ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ

Temiz, Yunus Emre

ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ

Yunus Emre TEMİZ (Sakarya Üniversitesi, Sakarya, Türkiye)

Bilimname

10 0

Yıl: 2020 Cilt: 0 Sayı: 41 Sayfa Aralığı: 231 - 275 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 07-12-2020

ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ

Öz:

Pozitif psikoloji hareketiyle birlikte psikoloji sahasında insanın güçlü yanınıtemsil eden erdemler yoğun bir şekilde araştırılmaya başlanmıştır. Ancakerdemler içerisinde her ne kadar alçakgönüllülük uzun yıllardır düşünülüptaşınılsa da ampirik araştırmalara yeni yeni konu olmaktadır. Alçakgönüllülüğündin ve değerlerle bağlantılı olmasının yanı sıra alçakgönüllülüğe dair hem fikirolunan açık bir tanımın olmaması ve bu yapının iyi belirlenmiş bir ölçümününbulunmaması gibi faktörler sahanın ağır ilerlemesinin sebepleri olarak öneçıkmaktadır. Fakat son zamanlarda psikoloji alanında gerçekleştirilençalışmalarla alçakgönüllülüğün kavramsallaştırılmasında ve ölçülmesindeönemli ilerlemeler sağlanmıştır. Diğer yandan alçakgönüllülük, yüzyıllarboyunca dini düşüncenin merkezi bir konusu olmuştur. Alçakgönüllülükhakkındaki dini perspektif genellikle onu bir erdem olarak resmetmektedir.Nitekim çoğu dünya dini alçakgönüllülüğü bir erdem olarak teşvik etmektedir.Pozitif psikoloji yaklaşımı çerçevesinde gelişen ve alçakgönüllülük erdemininodağını oluşturduğu bu araştırmada alçakgönüllülükle psikolojik iyi olma veöznel iyi olmanın göstergesi olan yaşam doyumu arasındaki ilişki ve etkileşimaraştırılmaktadır. Araştırma kapsamında ayrıca bireylerin alçakgönüllülükdüzeyleriyle bazı olgusal nitelikleri arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığıincelenmektedir. Araştırmanın katılımcılarını seçkisiz örnekleme yöntemiyleseçilmiş 2404 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda her nekadar alçakgönüllülükle psikolojik iyi olma ve öznel iyi olma arasında pozitifanlamlı ilişkiler tespit edilse de alçakgönüllülüğün psikolojik iyi olma ile olanilişkilerinin, sübjektif iyi olma ile olan ilişkilerinden daha olumlu ve güçlü olduğu görülmektedir. Bu bulgulara ek olarak alçakgönüllülük düzeyi ile genel sağlıkdurumu arasında pozitif bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Bununla birliktealçakgönüllülük ve fiziksel sağlık arasındaki ilişkiyi ortaya koyan veriler, builişkinin, mental sağlıkla alçakgönüllülük arasındaki ilişkiden daha zayıf vedolaylı olduğunu göstermektedir. Ayrıca olgusal nitelikler kapsamındakadınların erkelere göre daha mütevazı olma eğiliminde olduğu görülmüştür.Bunlara karşın öğrenim görülen sınıf seviyesi arttıkça alçakgönüllülük düzeyinindüştüğü tespit edilmiştir.

Anahtar Kelime:

CAN HUMILITY MAKE YOU FEEL GOOD? THE RELATIONSHIP BETWEEN HUMILITY, PSYCHOLOGICAL WELL-BEING AND SUBJECTIVE WELL-BEING

Öz:

Together with the positive psychology movement, the virtues that represent the strong side of the human being have been investigated intensively in the field of psychology. Although the virtue of humility has been thought over for many years, it is a new topic in empirical research. Factors such as the fact that humility is related to religion and values, as well as the lack of a clear definition of humility and lack of a well-established measure of this construct, are the reasons for the heavy progress of the field. But recently, significant progress has been made in the conceptualization and measurement of humility. On the other hand, humility has been a central subject of religious thought for centuries. The religious perspective on humility often portrays it as a virtue. Indeed, most world religions promote humility as a virtue. In this study, which develops within the framework of positive psychology approach and focuses on the virtue of humility, the relationship and interaction between modesty and psychological well-being and life satisfaction, which are indicative of subjective well-being, are investigated. The study also examines whether there is a significant relationship between humility levels and some demographic characteristics. The participants of the study consisted of 2404 university students selected by random sampling method. As a result of the research, although there is a positive meaningful relationship between humility and psychological well-being and subjective wellbeing, it is seen that the relationship between humility and psychological wellbeing is more positive and stronger than its relationship with subjective wellbeing. In addition to these findings, there was a positive relationship between humility level and general physical health status. However, data showing the relationship between humility and physical health show that this relationship is weaker and indirect than the relationship between mental health and humility. In terms of demographic characteristic, it was found that women also tended to be more humble than men. However, it has been found that the level of humility decreases as the level of education increases.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

