Bir Yanık Ünitesinin 5 Yıllık Deneyimi: 667 Yanık
Olgusunun İncelenmesi

ÇİNAL ,Hakan; BARIN ,Ensar Zafer

doi:10.5505/vtd.2020.60343

Hakan ÇİNAL

(Atatürk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi AD, Erzurum, Türkiye)

Ensar Zafer BARIN

(Atatürk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi AD, Erzurum, Türkiye)

Van Tıp Dergisi

Yıl: 2020Cilt: 27Sayı: 1ISSN: 1300-2694 / 2587-0351Sayfa Aralığı: 56 - 62Metin Dili: Türkçe

DOI: https://doi.org/10.5505/vtd.2020.60343

52 0

Türkçe
İngilizce

Bir Yanık Ünitesinin 5 Yıllık Deneyimi: 667 Yanık Olgusunun İncelenmesi

Öz: Amaç: Yanık Ünitemize ilimiz ve civar illerden başvuran olguların retrospektif olarak incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Nisan 2013 - Aralık 2018 yılları arasında 69 aylık dönemde Yanık Tedavi Ünitemizde yatarak tedavi gören 667 hasta yaş, cinsiyet, etiyolojik neden, toplam yanık yüzey alanı, hastanede kalış süreleri, yatış zamanları, yara kültür sonuçları, yapılan ameliyatlar ve mortalite açısından retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Tüm hastaların yaş ortalaması 15,2 (0 – 86 yaş) olarak bulundu. En sık 0-12 yaş pediyatrik grupta (421, % 63.1), ikinci olarak 19-59 yaş yetişkin grupta (184, %27.5) yanık travması olduğu tespit edildi. Hastanemize başvuran 398 (% 59.7) erkek hasta, 269 (% 40.3) kadın hasta tedavi edildi. En sık etiyolojik nedenin % 65.6 (438 olgu) oranında haşlanarak yaralanma, ikincil olarak % 16.3 (109 olgu) alevle yanarak yaralanma olduğu görüldü. Pediyatrik yaş grubu en sık haşlanarak (% 83.8), yetişkin grubu ise en sık (% 34.7) alevle yanarak yaralandı. Sonuç: Yanık travmalarının büyük bir çoğunluğunun basit tedbirlerin alınması, iş güvenliği kurallarına uyulması ve özellikle çocukların yanığa neden olan etkenlerden uzak tutulmasıyla önlenebilir olduğu görüldü. Fiziksel ve psikolojik sekellere yol açmasından ölüme kadar sonuçları olan ilaveten tedavi giderlerinin yüksek olması nedeni ile verilecek eğitimlerle yanık travmalarının sayısının en aza indirilebileceği sonucuna varıldı.

Anahtar Kelimeler:

Konu Alanı:

Five Years of Experience In A Burn Care Unit: Analysis Of Burn Injuries In 667 Patients

Öz:Objective: The aim of the study was to evaluate retrospectively the burn injuries referred from our city region to our burn care unit. Materials and Methods: 667 patients were admitted and hospitalised between Apri 2013- December 2018 to Burn Care Unit. All data including age, gender, burning etiology, total burning area of patient, stay of hospital time and period, microbiologic culture results of burning, surgical operations and mortality were recorded and analysed statistically. Results: Mean age of patients was 15.2 years (0-86 years). The burn trauma was found the most frequently in 0-12 pediatric age group (421 cases, 63.1 %) and this group was followed by 19-59 age group (184 cases, 27.5 %) as second most frequently. 398 patients (59.7%) were male and 269 (40.3%) were female. The most and second frequent etiologic factors in this study were scolding (438 patients, 65.6%) and flame burning (109 patients, 16.3%) respectively. While scolding was the most frequent reason (83.8%) in pediatric age group, flame burning was found most frequently (34.7%) in adult age group. Conclusion: With these results we think that more educations and preventive measures of burning especially for children needs to be taken in our region. It was found that most of burning traumas can be prevent with home accident educations, simple preventive home measures and occupational safety measures. Consequently, physical and psychological morbidities, mortalities and burden financial loss can be minimized.

