Toplumsal bir varlık olarak sanatçının yarattığıedebî eserlerin sosyolojik bir yöntemleincelenmesi, edebiyat sosyolojisinin kapsamınagirer. Toplumsal konulara değinen eserlerin aynızamanda estetik ihtiyacımızı karşılayacak birdüzeyde olması, edebiyat sosyolojisinin temelamacıdır. İlhan Berk’in “İstanbul” adlı uzunşiirinde çerçevesini çizdiği anlam evreni, sanatsalolanla toplumsal olanın bir arada bulunabileceğibir düzlemde şekillenmiştir. İnsanlık tarihinin enkadim kentlerinden biri olan İstanbul’un toplumsalboyutunu öne çıkaran bu şiirin odağında, emektarkitleler vardır. İşçilerin ve küçük esnaflarıneylemlerinin özne kılındığı bu yazınsal yapıtta,günlük ihtiyaçlarını karşılamak için gün boyubiteviye çalışmak zorunda kalan insanların hayatmücadelelerine yer verilir. Şairi kendine hayranbırakan emek ve iş, İstanbul’un cadde vesokaklarını sevimli kılan işçi ve esnaflarıylamümkün olmaktadır. Emeğinin sömürüldüğününfarkına vararak sömürülmekten kurtulacaklarıhâlde bu bilinçten yoksun olan sessiz yığınlar, yinede barındırdıkları değiştirme ve dönüştürmegücüyle şairi imrendirmektedirler. Şairin emeksermaye çelişkisinde lehine tavır aldığı işçiler,bilinçlendirildikleri takdirde bu fasit daireyikıracak ve yeni bir dünya yaratacaklardır.