AGHABABAEI, N. (2014). God, the Good Life, and HEXACO: the Relations among Religion, Subjective Well-Being and Personality. Mental Health, Religion & Culture, 17(3), 284-290.
AGHABABAEI, N. ve ARJI, A. (2014). Well-Being and the HEXACO Model of Personality. Personality and Individual Differences, 56, 139-142.
AGHABABAEI, N., BŁACHNIO, A., ARJI, A., CHINIFOROUSHAN, M., TEKKE, M. ve MEHRABADİ, A. F. (2016). Honesty–Humility and the HEXACO Structure of Religiosity and Well-Being. Current Psychology, 35(3), 421-426. doi: DOI 10.1007/s12144-015-9310-5
AGHABABAEI, N., MOHAMMADTABAR, S. ve SAFFARINIA, M. (2014). Dirty Dozen vs. The H factor: Comparison of the Dark Triad and Honesty– Humility in prosociality, religiosity, and happiness. Personality and Individual Differences, (67), 6-10.
BEYDOĞAN, B. (2008). Self-Construal Differences in Perceived Work Situation and Well-Being. (Unpublished doctoral dissertation). Middle East Technical University, Ankara.
BOLLINGER, R. A. (2010). Humility: An Integrative Analysis and the Validation of a Dispositional Measure. (Unpublished doctoral dissertation). Biola University Rosemead School of Psychology, California.
BOLLINGER, R. A. ve HILL, P. C. (2012). Humility. Religion, Spirituality, and Positive Psychology: Understanding the Psychological Fruits of Faith içinde. California: Praeger.
BOLLINGER, R. A., KOPP, K. J., HILL, P. C. ve WILLIAMS, J. (2006). Validation of a Measurement of Dispositional Humility. Annual Meeting of the American Psychological Association Poster, New Orleans, LA.
CARVER, C. S. ve SCHEIER, M. F. (1994). Optimism and Health-Related Cognition: What Variables Actually Matter? Psychology and Health, 9(3), 191-195.
CARVER, C. S., SCHEIER, M. F., SNYDER, C. R. ve LOPEZ, S. J. (2002). Optimism. Handbook of Positive Psychology içinde (1. bs., ss. 231-243). New York: Oxford University Press.
DANGI, S. ve NAGLE, Y. K. (2015). Personality Factors as Determinants of Psychological Well Being among Adolescents. Indian Journal of Health and Wellbeing, 6(4), 369-373.
DAVIS, D. E. (2011). Relational Humility. (Unpublished doctoral dissertation). Virginia Commonwealth University, Richmond, VA.
DAVIS, D. E. ve HOOK, J. N. (2014). Humility, Religion, and Spirituality: An Endpiece. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 111-117.
DAVIS, D. E., HOOK, J. N., WORTHINGTON, E. L., TONGEREN, D. R. V., GARTNER, A. L. ve EMMONS, R. A. (2011). Relational Humility: Conceptualizing and Measuring Humility as a Personality Judgement. Journal of Personality Assessment, 93(3), 225-234.
DAVIS, D. E., HOOK, J. N., WORTHINGTON, E. L., VAN TONGEREN, D. R., GARTNER, A. L. ve JENNINGS, D. J. (2010). Relational Spirituality and Forgiveness: Development of The Spiritual Humility Scale (SHS). Journal of Psychology and Theology, 38(2), 91-100.
DAVIS, D. E., PLACERES, V., CHOE, E., DeBLAERE, C., ZEYALA, D. ve HOOK, J. N. (2017). Relational Humility. E. L. Worthington, D. E. Davis ve J. N. Hook (Ed.), Handbook of Humility Theory, Research, and Applications içinde (1. bs.). New York: Routledge.
DAVIS, D. E., WORTHINGTON, E. L., HOOK, J. N., EMMONS, R. A., HILL, P. C., BOLLINGER, R. A. ve TONGEREN, D. R. V. (2013). Humility and the Development and Repair of Social Bonds: Two Longitudinal Studies. Self and Identity, 12(1), 58-77.
DAVIS, WORTHİNGTON, E. L. ve HOOK, J. N. (2010). Humility: Review of Measurement Strategies and Conceptualization as Personality Judgment. The Journal of Positive Psychology, 5(4), 243-252.
DIENER, E. (1984). Subjective Well-Being. Psychological Bulletin, 95(3), 542- 575.
DIENER, E. (2000). Subjective Well-Being: The Science of Happiness and a Proposal for a National Index. American Psychologist, 55(1), 34-43. doi:10.1037/0003-066X.55.1.34
DIENER, E., EMMONS, R. A., LARSEN, R. J. ve GRIFFIN, S. (1985). The Satisfaction with Life Scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
DIENER, E., LUCAS, R. E. ve OISHI, S. (2002). Subjective Well-Being: The Science of Happiness and Life Satisfaction. C. R. Snyder ve J. S. Lopez (Ed.), Handbook of Positive Psychology içinde. New York: Oxford University Press.
