Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları

Fatih SÖĞÜT (Kırklareli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu, Kırklareli, Türkiye)
İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi
5 0
Yıl: 2020 Cilt: 2020 Sayı: 51 Sayfa Aralığı: 79 - 100 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 03-05-2021

Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları

Öz:
Günümüzde bilgi teknolojilerinin hayatımızdaki yeri gittikçe artmaktadır. Bu teknolojilerin gelişimi sadece yetişkinleri değil çocukları da etkilemiştir. İnsan ve teknoloji arasındaki bu etkileşim sadece sanal ortamlarla sınırlı kalmayıp toplumsal yaşamı da etkilemeye başlamıştır. Dijital teknolojilerin popüler eğlence araçlarından olan dijital oyunlar çocuklardan büyük ilgi görmektedir. Dijital oyunların eğitim gibi alanlarda faydalı kullanımı olmakla beraber şiddet içeren dijital oyunlar çocuklar için risk oluşturmaktadır. Bu bağlamda ebeveynlere önemli sorumluluklar düşmektedir. Dijital dünyanın olası risklerinden çocukları korumak günümüz yetişkinleri için çok önemli bir konudur. Dijital dünyayı iyi tanıyan ve günlük hayatta bu teknolojileri kullanan ebeveynler için kullanılan dijital ebeveynlik kavramı günümüzde tartışılan bir konudur. Bu bağlamda bu çalışmada dijital ebeveynlerin dijital oyunlardaki şiddet olgusuna bakışları araştırılmıştır. Bu çalışmanın kuramsal çerçevesini kültürel göstergeler ve ekme kuramı oluşturmaktadır. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemi ve içerik analizi uygulanmıştır. Veri toplama tekniği ise yarı yapılandırılmış görüşmedir. Araştırma sonuçlarına göre katılımcı ebeveynler dijital oyunlardaki şiddet hakkında bilgi sahibidir. Ebeveynler, dijital oyunlardaki şiddet içeriklerine karşı önlem aldıklarını belirtmiştir. Ayrıca ebeveynler, dijital oyunlar konusunda uzman desteğinin de gerekliliğini vurgulamışlardır.
Anahtar Kelime:

Digital Parents Perceptions of the Relationship Between Digital Games and Violence

Öz:
Today, the place of information technologies in our lives is increasing day by day. The development of these technologies has affected not only adults but also children. This interaction between human and technology is not only limited to virtual environments, it has also started to affect social life. Digital games, one of the popular entertainment tools of digital technologies, attract great attention from children. Although digital games have beneficial use in areas such as education, violent contain digital games pose a risk to children. In this context, parents have important responsibilities. Protecting children from the possible risks of the digital world is a very important issue for today’s adults. The concept of digital parenting, which is used for parents who know the digital world well and use these technologies in daily life, is a subject that is discussed today. In this context, in this study, the views of digital parents on the phenomenon of violence in digital games were investigated. Cultivation theory constitute the theoretical framework of this study. In this study, semi-structured interview technique and content analysis, which are among qualitative research methods, were applied.. According to the results of the research, participating parents have information about violence in digital games. Parents stated that they took precautions against violent in the digital games. Parents also stressed the need for expert support in digital games.
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Akbulut, H. (2009). Gelenekselden Dijitale, Mekândan Uzama Oyun Kültürü. M.Binark, G. Bayraktutan-Sütçü ve I. B. Fidaner (Ed.), Dijital Oyun Rehberi (ss.25-82) İstanbul: Kalkedon.
