Ortaya çıkışı 2006 yılına dayanan kent konseyleri, bu tarihten itibaren yönetişim fikrinin Türkiye’deki en temel yerel uygulayıcıları olarak kabul edildi. Yerel yönetim kurumlarıyla birlikte konseyler, toplumun demokratikleşme sürecine hizmet eden katılım yollarından biri olmayı amaçlamaktadırlar. 21. yüzyılın Yerel Gündem girişiminin bir devamı olarak, daha sürdürülebilir bir gelecek yaratmak ve yerel sorunlara farklı çözümler üretebilmek amacıyla, yerel paydaşları bir araya getirmek için oluşturulmuşlardır. Türkiye'de toplam 1398 belediye bulunmakla beraber, bu belediye bölgelerinin sadece 285’inde Kent Konseyi bulunmaktadır. Bu konseylerin ilk kurulmasının üzerinden 13 yıl geçmesine rağmen, yerel yönetimler üzerindeki etkinliği kısıtlı kalmaktadır. Konseyin iç yapılanmasından, dayandıkları yasalara, bütçelerine, siyasi-vatandaş temsil dengesine ve yerel yönetimlere entegrasyonuna kadar kent konseylerinin bir dizi incelemeye tabi tutulması gerekmektedir. Bu çalışma, kent konseylerinin halihazırdaki yapılanmasını ortaya koyarak belirtilen bu alanlar üzerine bir takım önerilerde bulunmaktadır. Bu öneriler, kent konseylerinin kurumsal yapılanması, dış çevresi ve mevzuatı kapsamında sınıflandırılabilecek dokuz noktayı açığa çıkarmıştır.