DWIWARDANI, C., HILL, P. C., BOLLINGER, R. A., HOOK, J. N. ve DAVIS, D. E. (2014). Virtues Develop From a Secure Base: Attachment and Resilience as Predictors of Humility, Gratitude, and Forgiveness. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 83-90.
EL-CEVHERİ, İsmail b. Hammâd. (1984). V-d-a. Es-Sıhâh Tâcu’l-Luga ve Sıhâhu’l-Arabiyye. Beyrut: Daru’l-İlm li’l-Melayin.
EL-İSFAHÂNİ, R. (2009). Erdemli Yol. (M. Tan, Çev.). İstanbul: iz Yayıncılık.
ELLIOTT, J. C. (2010). Humility: Development and Analysis of a Scale. (Unpublished doctoral dissertation). The University of Tennessee, Knoxville.
EMMONS, R. A. (1999). The psychology of Ultimate Concerns: Motivation and Spirituality in Personality. New York: The Guilford Press.
EMMONS, R. A. ve McCULLOUGH, M. E. (2004). The Psychology of Gratitude (1. bs.). New York: Oxford University Press.
EXLINE, J. J. (2012). Humility and the Ability to Receive from Others. Journal of Psychology and Christianity, 31(1), 40-50.
EXLINE, J. J. ve GEYER, A. L. (2004). Perceptions of Humility: A Preliminary Study. Self and Identity, (3), 95-114.
EZHERÎ, Muhammed b. Ahmed. (t.y.). V-d-a. Tehzîbu’l-Luga. Kahire: edDâru’l-Mısrıyye.
FERÂHÎDÎ, Halil b. Ahmed. (2003). V-d-a. Kitâbu’l-Ayn. Beyrut: Daru’lKutubu’l-İlmiyye.
FÎRÛZÂBÂDÎ, Muhammed b. Yakub. (2005). V-d-a. El-Kâmûsu’l-Muhît. Beyrut: Müessesetu’r-Risâle.
GAZZÂLÎ. (1989). İhyâu Ulûmi’d-Dîn. (A. Serdaroğlu, Çev.) (C. 1-4, C. 3). İstanbul: Bedir Yayınevi.
GEDİKSİZ, E. (2013). Alçakgönüllülük ile Psikolojik İyi Olma Arasındaki İlişkinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
GREEN, R. (1973). Jewish Ethics and the Virtue of Humility. The Journal of Religious Ethics, 1(1), 53-63.
GREGG, A. P. ve MAHADEVAN, N. (2014). Intellectual Arrogance and Intellectual Humility: An Evolutionary-Epistemological Account. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 7-18.
GÜVEN, M. (2019). Narsisizm, Alçakgönüllülük ve Dindarlık İlişkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
HEATHERINGTON, L., BURNS, A. B. ve GUSTAFSON, T. B. (1998). When Another Stumbles: Gender and Self-Presentation to Vulnerable Others. Sex Roles, 38(11/12), 889–913.
HEFFERON, K. ve BONIWELL, I. (2011). Positive Psychology: Theory, Research and Applications. Maidenhead: McGraw-Hill/Open University Press.
HILL, P. C. ve LANEY, E. K. (2016). Beyond Self-Interest: Humility and the Quieted Self. The Oxford Handbook of Hypo-egoic Phenomena içinde (1. bs., ss. 243-256). New York: Oxford University Press.
HOOK, J. N. ve DAVIS, D. E. (2014). Humility, Religion, and Spirituality: Introduction to the Special Issue. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 3-6.
HOPKIN, C. R., HOYLE, R. H. ve TONER, K. (2014). Intellectual Humility and Reactions to Opinions About Religious Beliefs. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 50-61.
IZUTSU, T. (1975). Kur’ân’da Allah ve İnsan. (S. Ateş, Çev.). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
İBN MANZUR. (t.y.). V-d-a. Lisanu’l-Arab. Beyrut: Dâru Sâdr.
JANKOWSKI, P. J., SANDAGE, S. J. ve HILL, P. C. (2013). Differentiation-Based Models of Forgivingness, Mental Health and Social Justice Commitment: Mediator Effects for Differentiation of Self and Humility. The Journal of Positive Psychology, 8(5), 412-424.
JOHNSON, M. K., ROWATT, W. C. ve PETRINI, L. (2011). A New Trait on the Market: Honesty Humility as a Unique Predictor of Job Performance Ratings. Personality and Individual Differences, (50), 857–862.
KESEBİR, P. (2014). A Quiet Ego Quiets Death Anxiety: Humility as an Existential Anxiety Buffer. Journal of Personality and Social Psychology, 106(4), 610-623.
KOÇ, M., ÇOLAK, T. S. ve DÜŞÜNCELİ, B. (2013). Anksiyete, Duygudurum ve Psikotik Belirtilerin Lisans Eğitimi Sürecindeki Gidişi. Anatolian Journal of Psychiatry, (14), 260-266.
KRAUSE, N. (2010). Religious Involvement, Humility, and Self-Rated Health. Soc. Indic. Res., (98), 23-39.
KRAUSE, N. (2012). Religious Involvement, Humility, and Change in SelfRated Health Over Time. Journal of Psychology & Theology, 40(3), 199–210.
KRAUSE, N. (2014). Exploring the Relationships among Humility, Negative Interaction in the Church, and Depressed Affect. Aging & Mental Health, 18(8), 970-979.
