Uzun yıllardır video deneme çalışmaları yapan ve bu alanın akademik olarak tanınmasında önemli katkısı olan Catherine Grant bu metninde videografik derleme deneyiminden söz ederek, estetik bir yöntem olan videografik eleştirinin çok biçimli düşünme aşamalarına tanık olma şansını bize veriyor. Fakat bu sefer videografik eleştiride olduğu gibi, teorik düşünce tohumlarının pratik içerisinde nasıl filizlendiğine veya yeniden üretilebildiğine ya da bu iki alanın birbirine içkinliğine “bakarak veya görerek” dahil olmuyor, bu metinde paylaşılan deneyimleri “okuyarak” da bunları sezebiliyor ve açıkça anlayabiliyoruz. Sonuçta metinde de belirtildiği gibi, pratik işlerin özünde zaten var olanı görebilmek, teorik bilginin bilinç yüzeyine çıkarak bir tür yeniden keşfine dönüşüyor. Diğer yandan arka planda, dijital teknolojilerin film yapımında sağladığı olanakların film eleştirisinde yarattığı dönüşümü düşünmemiz ise zorunlu hâle geliyor. Grant’in bu metni, hem bu sürece nasıl adapte olduğunu, hem de video deneme çalışmalarının akademik çalışmalarla bir arada olduğunu görmemiz açısından önemli bir metin. Ama aynı zamanda bu metni, akademik dayanışmanın ve paylaşımın açık yürekli, dürüst ve saf bir göstergesi olarak da kabul edebiliriz.