Makalede Ebû Şâme’nin el-Mürşidü’l-vecîz ilâ ʻulûm teteʻalleku bi’l-Kitâbi’lʻAzîz ve İbnü’l-Cezerî’nin en-Neşr fi’l-kırââti’l-‘aşr isimli eserleri bağlamında kendilerininKur’ân tilâveti hususundaki görüşleri ele alınmıştır. Kur’ân tilâvetiyle alakalı zikri geçenmüelliflerin ve eserlerinin seçilmelerinin nedeni her iki müellifin ve adı geçen eserlerininkırâat ilminde önemli şöhrete sahip olmalarıdır.Konuyla ilgili öncelikli olarak bahsi geçen müellifler ile telifleri hakkında kısacabilgi verildikten sonra; müelliflerin konuyla alakalı görüşlerine geçilmiştir. Bu görüşleredeğinilirken her bir müellifin görüşleri ayrı ayrı ele alınmış; ayrıca mümkün olduğuncaadı geçen eserlerin dışına çıkılmamaya çalışılmıştır. Bunun yanı sıra bu eserlerde konuylailgili dağınık bir biçimde verilen bilgiler, başlıklandırılmak suretiyle sistematize edilerekaktarılmıştır.Makalenin amacı, Kur’ân kırâatinin önde gelen isimlerinden Ebû Şâme ile İbnü’lCezerî’nin Kur’ân tilâvetine dair farklı bakış açılarını ortaya çıkarmaktır. İncelemeler sonucunda Ebû Şâme’nin Kur’ân tilâveti hususunda lafızlara takılıp Kur’ân’ın manasınıgözetmeyen kimselere karşı tepkisel bir bakış açısına sahip olduğu kanaatine varılmıştır.Ayrıca Ebû Şâme’nin lafız-mana dengesi; kârîlerin Kur’ân’ın saygınlığına halelgetirmemesi ile Kur’ân’ın şarkıcılar ve ruhbanların okuduğu gibi değil de Allah korkusunuhissedecek şekilde okunması hususlarına da vurgu yaptığı sonucuna ulaşılmıştır. İbnü’lCezerî’nin ise Kur’ân’ın manasının gözetilmesi gerekliliği düşüncesinde olmakla beraber;lafızlarının üzerinde de ziyadesiyle durduğu neticesine varılmıştır. İbnü’l-Cezerî’nin tilâvetesnasında Kur’ân lafızlarıyla ilgili değindiği en önemli konular, Kur’ân okuma usûlleri ileKur’ân’ın okunmasında tecvîdin gerekliliğidir.