İslâmiyet’in erken dönemlerinden itibaren Müslüman âlimler, seyahatlere çıkmış ve bu seyahatlerinde başlarından geçen olayları, gözlem ve izlenimlerini ya bizzat kendileri ya da başkaları kaleme almışlardır. Seyahatnâme adı verilen bu tür eserlerin ortaya çıkmasında dinî ve ilmîsebepler başta yer almaktadır. Ancak bu sebeplere ek olarak devlet tarafından görevlendirilmiş olmak, merak gidermek veya alışveriş yapmak gibi başka sebepler de sıralanabilir. XVIII. yy’da Bağdat’ta yaşamış önemli bir Osmanlı âlimi olan Süveydî, eda ettiği hac yolculuğu sırasında konakladığı yerleri, orada yaşadıklarını, şahit olduklarını ve izlenimlerini en-Nefehâtü’l-miskiyye fi’r-rihleti’l-Mekkiyye adlı seyahatnamesinde toplamıştır.Bu makaleninbirincibölümünde Süveydîveonunseyahatnâmesi tanıtılmıştır. İkinci bölümde Süveydî’nin seyahati esnasında konakladığı er-Ruhâveçevresiileilgili tespitleri,gözlemlerive izlenimlerine yer verilmiştir. Ayrıca bu bölümde er-Ruhâile ilgili yer alan bölümün asıl hali de verilmiştir.