Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi
Yıl: 2018 Cilt: 2 Sayı: 3 Sayfa Aralığı: 170 - 174 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.30565/medalanya.420906 İndeks Tarihi: 31-10-2020
Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi
Öz: Amaç: Kliniğimizdeki agresif seyirli prolaktinoma olgularının tedavi sonuçları ve tedavi yöntemleri retrospektif olarak değerlendirildi. Buna benzer olgularda en uygun takipve tedavi stratejilerinin belirlenebilmesi amaçlandı.Hastalar ve Yöntem: Bu çalışmamızda, 2004-2013 yılları arasında endokrinolojikliniği’mizde arşive kayıtlı hipofiz konseyinde multidisipliner yaklaşımla izlenen vakaların verileri retrospektif olarak incelendi. Hastalar medikal tedavi ile remisyon, cerrahi ile remisyon, cerrahi sonrası medikal tedavi ile remisyon, ilaç dirençleri, cerrahive medikal tedavi sonrası tümörde progresyon sonrası ikinci cerrahi olarak sınıflandırıldı.Bulgular: Araştırmaya toplam 65 hasta alındı. Hastaların %61.5 (n=40) kadın, %38.4(n=25) erkek idi. ..Olgular grup 1; makroadenom ( olguların %60’ı), grup 2; mikroadenom (olguların %40’ı) olarak ikiye ayrıldı. Olgulardan 37 kişiye medikal, 7 kişiyecerrahi, 17 kişiye cerrahi sonrası medikal tedavi uygulanmış. Mikroadenom nedeniyletakip edilen olgulardan %69.4’ü medikal tedavi ile, %8.3’ü cerrahi tedavi ile, %8.3’ücerrahi sonrası medikal tedavi ile remisyon sağlanmış olduğu görüldü. Makroadenomnedeniyle takip edilen 25 olgudan %20 medikal tedavi ile, %16 cerrahi tedavi ile, %48cerrahi sonrası medikal tedavi ile remisyon sağlandığı saptandı. Olgularda ortalamadirenç %11.4 olarak saptandı.Sonuç: Prolaktinoma benign karakterine rağmen tedavisi güç bir hipofiz tümörüdür.Medikal tedavi yanıtlarımız literatür ile benzer olmasına rağmen cerrahi operasyonsıklığımız literatürden daha fazla saptandı. Bu durum çalışmaya ağresif seyirli olguların alınması ile açıklanmaktadır.
Anahtar Kelime: Clinical Evaluation of Patients with Prolactinoma
Öz: Aim: In the present study, the treatment results and treatment methods of the patients who had aggressive-progressing prolactinoma in our clinic were evaluated retrospectively. The purpose was to identify the most appropriate follow-up and treatment strategies in similar cases. Patients and Methods: In this study of ours, the data recorded in our endocrinology clinic between 2004 and 2013 out of the patients, who were followed-up in our clinic with a multidisciplinary approach in Hypophysis Council, were examined retrospectively. The patients were classified as Remission with Medical Treatment, Remission with Surgery, Remission with Medical Treatment After Surgery, Drug Resistance, and Surgery and “Second Surgery after Tumor Progression after Medical Treatment. Results: A total of 65 patients were included in the study. A total of 61.5% (n=40) of the patients were female; and 38.4% (n=25) were male. All of the cases were divided into two as 60% with microadenomas and 40% with macroadenomas. 37 cases received medical treatment, 7 patients received surgery, and 17 patients received medical treatment after surgery. A total of 69.4% of the patients, who were followed up due to microadenoma, had remission with medical treatment; 8.3% had remission with surgical treatment; and 8.3% had remission with medical treatment after surgery. It was determined that 20% of the 25 patients, who were followed-up due to macroadenoma, had remission with medical treatment; 16% had remission with surgical treatment; and 48% had remission with medical treatment after surgery. The average resistance in the cases was 11.4%. Conclusion: Despite its benign nature, prolactinoma is a hypophysis tumor with difficult treatment. Although the medical treatment responses in our study were compatible with existing literature, the prevalence of the surgical operation in our study was found to be more when compared to existing literature. This situation may be explained with the fact that the patients with aggressive progression were included in the present study of ours.
Anahtar Kelime: Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
- 1. Daly AF, Tichomirowa MA, Beckers A. The epidemiology and genetics of pituitary adenomas. Best Pract Res Clin Endocrinol Metab 2009;23(5):543-554.
- 2. Rosato F, Garofalo P. Hyperprolactinemia: from diagnosis to treatment. Minerva Pediatr 2002;54:547-52.
- 3. Naliato EC, Violante AH, Caldas D, Lamounier Filho A, Loureiro CR, Fontes R, et al. Body fat in nonobese women with prolactinoma treated with dopamine agonists. Clin Endocrinol 2007;67(6):845-52.
- 4. Yavuz D, Deyneli O, Akpinar I, Yildiz E, Gözü H, Sezgin O, et al. Endothelial function, insulin sensitivity and inflammatory markers in hyperprolactinemic pre-menopausal women. Eur J Endocrinol 2003;149(3):187-93.
- 5. Melmed S, Casanueva FF, Hoffman AR, Kleinberg DL, Montori VM, Schlechte JA, et al. Diagnosis and treatment of hyperprolactinemia: an Endocrine Society clinical practice guideline. J Clin Endocrinol Metab 2011;96(2):273-88.
- 6. De Rosa M, Zarrilli S, Di Sarno A et al. Hyperprolactinemia in men: clnical and biochemical features and response to treatment. Endocrine 2003;20(1-2):75-82.
- 7. Dos Santos Nunes V, El Dib R, Boguszewski CL, Nogueira CR. Cabergoline versus bromocriptine in the treatment of hyperprolactinemia: a systematic review of randomized controlled trials and metaanalysis. Pituittary 2011;14(3):259-65.
- 8. Colao A, Vitale G, Cappabianca P, Briganti F, Ciccarelli A, De Rosa M, Zarrilli S, Lombardi G. Outcome of cabergoline treatment in men with prolactinoma: Effects of a 24-month treatment on prolactin levels, tumor mass, recovery of pituitary function, and semen analysis. J Clin Endocrinnol Metab 2004;89:1704-1711.
- 9. Oh MC, Aghi MK. Dopamine agonist-resistant prolactinomas. J Neurosurg 2011;114(5):1369-79.
- 10. Colao A, Savastano S. Medical treatment of prolactinomas. Nat Rev Endocrinol 2011;7(5):267-78.
- 11. Gillam MP, Molitch ME, Lombardi G, Colao A. Advances in the treatment of prolactinomas. Endocr Rev 2006;27(5):485-534.
- 12. Colao A, Savastano S. Medical treatment of prolactinomas. Nat Rev Endocrinol 2011;7(5):267-78.
| APA | GOKOSMANOGLU F (2018). Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. , 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| Chicago | GOKOSMANOGLU FEYZI Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. (2018): 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| MLA | GOKOSMANOGLU FEYZI Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. , 2018, ss.170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| AMA | GOKOSMANOGLU F Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. . 2018; 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| Vancouver | GOKOSMANOGLU F Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. . 2018; 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| IEEE | GOKOSMANOGLU F "Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi." , ss.170 - 174, 2018. 10.30565/medalanya.420906 |
| ISNAD | GOKOSMANOGLU, FEYZI. "Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi". (2018), 170-174. https://doi.org/10.30565/medalanya.420906 |
| APA | GOKOSMANOGLU F (2018). Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. Acta Medica Alanya, 2(3), 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| Chicago | GOKOSMANOGLU FEYZI Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. Acta Medica Alanya 2, no.3 (2018): 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| MLA | GOKOSMANOGLU FEYZI Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. Acta Medica Alanya, vol.2, no.3, 2018, ss.170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| AMA | GOKOSMANOGLU F Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. Acta Medica Alanya. 2018; 2(3): 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| Vancouver | GOKOSMANOGLU F Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi. Acta Medica Alanya. 2018; 2(3): 170 - 174. 10.30565/medalanya.420906 |
| IEEE | GOKOSMANOGLU F "Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi." Acta Medica Alanya, 2, ss.170 - 174, 2018. 10.30565/medalanya.420906 |
| ISNAD | GOKOSMANOGLU, FEYZI. "Prolaktinomalı Olguların Klinik Değerlendirilmesi". Acta Medica Alanya 2/3 (2018), 170-174. https://doi.org/10.30565/medalanya.420906 |