  • Anderson, C. A. ve Dill, K. E. (2000). Video games and aggressive thoughts, feelings, and behavior in the laboratory and in life. Journal of Personality and Social Psychology, 78 (4), s.772-790. https://doi.org/10.1037/0022-3514.78.4.772
  • Anderson, C. A., Carnagey, N. L., Flanagan, M., Benjamin, A. J., Eubanks, J. ve Valentine, J. C. (2004). Violent video games: Specific effects of violent content on aggressive thoughts and behavior. Advances in Experimental Social Psychology, 36, s.199-249. https://doi.org/10.1016/S0065-2601(04)36004-1
  • Anderson, C. A., Gentile, D. A. ve Buckley, K. E. (2007). Violent video game effects on children and adolescents: Theory, research, and public policy. New York: Oxford University Press. DOI:10.1093/acprof:oso/9780195309836.001.0001
  • Aydoğdu, K. İ. (2015). Dijital Oyunlar ve Dijital Şiddet Farkındalığı Ebeveyn ve Çocuklar Üzerinde Yapılan Karşılaştırmalı Bir Analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(36), s.806–818. https://doi.org/ 10.17719/jisr.2015369545
  • Bartholow, B. D., Sestir, M. A. ve Davis, E. (2005). Correlates and consequences of exposure to video game violence: Hostile personality, empathy, and aggressive behaviour. Personality and Social Psychology Bulletin, 31(11), s.1573-1586. https://doi.org/10.1177/0146167205277205
  • Batmaz, V. ve Aksoy, A. (1995). Türkiye’de Televizyon ve Aile. T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.Ankara: Pan İletişim ve Araştırma Limited Şirketi.
  • Binark, M. (2007). Dijital Oyunlar, Sektör – İçerik ve Oyuncular. Folklor ve Edebiyat, Sanal Ortamda Dijital Oyun Kültürü Sayısı, 50, s.11-23.
  • Binark, M. ve Bayraktutan-Sütçü, G. (2008). Kültür Endüstrisi Ürünü Olarak Dijital Oyun. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
  • Bird, J. ve Edwards, S. (2015). Children learning to use technologies through play: A Digital Play Framework. British Journal of Educational Technology,46(6), s.1149-1160. https://doi.org/10.1111/bjet.12191
  • Bostancı, M. (2019). Dijital Ebeveynlerin Sosyal Medyada Mahremiyet Algısı. AJIT-e: Online Academic Journal of Information Technology, 10 (38), s.115-128. https://doi.org/10.5824/1309‐1581.2019.3.005.x
  • Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. ve Kılıç, E. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Carnagey, N. L. ve Anderson, C. A. (2005). The effects of reward and punishment in violent video games on aggressive affect, cognition, and behavior. Psychological Science, 16(11), s.882-889. https://doi.org/10.1111/j.1467-9280.2005.01632.x
  • Colwell, J. ve Kato, M. (2003). Investigation of the relationship between social isolation, self-esteem, aggression and computer game play in Japanese adolescents. Asian Journal of Social Psychology, 6(2), s.149-158. https://doi.org/10.1111/1467-839X.t01-1-00017
  • Colwell, J. ve Payne, J. (2000). Negative correlates of computer game play in adolescents. British Journal of Psychology, 91(3), s.295-310. https://doi.org/10.1348/000712600161844
  • Creswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry & research design choosing among five approaches. London: Sage Publications.
  • Darling, N. ve Steinberg, L. (1993). Parenting Style as Context: an İntegrative Model. Psychological Bulletin, 113(3), s. 487-496. https://doi.org/10.1037/0033-2909.113.3.487
  • Demirel, M., Yörük, M. ve Özkan, O. (2012). Çocuklar İçin Güvenli İnternet: Güvenli İnternet Hizmeti ve Ebeveyn Görüşleri Üzerine Bir Araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(7), s.54-68.
  • Durkin, K. ve Barber, B. (2002). Not so doomed: Computer game play and positive adolescent development. Applied Developmental Psychology, 23(4), s.373–392. https://doi.org/10.1016/S0193-3973(02)00124-7.
  • Erdoğan, İ. (1998). Gerbner’in Ekme Tezi ve Anlattığı Öyküler Üzerine Bir Değerlendirme. Kültür ve İletişim, 1(2), s.149-180.