KRAUSE, N. (2016). Assessing the Relationships Among Wisdom, Humility, and Life Satisfaction. Journal of Adult Development, 23(3), 40-49.
KRAUSE, N. ve HAYWARD, R. D. (2014). Religious Involvement and Humility. The Journal of Positive Psychology, 9(3), 254-265.
KRAUSE, N., PARGAMENT, K. I., HILL, P. C. ve IRONSON, G. (2016). Humility, Stressful Life Events, and Psychological Well-Being: Findings from the Landmark Spirituality and Health Survey. The Journal of Positive Psychology, 11(5), 499-510.
LaBOUFF, J. P., ROWATT, W. C., JOHNSON, M. K., TSANG, J. ve MCCULLOUGHWILLERTON, G. (2012). Humble Persons are More Helpful than less Humble Persons: Evidence from Three Studies. The Journal of Positive Psychology, 7(1), 16-29.
McCULLOUGH, M. E., PARGAMENT, K. I. ve THORESEN, CARL. E. (Ed.). (2000). Forgiveness: Theory, Research, and Practice (1. bs.). New York: The Guilford Press.
McELROY, S. E., RICE, K. G., DAVIS, D. E., HOOK, J. N., HILL, P. C., WORTHINGTON, E. L. ve VAN TONGEREN, D. R. (2014). Intellectual Humility: Scale Development and Theoretical Elaborations in the Context of Religious Leadership. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 19-30.
McELROY-HELTZEL, S. E., DAVIS, D. E., DEBLAERE, C., HOOK, J. N., MASSENGALE, M., CHOE, E. ve RICE, K. G. (2018). Cultural Humility: Pilot Study Testing the Social Bonds Hypothesis in Interethnic Couples. Journal of Counseling Psychology, 65(4), 531-537.
MOSHER, D. K., HOOK, J. N., CAPTARI, L. E., DAVIS, D. E., DeBLAERE, C. ve OWEN, J. (2017). Cultural Humility: A Therapeutic Framework for Engaging Diverse Clients. Practice Innovations, 2(4), 221-233.
MOSHER, D. K., HOOK, J. N., FARREL, J. E., WATKINS, C. E. ve DAVIS, D. E. (2017). Cultural Humility. E. L. Worthington, D. E. Davis ve J. N. Hook (Ed.), Handbook of Humility Theory, Research, and Applications içinde (1. bs.). New York: Routledge.
MURRAY, A. (1910). Humility: The Beauty of Holiness. New York: Fleming H. Revell Company.
MYERS, D. G. ve DIENER, E. (1995). Who is Happy? Psychological Science, 6(1), 10-19.
Nelson, D. M. (1985). The Virtue of Humility in Judaism: A Critique of Rationalist Hermeneutics. The Journal of Religious Ethics, 13(2), 298- 311.
OWEN, J., JORDAN, T. A., TURNER, D., DAVIS, D. E., HOOK, J. N. ve LEACH, M. M. (2014). Therapists’ Multicultural Orientation: Client Perceptions of Cultural Humility, Spiritual/Religious Commitment, and Therapy Outcomes. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 91-98.
OWENS, B. P., JOHNSON, M. D. ve MITCHELL, T. R. (2013). Expressed Humility in Organizations: Implications for Performance, Teams, and Leadership. Organization Science, 24(5), 1517-1538.
PARGAMENT, K. I. (1997). The Psychology of Religion and Coping Theory, Research, Practice. New York: The Guilford Press.
PARK, N., PETERSON, C. ve SELIGMAN, M. E. P. (2004). Strengths of Character and Well-Being. Journal of Social and Clinical Psychology, 23(5), 603- 619.
PETERSON, C. ve SELIGMAN, M. E. P. (2004). Character Strengths and Virtues: A Handbook and Classification (1. bs.). New York: Oxford University Press.
POLLOCK, N. C., NOSER, A. E., HOLDEN, C. J. ve ZEIGLER-HILL, V. (2016). Do Orientations to Happiness Mediate the Associations Between Personality Traits and Subjective Well-Being? Journal of Happiness Studies, (17), 713-729.
PORTER, S. L., RAMBACHAN, A., VÉLEZ DE CEA, A., RABINOWITZ, D., PARDUE, S. ve JACKSON, S. (2017). Religious Perspectives on Humility. E. L. Worthington, D. E. Davis ve J. N. Hook (Ed.), Handbook of Humility Theory, Research, and Applicationsiçinde (1. bs.). New York: Routledge.
QUIROS, A. E. (2006). The Development, Construct Validity, and Clinical Utility of the Healthy Humility Inventory. (Unpublished doctoral dissertation). Texas A&M University, Texas.
RICHARDS, N. (1988). Is Humility a Virtue? American Philosophical Quarterly, 25(3), 253-259.
RICHARDS, N. (1992). Humility. Philadelphia: Temple University Press.
ROWATT, W. C., KANG, L. L., HAGGARD, M. C. ve LaBOUFF, J. P. (2014). A Social-Personality Perspective on Humility, Religiousness, and Spirituality. Journal of Psychology & Theology, 42(1), 31-40.
