Amaç: Bu araştırma ameliyathane ve yoğun bakım hemşirelerinin etik karar verme düzeylerini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipte tasarlanan araştırmanın örneklemi ameliyathane ve yoğun bakımda çalışan 232 hemşireden oluşmuştur. Araştırmanın verileri kişisel bilgi formu ve Hemşirelik Etik İkilem Testi kullanılarak toplanmıştır. Ölçeğin üç alt boyutu İlkesel Düşünme, Pratik Düşünme ve Aşinalık’tır. Veriler SPSS16.0 programında ortalama, standart sapma, Man witney-U, Kruskal Wallis testi ile analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan hemşirelerin %78,9’u kadın olup %73,3’ü evli, %70,3’ü lisans mezunudur. Grubun çalıştıkları hastaneler incelendiğinde %37,5’i üniversite, %40,’ı devlet hastanesinde ve %22,4’ünün eğitim araştırma hastanesinde çalıştığı, %38.4’ünün 10 yıldan fazla mesleki deneyime sahip olduğu, %39,2’sinin ameliyathanede %60,8’inin yoğun bakımda çalıştığı belirlendi. Hemşirelerin İlkesel Düşünme puan ortalaması 45,60±7,45, Pratik Düşünme 21,09±4,23 ve Aşinalık 16,12±3,99 saptandı. Hemşirelerin cinsiyet ve çalıştığı yere göre Pratik Düşünme puan ortalamaları arasındaki fark anlamlı bulundu. Hemşirelerin eğitim durumlarına göre İlkesel Düşünme puan ortalamaları arasında, çalıştıkları yere ve mesleki deneyimin süresine göre Aşinalık puan ortalamaları arasındaki fark anlamlı saptandı. Sonuç: Sonuç olarak hemşirelerin etik ikilemler karşısında orta düzeyde karar verme becerisine sahip oldukları ve etik ikilemlere aşina oldukları belirlendi. Çalışma bulgularına dayanarak hemşirelik eğitiminde etik karar vermeye yönelik içeriğe yer verilmesi, etik karar verme hakkında görev içi eğitim yapılması önerilebilir.