  • Fleer, M. (2014). The demands and motives afforded through digital play in early childhood activity settings. Learning, Culture and Social Interaction, 3(3), s.202-209. https://doi.org/10.1016/j.lcsi.2014.02.012
  • Funk, J. B., Buchman, D. D. ve Germann, J. N. (2000). Preference for violent electronic games, self-concept, and gender differences in young children. American Journal of Orthopsychiatry. 70(2), s.233-241. https://doi.org/10.1037/h0087738
  • Funk, J., Hagan, J. ve Schimming, J. (1999). Children and electronic games: A comparison of parents’ and children’s perceptions of children’s habits and preferences in a United States sample. Psychological Reports. 85(3), 883–888. https://doi.org/10.2466/pr0.1999.85.3.883
  • Gentile, D. A., Lynch, P. J., Linder, J. R. ve Walsh, D. A. (2004). The effects of violent video game habits on adolescent hostility, aggressive behaviours and school performance. Journal of Adolescence, 27, s.5-22. https://doi.org/10.1016/j.adolescence.2003.10.002
  • Gentile, D.A. (2003). Media Violence and Children: A Complete Guide for Parents and Professionals. CA, Santa Barbara: Praeger Publishers. DOI:10.5860/choice.42-0622
  • Gerbner, G. (1959). Education and The Challange of Mass Culture. AV Communication Review. Vol: 7, s. 264-278.
  • Gerbner, G. (1963). Communication and The Humanization of Homo Sapiens. AAUW Journal. Vol: 56, s.102-104.
  • Gerbner, G. (1967). Mass Media and Human Communication Theory. Frank E. ve X. Dance (Ed.). Human Communication Theory: Original Essays (ss. 40-60). New York: Hot, Rinehart & Winston.
  • Gerbner, G. (1985). Mass Media Discourse: Message System Analysis As A Component of Cultural Indicators. Teun A. van Dijk (Ed.). Discourse and Communication: New Approaches to The Analysis of Mass Media Discourse and Communication (ss. 13-25). Berlin: Walter de Guyter & Co.
  • Güngör, N. (2013). İletişim Kuramlar ve Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.Haddon, L. (2006). The contribution of domestication research to in-home computing and media consumption. The Information Society, 22(4), s.195-203. https://doi.org/10.1080/01972240600791325
  • Holsti, O. (1969). Content Analysis For The Social Sciences And Humanities. Reading: Addison-Wesley Publication.http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.599.464&rep=rep1&type=pdf Erişim Tarihi: 07.03.2020
  • https://doi.org/10.1080/07380560903360178
  • Huang, R. L., Lu, Z., Liu, J. J., You, Y. M., Pan, Z. Q., Wei, Z., ve Wang, Z. Z. (2009). Features and predictors of problematic internet use in Chinese college students. Behaviour & Information Technology, 28(5), s.485-490. https://doi.org/10.1080/01449290701485801
  • İnan, K. G., Bayraktar, M. ve Duygu, Y. Ö. (2018). Dijital Ebeveynlik Tutum Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, s.149-173. DOI: 10.21764/ maeuefd.390626
  • Jesper, J. (2005). Half-Real: Video Games between Real Worlds and Fictional Worlds. Cambridge: The MIT Press.
  • Kabakçı Y. I., Dönmez, O., Yaman, F. ve Odabaşı, H. F. (2013). Dijital Ebeveynlik ve Değişen Roller. Gaziantep University Journal of Social Sciences,12 (4), s.883-896.
  • Kang, G. J. ve Morgan, M. (1988). Culture Clash: Impact of U.S. Television in Korea. Journalism & Mass Communication Quarterly, 65(2), s. 431-438. https://doi.org/10.1177/107769908806500225
  • Kıran, Ö. (2011). Şiddet İçeren Bilgisayar Oyunlarının Ortaöğretim Gençliği Üzerindeki Etkileri (Samsun Örneği), Samsun Sempozyumu, http://www.samsunsempozyumu.org/Makaleler/2077774399_23_%C3%96zg%C3%BCr%20K%C4%B1ran.pdf, Erişim tarihi:11.10.2019.