ROWATT, W. C., POWERS, C., TARGHETTA, V., COMER, J., KENNEDY, S. ve LaBOUFF, J. P. (2006). Development and Initial Validation of an Implicit Measure of Humility Relative to Arrogance. The Journal of Positive Psychology, 1(4), 198-211.
RYFF, C. D. (1989). Happiness is Everything, or is it? Explorations on the Meaning of Psychological Well-Being. Journal of Personality and Social Psychology, 57(6), 1069-1081.
RYFF, C. D. ve KEYES, C. L. M. (1995). The Structure of Psychological WellBeing Revisited. Journal of Personality and Social Psychology, 69(4), 719-727.
SAYGIN, Y. (2014). Üniversite Öğrencilerinin Tevazu Düzeylerinin Denetim Odağı ve Kişilik Özellikleri Açısından İncelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Nemettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
SELIGMAN, M. E. P. (2002). Authentic Happiness Using the New Positive Psychology to Realize Your Potential for Lasting Fulfillment. New York: Atria Paperback Books.
SNYDER, C. R., RAND, K. L. ve SIGMON, D. R. (2002). Hope Theory: A Member of the Positive Psychology Family. C. R. Snyder ve S. J. Lopez (Ed.), Handbook of Positive Psychology içinde (1. bs., ss. 257-276). New York: Oxford University Press.
SÜHREVEVERDÎ, Ş. (2016). Gerçek Tasavvuf [Avârifü’l-Meârif]. (D. Selvi, Çev.) (11. bs.). İstanbul: Semerkand Yayınları.
TANGNEY, J. P. (2000). Humility: Theoretical Perspectives, Empirical Findings and Directions for Future Research. Lournal of Social and Clinical Psychology, 19(1), 70-82.
TANGNEY, J. P. (2002). Humility. C. R. Snyder ve J. S. Lopez (Ed.), Handbook of Positive Psychology içinde. Oxford: Oxford University Press.
TEMPLETON, J. (2012). The Essential Worldwide Laws of Life. West Conshohocken: Templeton Press.
ULU, M. (2018a). Hayatı Anlamlandırma ile Kişilik Özellikleri Arasındaki İlişki Üzerine. Bilimname, XXXVI (2), 165-187. DOI: 10.28949/bilimname.459247
ULU, M. (2018b). İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Psikolojik İyi Oluşları ile Değer Yönelimleri Arasındaki İlişki. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 20 (37), 183-215. DOI: 10.17335/sakaifd.414012
VURAL, M. E. (2016). Yetişkinlerde Alçakgönüllülük, Dindarlık ve Psikolojik İyi Oluş İlişkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
WATERMAN, A. S. (1993). Two Conceptions of Happiness: Contrasts of Personal Expressiveness (Eudaimonia) and Hedonic Enjoyment. Journal of Personality and Social Psychology, 64(4), 678-69.
WOODRUFF, E., TONGEREN, D. R. V., McELROY, S. E., DAVIS, D. E. ve HOOK, J. N. (2014). Humility and Religion: Benefits, Difficulties, and a Model of Religious Tolerance. C. Kim-Prieto (Ed.), Religion and Spirituality Across Cultures içinde, Cross-Cultural advancements in Positive Psychology. Dordrecht: Springer.
WORTHINGTON, E. L. (2017). Political Humility: A Post-Modern Reconceptualization. E. L. Worthington, D. E. Davis ve J. N. Hook (Ed.), Handbook of Humility Theory, Research, and Applicationsiçinde (1. bs.). New York: Routledge.
WORTHINGTON, E. L. ve ALLISON, S. T. (2018). Heroic Humility What the Science of Humility Can Say to People Raised on Self-Focus (1. bs.). Washington DC: Amrican Psychological Association.
WORTHINGTON, E. L., DAVIS, D. E. ve HOOK, J. N. (2017). Introduction: Context, Overview, and Guiding Questions. E. L. Worthington, D. E. Davis ve J. N. Hook (Ed.), Handbook of Humility Theory, Research, and Applications içinde (1. bs., ss. 1-15). New York: Routledge.
WORTHINGTON, Everett L. (Ed.). (2005). Handbook of Forgiveness (1. bs.). New York: Routledge.
WORTHINGTON, Everett L. (2006). Forgiveness and Reconciliation: Theory and Application (1. bs.). New York: Routledge.
WORTHINGTON, Everett L., GOLDSTEİN, L., HAMMOCK, B., GRİFFİN, B. J., GARTHE, R., LAVELOCK, C. R., … TONGEREN, D. R. V. (2019). Humility: A Qualitative Review. C. R. Snyder ve J. S. Lopez (Ed.), The Oxford Handbook of Positive Psychology içinde (3. bs.). New York: Oxford University Press.
ZAWADZKA, A. M. ve ZALEWSKA, J. (2013). Can Humility Bring Happiness In Life? The Relationship between Life Aspirations, Subjective WellBeing, And Humility. Roczniki Psychologiczne/Annals Of Psychology, 16(3), 433-449.

