Yüce Allah, Kur’ân-ı Kerîm’de muhatabın zihnini meşgul edecek hususlara dairgerekli şekillerde bilgilendirmeler yapmıştır. Bu çerçevede özellikle kâinat ve onun seçkinvarlığı olan insanın yaratılışı hakkında da çeşitli ayetlerde gereği veçhile malumatvermiştir. Bu esnada yaratılış gerçeğinin arka planında yer alan varlığına ve âlemlerinyegâne sahibi olduğuna da dikkat çekmiştir. Hatta imanî bir boyut kazanan bu meseleüzerinde, önemle durmuş ve mutlak hâkimiyetini, hiçbir varlıkla paylaşmayacağınıbeyan etmiştir. Bu bağlamda, ilk insanın yeryüzünde hayata başlayışından ve daha sonraondan peyderpey türeyen neslinden bahsetmiştir. Akabinde biyolojik yönden çoğalmaesnasında yer alan sebep-sonuç ilişkisinden hareketle, şirke bulaşılmaması hususundada uyarıda bulunmuştur. Ne yazık ki yapılan bu ikazın, boyut ve buutlarını anlamak içinyapılan meal ve tefsir çalışmalarına İsrâiliyyata ait verilerin katılmasıyla konu daha dagirift hâle getirilmiştir. Böylece ilk insan ve ilk peygamber Hz. Âdem’in, yeryüzünde Allah’aşirk koşan ilk kişi olup olmadığı bile tartışılabilir bir vaziyet almıştır. Yapılan bu çalışma, A’râf suresi 189-190. ayetlerde bahsedilen şirk unsurunun Hz.Âdem’in zürriyetine yönelik olduğu ve böyle bir duruma düşülmemesi için gerekli uyarınınyapıldığı anlayışı üzerine temellendirilmiştir. Kur’ân-ı Kerîm’in bütünlüğü ve söz konusuayetlerin bağlamı da bunu mümkün kılmıştır.