  • Konijn, E. A., Bijvank, M. ve Bushman, B. J. (2007). I wish I were a warrior: The role of wishful identification in effects of violent video games on aggression in adolescent boys. Developmental Psychology, 43(4), s.1038-1044. https://doi.org/10.1037/0012-1649.43.4.1038
  • Krahe, B. ve Möller, I. (2004). Playing violent electronic games, hostile attribution style, and aggression related norms in German adolescents. Journal of Adolescence, 27(1), 53-69. https://doi.org/10.1016/j.adolescence.2003.10.006
  • Kutner, L. ve Olson K. C. (2008). Grand Theft Childhood: The Surprising Truth About Violent Video Games and What Parents Can Do. New York City: Simon & Schuster.
  • Kühn, S., Kugler, D. ve Schmalen, K. (2018). Does playing violent video games cause aggression? A longitudinal intervention study. Molecular Psychiatry, 24(8), s.1220–1234. DOI: 10.1038/s41380-018-0031-7
  • Lieberman, D.A, Fisk M.C. ve Biely, E. (2009). Digital games for young children ages three to six: from research to design. Computers in the Schools, 26(4), s.299-313.
  • Livingstone, S. ve Helsper, E. J. (2008). Parental mediation of children’s internet use. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 52(4), s.581-599. https://doi.org/10.1080/08838150802437396
  • Mangır, M. ve Aktaş, Y. (1993). Çocuğun Gelişiminde Oyunun Önemi. Yaşadıkça Eğitim, 26 (16), s.14-19.
  • Mesman, G. R., Kuo, D. Z., Carroll, J. L. ve Ward, W. L. (2013). The impact of technology dependence on children and their families. Journal of Pediatric Health Care, 27(6), s. 451-459. https://doi.org/10.1016/j.pedhc.2012.05.003
  • Morgan, M. ve Shanahan, J. (1991).Television and the Cultivation of Political Attitudes in Argentina. Journal of Communication, 41(1), s. 88-103. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.1991.tb02294.x
  • Mustafaoğlu, R. ve Yasacı, Z. (2018). Dijital Oyun Oynamanın Çocukların Ruhsal ve Fiziksel Sağlığı Üzerine Olumsuz Etkileri. Bağımlılık Dergisi – Journal of Dependence, 19(3), s.51-58.
  • Özer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • Özer, Ö. (2005). Yetiştirme Kuramı: Televizyonla Yaşamanın İdeolojik Kültürel Sonuçlarına Yönelik Yapılan Araştırma.Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), s.75–108.
  • Özet, İ. (2014). Kent araştırmaları ve nitel yöntem. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Özkan, S. (2017). Gerbner’in Kültürel Göstergeler Kuramı Bağlamında Televizyon Haber İçeriklerine İlişkin Bir Araştırma. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 2(4), s.129-141.
  • Pargman, D. ve Jakobsson, P. (2008). Do You Believe In Magic? Computer Games In Everyday Life. European Journal of Cultural Studies, 11 (2), s.225- 244. https://doi.org/10.1177/1367549407088335
  • Piepe, A., Charlton, P. ve Morey, J. (1990). Politics and Television Viewing in England: Hegemony or Pluralism.Journal of Communication, 40 (1), s. 24-35. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.1990.tb02248.x
  • Przybylski, A. K. ve Weinstein, N. (2019). Violent video game engagement is not associated with adolescents’ aggressive behaviour: evidence from a registered report. Royal Society Open Science, 6(2), Article ID:171474. https://doi.org/10.1098/rsos.171474
  • Rideout, V. ve Robb, B. M. (2019). Media Use By Tweens and Teens. San Francisco, CA: Common Sense Media.
  • Rode, J. A. (2009, Eylül). Digital parenting: designing children’s safety. In Proceedings of the 23rd British HCI Group Annual Conference on People and Computers: Celebrating People and Technology (ss. 244-251). British Computer Society.
  • Saito, S. (2007). Television and the Cultivation of Gender-Role Attitudes in Japan: Does Television Contribute to the Maintenance of the Status Quo. Journal of Communication, 57 (3), s.511–531. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.2007.00355.x
  • Schell, J. (2008). The Art of Game Design: a Book of Lenses. Amsterdam: Elsevier/Morgan Kaufmann.
