojik ihtiyaçlar. Eğitim ve Bilim, 41(183), 111-127.
Duru, A., Akgün, L. ve Özdemir, M. E. (2005). İlköğretim öğretmen adaylarının matematiğe yönelik tutumlarının incelenmesi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 520-536.
Ekinci, N. (2009). Üniversite öğrencilerinin öğrenme yaklaşımları. Eğitim ve Bilim, 34(151), 74-88.
Entwistle, N., & Ramsden, P. (1983). Understanding student learning. London: Croom Helm.
Entwistle, N. (1990). Approaches to learning, evaluations of teaching and preferences for contrasting academic environments. Higher Education, 19(2), 169-194.
Gander, M. J., & Gardiner, H. W. (2015). Çocuk ve ergen gelişimi (8. Baskı). (Onur, B., Dönmez, A., & Çelen, H. N., Çev.). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Göktepe-Yıldız, S. ve Özdemir, A. Ş. (2018). Ortaokul öğrencilerinin matematik öğrenme yaklaşımlarının belirlenmesi. İlköğretim Online, 17(3), 1378-1401.
Hu, L., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6(1), 1-55.
Ilardi, B. C., Leone, D., Kasser, R., & Ryan, R. M. (1993). Employee and supervisor ratings of motivation: Main effects and discrepancies associated with job satisfaction and adjustment in a factory setting. Journal of Applied Social Psychology, 23, 1789-1805.
İlhan, M., Çetin, B. ve Kılıç, M. A. (2013). Matematik öğrenme yaklaşımları ölçeğinin geliştirilmesi (MÖYÖ) geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 113-145.
Jöreskog, K., & Sörbom, D. (1993). LISREL 8: Structural equation modeling with the SIMPLIS command language. Chicago, IL: Scientific Software International Inc.
Kaba, Y. ve Şengül, S. (2015). Ortaokul öğrencilerinin matematiksel anlamaları ile matematiğe yönelik tutumları arasındaki ilişki. Eğitim ve Bilim, 40(180), 103-123.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kasser, V. M., & Ryan, R. M. (1999). The relation of psychological needs for autonomy and relatedness to health, vitality, well-being and mortality in a nursing home. Journal of Applied Social Psychology, 29(5), 935-954.
Kaya, D. (2018). Ortaokul öğrencilerinin matematiğe yönelik temel psikolojik ihtiyaçlarının incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 15-30.
Kerr, Z. (2007). Parental influences on mathematics achievement of children of immigrant backgrounds. The University of British Columbia.
Keşan, C., & Kaya, D. (2018). Mathematics and science self-efficacy resources as the predictor of academic success. International Online Journal of Educational Science, 10(2), 45-58.
Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling (3rd Ed.). New York: The Gouilford Pess.
Koca, S. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin matematik başarı, tutum ve kaygılarının öğrenme stillerine göre farklılığının incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyonkarahisar.
Lim, S. Y., & Chapman, E. (2013). Development of a short form of the attitudes toward mathematics inventory. Educational Studies in Mathematics, 82(1), 145-164.
Lubienski, S. T., Lubienski, C., & Crane, C. C. (2012). Achievement differences and school type: The role of school climate, teacher certification, and instruction. American Journal of Education, 115(1), 97-138.
Lucas, U. (1996). Student approaches to learning- a literature guide. Accounting Education, 5(1), 87-98.
Ma, X. (1997). Reciprocal relationships between attitude toward mathematics and achievement in mathematics. The Journal of Educational Research, 90(4), 221-229.
Ma, X., & Kishor, N. (1997). Assessing the relationship between attitude towards mathematics and achievement in mathematics: A meta-analysis. Journal for Research in Mathematics Education, 28(1), 26-47.
MacCallum, R. C., Browne, M. W., & Sugawara, H. M. (1996). Power analysis and determination of sample size for covariance structure modeling. Psychological Methods, 1(2), 130-149.
Marton, F., & Saljo, R. (1976). On qualitative differences in learning-1: Outcome and process. British Journal of Educational Psychology, 46, 4-11.
Meydan, C. H. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal eşitlik modellemesi AMOS uygulamaları (2. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Miller, L. D., & Mitchell, C. E. (1994). Mathematics anxiety and alternative methods of evaluation. Journal of Instructional Psychology, 21(4), 353-359.
Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2009). İlköğretim matematik dersi 1-5. sınıflar öğretim programı. Ankara. 2 Mart 2019 tarihinde http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=329 adresinden erişilmiştir.
Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2016). TIMSS 2015 ulusal matematik ve fen ön raporu (4. ve 8. sınıflar). 5 Mart 2019 tarihinde http://timss.meb.gov.tr/?page_id=25 adresinden erişilmiştir.
Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2018). Matematik dersi öğretim programı (İlkokul ve ortaokul 1,2,3,4,5,6,7 ve 8. sınıflar). Ankara. 20 Şubat 2019 tarihinde http://mufredat.meb.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
Mullis, I. V., Martin, M. O., Ruddock, G. J., O’Sullivan, C. Y., & Preuschoff, C. (2012). TIMSS 2011 assessment frameworks. Chestnut Hill: International Association for the Evaluation of Educational Achievement. National Assessment of Educational Progress (NAEP) (2015). The nation’s report card: Mathematics and reading assessments. Retrieved February 10, 2019 from http://nces.ed.gov/nationsreport/.
National Council of Teachers of Mathematics (NCTM) (2000). Principles and standards for school mathematics. Reston, Va: NCTM.
National Council of Teachers of Mathematics (NCTM) (2014). Principles to actions: Ensuring mathematical success for all. Reston, VA: NCTM.
Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) (2016). PISA 2015 results in focus. OECD, Paris. 5 Mart 2019 tarihinde http://www.oecd.org/pisa/ adresinden erişilmiştir.
Önal, N. (2013). Ortaokul öğrencilerinin matematik tutumlarına yönelik ölçek geliştirme çalışması. İlköğretim Online, 12(4), 938‐948.
Özgen, K. ve Bindak, R. (2018). Matematiksel ilişkilendirme öz yeterlik ölçeğinin geliştirilmesi. Kastamonu Education Journal, 26(3), 913-924.
Özgüven İ. E. (1999). Psikolojik testler (3. Baskı). Ankara: PDREM Yayınları.
Pagano, R. R. (2009). Understanding statistics in the behavioral sciences. Belmont: Wadsworth, Cengage Learningp.
Pajares, F., & Miller, M. D. (1994). Role of self-efficacy and self-concept beliefs in mathematical problem solving: A path analysis. Journal of Educational Psychology, 86(2), 193-203.
Pajares, F. (1996). Self-efficacy beliefs in academic settings. Review of Educational Research, 66(4), 543-578.
Peker, M. ve Mirasyedioğlu, Ş. (2003). Lise 2. sınıf öğrencilerinin matematik dersine yönelik tutumları ve başarıları arasındaki ilişki. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 14(2), 157-166.
Peker, M. ve Aydın, B. (2003). Anadolu ve fen liselerindeki öğrencilerin öğrenme stilleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(14), 167-172.
Ryan, R. M., Sheldon, K. M., Kasser, T., & Deci, E. L. (1996). All goals are not created equal: An organismic perspective on the nature of goals and their regulation. In P. M. Gollwitzer & J. A. Bargh (Eds.), The psychology of action: Linking cognition and motivation to behavior (pp. 7-26). New York: Guilford Press.
Savaş, E, Taş, S. ve Duru, A. (2010). Matematikte öğrenci başarısını etkileyen faktörler. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 113-132.
Schunk, D. H. (2011). Learning theories: An educational perspective. Boston: Pearson Education, Inc.
Sezgin, M. (2013). Öğrencilerin matematiğe yönelik tutumlarının akademik özyeterlik algıları ve algıladıkları öğretmen davranışları açısından incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Stevens, J. P. (2009). Applied multivariate statistics for the social sciences (5th Ed.). United States: Taylor and Francis Group, LLC.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
Şentürk, B. (2010). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin genel başarıları, matematik başarıları, matematik dersine yönelik tutumları ve matematik kaygıları arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyonkarahisar.
Şimşek, H., Şahinkaya, N. ve Aytekin, C. (2017). İlköğretim öğrencilerinin matematik kaygılarının ve matematik dersine yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 11(2), 82-108.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (6th Ed.). Boston MA: Pearson.
Tanışlı, D. (2002). Matematik öğretiminde bilgi değişme tekniğinin etkililiği. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Tapia, M. (1996). The attitudes toward mathematics instrument. Paper presented at the Annual Meeting of the Mid-South Educational Research Association. Tuscaloosa, AL.