APA	Temiz Y (2020). ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. , 231 - 275.
Chicago	Temiz Yunus Emre ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. (2020): 231 - 275.
MLA	Temiz Yunus Emre ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. , 2020, ss.231 - 275.
AMA	Temiz Y ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. . 2020; 231 - 275.
Vancouver	Temiz Y ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. . 2020; 231 - 275.
IEEE	Temiz Y "ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ." , ss.231 - 275, 2020.
ISNAD	Temiz, Yunus Emre. "ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ". (2020), 231-275.

APA	Temiz Y (2020). ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. Bilimname, 0(41), 231 - 275.
Chicago	Temiz Yunus Emre ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. Bilimname 0, no.41 (2020): 231 - 275.
MLA	Temiz Yunus Emre ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. Bilimname, vol.0, no.41, 2020, ss.231 - 275.
AMA	Temiz Y ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. Bilimname. 2020; 0(41): 231 - 275.
Vancouver	Temiz Y ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ. Bilimname. 2020; 0(41): 231 - 275.
IEEE	Temiz Y "ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ." Bilimname, 0, ss.231 - 275, 2020.
ISNAD	Temiz, Yunus Emre. "ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK İNSANIN İYİ HİSSETMESİNİ SAĞLAYABİLİR Mİ? ALÇAKGÖNÜLLÜLÜK, PSİKOLOJİK İYİ OLMA VE ÖZNEL İYİ OLMA ARASINDAKİİLİŞKİ". Bilimname 41 (2020), 231-275.