  • Sezen, T. İ. (2011). Dijital Oyunları Anlamak: Oyun, Anlatı, Yazılım ve Platform Perspektiflerinden Dijital Oyunlar. G. T. Ünal ve U. Batı (Ed.). Dijital Oyunlar (ss. 119- 148). İstanbul: Derin.
  • Şenol, S. (2006). Çocuk ve gençlik ruh sağlığı. Ankara: HYB Yayınları.
  • Tokel, T., Başer, D. ve İşler, V. (2013). Türkiye’deki Ebeveynlerin Çocuklarının İnternet ve Sosyal Paylaşım Siteleri Kullanımına Yönelik Bilgi Seviyeleri ve Algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), s. 225-236.
  • Toran, M., Ulusoy, Z., Aydın, B., Deveci, T. ve Akbulut, A. (2016). Çocukların dijital oyun kullanımına ilişkin annelerin görüşlerinin değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), s. 2263-2278.
  • Uhlmann, E. ve Swanson, J. (2004). Exposure to violent video causes increase automatic aggressiveness. Journal of Adolescence, 27(1), s.41-52. DOI: 10.1016/j.adolescence.2003.10.004
  • Walsh, D. (2000). Interactive violence and children: Testimony submitted to the committee on commerce, science, and transportation, United States Senate,March 21, 2000 [On-line]. Erişim adresi: https://www.govinfo.gov/content/pkg/CHRG-106shrg78656/pdf/CHRG-106shrg78656.pdf Erişim Tarihi: 04.03.2020.
  • We are social. (2019). Digital in 2019 Global Report. https://wearesocial.com/special-reports/digital-in-2019-global-overview. Erişim Tarihi: 05.02.2020.
  • Yaylagül, L. (2006). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçin Yayıncılık.
  • Yıldırım, K. (2010). Nitel Araştırmalarda Niteliği Arttırma. İlköğretim Online, 9(1), s.79-92.
  • Young, K. S. (2004). Internet addiction: A new clinical phenomenon and its consequences. American behavioral scientist, 48(4), s. 402-415. https://doi.org/10.1177/0002764204270278
  • Yücel, G. ve Şan, Ş. (2018). Dijital oyunlarda bağımlılık ve şiddet: Blue Whale oyunu üzerinde bir inceleme. AJIT-e: Online Academic Journal of Information Technology, 9 (32), s.87-100. https://doi.org/10.5824/1309‐1581.2018.2.006.x
  • Zendle, D., Kudenko, D. ve Cairns, P. (2018). Behavioural realism and the activation of aggressive concepts in violent video games. Entertainment Computing, 24, s.21-29. https://doi.org/10.1016/j.entcom.2017.10.003
APA SÖĞÜT F (2020). Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. , 79 - 100.
Chicago SÖĞÜT FATİH Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. (2020): 79 - 100.
MLA SÖĞÜT FATİH Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. , 2020, ss.79 - 100.
AMA SÖĞÜT F Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. . 2020; 79 - 100.
Vancouver SÖĞÜT F Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. . 2020; 79 - 100.
IEEE SÖĞÜT F "Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları." , ss.79 - 100, 2020.
ISNAD SÖĞÜT, FATİH. "Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları". (2020), 79-100.
APA SÖĞÜT F (2020). Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2020(51), 79 - 100.
Chicago SÖĞÜT FATİH Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi 2020, no.51 (2020): 79 - 100.
MLA SÖĞÜT FATİH Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, vol.2020, no.51, 2020, ss.79 - 100.
AMA SÖĞÜT F Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi. 2020; 2020(51): 79 - 100.
Vancouver SÖĞÜT F Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi. 2020; 2020(51): 79 - 100.
IEEE SÖĞÜT F "Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları." İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2020, ss.79 - 100, 2020.
ISNAD SÖĞÜT, FATİH. "Dijital Ebeveynlerin Dijital Oyunlar ve Şiddet İlişkisine Yönelik Algıları". İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi 2020/51 (2020), 79-100.
Sayfa Oluşturulma Tarihi
16-05-2024 13:50

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları