Hadis tedvin ve tasnif faaliyeti neticesinde özellikle hicri ilk dört asırda hadis edebiyatının en güzel örnek metinleri ortaya çıkmış ve bu eserlerinönemli bir kısmı günümüze kadar gelmiştir. Her ne kadar söz konusu dönemde tam olarak bir mezhepleşme sürecinden söz etmek zor ise de günümüze kadar gelebilen hadis kaynaklarının ekseriyetinin, sünnî mezheplere müntesip âlimlere ait olduğu söylenebilir. Bununla beraber sünnîler kadar olmasada diğer İslami fırkaların da hadis rivayetiyle ilgilendiğini ve kendilerine aithadis kaynaklarının olduğunu ifade etmek gerekir. Hadis rivayeti faaliyetinekatılan ve buna bağlı olarak kendisine ait hadis mecmuaları olan mezheplerden biri de İbâdiyye’dir. Hicri ikinci asırdan itibaren hadis tedvin ve tasniffaaliyetine katılan İbâdiyye’nin hadisle ilgili bazı eserleri, günümüze kadargelmemiş veya kaybolmuş ise de Rabî’ b. Habîb’in el-Câmiu’s-sahih adlı eserigünümüze kadar gelebilmiştir. İbâdiyye prensip olarak diğer İslami fırkalarınhadis kitaplarını kabul etmekle beraber öncelikli olarak kendi hadis kaynaklarına müracaat etmektedirler. Onlara göre kendi mezhep âlimleri tarafındantelif edilen hadis mecmuaları daha sahih ve muteberdir. Bu çalışmamızda erken dönemden itibaren hadis rivayetiyle meşgul olan İbâdiyye’nin ulaşabildiğimiz hadis ve sünnetle alakalı kaynaklarının neler olduğu özellikle kendikaynakları referans alınarak tespit edilecektir. Ayrıca söz konusu kaynaklarimkân nispetinde rivayet ve dirayet açısından tanıtılacak ve zaman zamanhadis eserleri hakkında gerekli değerlendirmelerde bulunulacaktır.