Tapia, M., & Marsh, G. E. (2000). Effect of gender, achievement in mathematics, and ethnicity on attitude towards mathematics. In Annual Meeting of the Mid-South Educational Research Association. Bowling Green, KY.
Tapia, M., & Marsh, G. E. (2004). An instrument to measure mathematics attitudes. Academic Exchange Quarterly, 8(2), 16-21.
Taşdemir, C. (2009). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin matematik dersine karşı tutumları: Bitlis ili örneği. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 89-96.
TEDMEM. (2018). 2017 eğitim değerlendirme raporu (TEDMEM değerlendirme dizisi 4). Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınları.
Terzi, M. (2002). İlköğretim yedinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin, matematik dersine yönelik davranışlarını algılamaları ile matematik başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
Trends in International Mathematics and Science Study (TIMSS) (2016). Highlights from TIMSS and TIMSS advanced 2015. Retrieved February 15, 2019 from https://nces.ed.gov/timss/timss2015/.
Tobias, S. (1993). Overcoming math anxiety. New York: W.W: Norton Company.
Trigwell, K., & Prosser, M. (1991). Improving the quality of student learning: The influence of learning context and student approaches to learning on learning outcomes. Higher Education, 22(3), 251-266.
Turgut, M. F. (1997). Eğitimde ölçme ve değerlendirme metotları. Ankara: Yargıcı Matbaası.
Usher, E. L., & Pajares, F. (2006). Sources of academic and selfregulatory efficacy beliefs of entering middle school students. Contemporary Educational Psychology, 31, 125-141.
Usher, E. L., & Pajares, F. (2009). Sources of self-efficacy in mathematics: A validation study. Contemporary Educational Psychology, 34(1), 89-101.
Ünlü, E. (2007). İlköğretim okullarındaki üçüncü, dördüncü ve beşinci sınıf öğrencilerinin matematik dersine yönelik tutum ve ilgilerinin belirlenmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 129- 148.
Yaman, S. ve Dede, Y. (2007). Öğrencilerin fen ve teknoloji ve matematik dersine yönelik motivasyon düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 52, 615-638.
Yenilmez, K. ve Özabacı, N. Ş. (2003). Yatılı öğretmen okulu öğrencilerinin matematik ile ilgili tutumları ve matematik kaygı düzeyleri arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(14), 132-146.
Yıldırım, C. (2019). Matematiksel düşünme (15. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldız, S. ve Turanlı, N. (2010). Öğrenci seçme sınavına hazırlanan öğrencilerin matematik dersine yönelik tutumlarının belirlenmesi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi, 30, 361-377.
Yılmaz, M. (2006). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin matematik dersine ilişkin tutumlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Milli Eğitim Dergisi, 172, 240-249.
Yücel, Z. ve Koç, M. (2011). İlköğretim öğrencilerinin matematik dersine karşı tutumlarının başarı düzeylerini yordama gücü ile cinsiyet arasındaki ilişki. İlköğretim Online, 10(1), 133-143.
Zan, R., & Di Martino, P. (2007). Attitude toward mathematics: Overcoming the positive/negative dichotomy. TMME Monograph, 3, 157-168.
Zimmerman, B. J. (1995). Self-efficacy and educational development. In A. Bandura (Ed.), Self-efficacy in changing societies (pp. 202-231). New York: Cambridge University Press.

APA	Kaya D (2020). ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. , 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
Chicago	Kaya Deniz ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. (2020): 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
MLA	Kaya Deniz ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. , 2020, ss.201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
AMA	Kaya D ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. . 2020; 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
Vancouver	Kaya D ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. . 2020; 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
IEEE	Kaya D "ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI." , ss.201 - 220, 2020. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
ISNAD	Kaya, Deniz. "ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI". (2020), 201-220. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397

APA	Kaya D (2020). ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
Chicago	Kaya Deniz ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 20, no.1 (2020): 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
MLA	Kaya Deniz ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, vol.20, no.1, 2020, ss.201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
AMA	Kaya D ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2020; 20(1): 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
Vancouver	Kaya D ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2020; 20(1): 201 - 220. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
IEEE	Kaya D "ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI." Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, ss.201 - 220, 2020. 10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397
ISNAD	Kaya, Deniz. "ALTINCI SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİĞE YÖNELİK TUTUMLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER: BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ (YEM) YAKLAŞIMI". Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 20/1 (2020), 201-220. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2020.20.52925-547397