Arap dili ve belâgatı alanında otorite kabul edilen Zemahşerî(ö.538/1143) çok yönlü bir âlimdir. Tefsir, fıkıh, hadis ve kelâm gibi disiplinlerde de geniş bir ilme sahip olan Zemahşerî itikatta tavizsiz bir mu’tezilî olup,amelde ise Hanefî mezhebine mensuptur. Onun fıkıhla ilgili kaleme almış olduğu “Ruûsu’l-mesâil” isimli eseri hilâf ilmi açısından önemli bir yere sahiptir. Zemahşerî bu eserinde, mensubu olduğu Hanefî mezhebinin Şâfiî mezhebinden farklı olan görüşlerini çoğunlukla herhangi bir tercihte bulunmadankarşılıklı deliller bağlamında mukayeseli olarak okuyucuya sunmaktadır. Buyönüyle Zemahşerî’nin yaygın olarak bilinen diğer yönlerinin yanında iyi birfakîh olduğunu söylemek mümkündür. Zira iki tarafın delillerini ortaya koymak suretiyle Hanefî ve Şâfiî mezhepleri arasındaki ihtilafları muhtasar birbiçimde ortaya koyan bir eser kaleme almak, her iki mezhebe de vâkıf olmayıgerektirir. Diğer eserlerinde itikâdî olarak mu’tezilî taraftarlığı dikkat çekenve bu yönde muhaliflerini sert bir dille eleştirdiği göze çarpan Zemahşerî’ninbu eserinde amelde mensubu olduğu Hanefî mezhebi noktasında aynı üslubutakip etmediği ve daha müsamahakâr bir çizgi izlediğini görmekteyiz. Müellifin bu yönüyle okuyucuya fürû-i fıkıhta mezhep taassubundan uzak çok yönlü bir fıkıh düşüncesi kazandırmayı amaçladığını söylemek mümkündür.Bu çalışmada fıkhın alt disiplinlerinden uzmanlık gerektiren hilâf türündemuhtasar olarak kaleme alınan “Ruûsu’l-mesâil” isimli eseri tahlil edilerekZemahşerî’nin fakîh yönü tespit edilmeye çalışılmıştır.