Anahtar Kelimeler:

Konu Alanı:

Belge Türü: DergiMakale Türü: title.paper.fact_presentationErişim Formatı: Erişime Açık

1. Deveci M, Şengezer M, Er E, Selmanpakoğlu N. Yanıkta mortalite analizi. Türk Plast Cer Derg 1998; 6(2): 108-113.
2. Zor F, Ersoz N, Külahci Y, Kapi E, Bozkurt M. Gold standards for primary care of burn management. Dicle Tıp Dergisi 2009; 36(3): 219-225.
3. Açıkel C, Eren F, Çeliköz B. Bir yanık ünitesinde yatarak tedavi edilen akut yanıklı hastaların maliyeti. Türk Plast Rekonstr Est Cer Derg 2002; 10(2): 186-189.
4. Güzel A, Soyoral L, Öncü MR, Çakır C. Yanık ünitemize başvuran ve cerrahi müdahale yapılan olguların incelenmesi. Van Tıp Dergisi 2012; 19 (1): 1-7.
5. Şakrak T, Köse AA, Karabağlı Y, Çetin C. Yanık ünitemizde yatarak tedavi gören hastalara ait 10 yıllık tarama sonuçlarımız. Türk Plast Rekonstr Est Cer Derg 2010; 18(3): 111-115.
6. Albayrak Y, Temiz A, Albayrak A, Peksöz R, Albayrak F, Tanrıkulu Y. A retrospective analysis of 2713 hospitalized burn patients in a burns center in Turkey. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2018; 24(1): 25-30.
7. Coruh A, Gunay GK, Esmaoglu A. A seven-year burn unit experience in Kayseri, Turkey: 1996 to 2002. J Burn Care Rehabil 2005; 26(1): 79-84.
8. Zheng Y, Lin G, Zhan R, Qian W, Yan T, Sun L et al. Epidemiological analysis of 9,779 burn patients in China: An eight-year retrospective study at a major burn center in southwest China. Exp Ther Med 2019;17(4): 2847-2854.
9. Light TD, Latenser BA, Heinle JA, Stolpen MS, Quinn KA, Ravindran V, et al. Demographics of pediatric burns in Vellore, India. J Burn Care Res 2009; 30: 50-54
10. Günay K, Taviloğlu K, Eskioğlu E, Ertekin C. Yanıklı hastalarda epidemiyoloji ve mortalite çalışması. Ulusal Travma Dergisi 1995; 1(2): 205-208.
11. Allen SR, Kagan RJ. Grease fryers: a significant danger to children. J Burn Care Rehabil 2004; 25(5): 456-460
12. Yastı AÇ, Koç O, Şenel E, Kabalak AA. Hot milk burns in children: a crucial issue among 764 scaldings. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2011;17(5): 419-422.
13. Coruh A, Dogan F, Gunay GK. An undescribed scalding, “çökelek” burns in Turkish children: is acidic effect the reason of high mortality and double-hit injury? J Burn Care Res 2007; 28(6): 861-864.
14. Duan WQ, Xu XW, Cen Y, Xiao HT, Liu XX, Liu Y. Epidemiologic Investigation of Burn Patients in Sichuan Province, China. Med Sci Monit 2019; 30;25: 872-879.
15. Şakrak T, Mangır S, Körmutlu A, Cemboluk Ö. Elektrik yaralanmalı olgularımızın retrospektif analizi. Türk Plast Rekonstr Est Cer Derg 2011; 19(1): 1-4.
16. Bekerecioğlu M, Yüksel F, Peker F, Karacaoğlu E, Durak N, Kişlaoğlu E. "Tandir": an old and well known cause of burn injury in the Middle East. Burns.1998; 24(7): 654-657.
17. Albayrak A, Aylu B. A comparison of the morbidity and mortality of tandir burns and nontandir burns: experience in two centers. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2011;17(4): 323-328.
18. Akelma H, Tarıkçı Kılıç E, Karahan ZA. Rare burn cases treated traditionally: folk medicine: review of 8 cases. J Burn Care Res 2019; 21;40: 520-526
19. Özgenel Ege GY, Kahveci R, Akın S, Özbek S, Özcan M. Kimyasal madde yanıkları. Türk Plast Rekonstr Est Cer Derg 2003; 11(3): 177-179.
20. Girişgin AS, Koçak S, Gül M, Cander B. Hipotermi ve Lokal Donmalar. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 2006; 15(3) 45-50.
21. Aygan İ, Tuncay İ, Tosun N, Vural S. Amputasyonlar: nedenleri ve seviyeleri retrospektif klinik çalışma. Turkish Journal of Arthroplasty and Arthroscopic Surgery 1999; 10(2): 179-183.
22. Abesamis GMM, Cruz JJV. Bacteriologic profile of burn wounds at a tertiary Government Hospital in the Philippines - UP-PGH ATR Burn Center. J Burn Care Res 2019.
23. Aytaç S, Özgenel GY, Akın S, Kahveci R, Özbek S, Özcan M. Güney Marmara Bölgesindeki çocuklarda yanık epidemiyolojisi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2004; 30 (3) 145-149.
24. Mandelcorn E, Gomez M, Cartotto RC. Workrelated burn injuries in Ontario, Canada: has anything changed in the last 10 years? Burns. 2003; 29(5): 469-472.
25. Ceylan H. Türkiye‟deki iş sağlığı ve güvenliği eğitimi sorunlar ve çözüm önerileri. Electronic Journal of Vocational Colleges. 2012; 2(2): 94- 104.